Tag Archief: Spanje

Knibbel knabbel knuistje

20 dinsdag sep 2022

Posted by in Belevenissen in Spanje

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , ,

Vorig jaar in oktober constateerde mijn ouders dat de pellet kachel in de keuken het niet meer deed. Via via kreeg ik het nummer van een monteur. Hij kwam snel maar het euvel was niet snel te maken, na een paar uur had hij het probleem gevonden maar de hele kachel lag uit elkaar en hij had geen tijd om hem weer in elkaar te zetten, hij zou later terug komen.

Na maanden appen, wachten, appen, wachten is de eind conclusie; hij is niet meer te maken. Het bleek dat er nog een onderdeel kapot was, een printplaat. Toch fijn om zo’n antwoord na een jaar te krijgen. Je moet soms heel veel geduld hebben in Spanje.

In Loja, een stadje 20 minuten bij ons vandaan, zit een winkel waar ze pellet kachels verkopen dus we besloten om daar heen te gaan en te informeren of zij nog een tweedehands printplaat kunnen vinden want in de fabriek wordt deze niet meer gemaakt. We wilden ook een offerte voor een geheel nieuwe, dat wordt een kostbaar geintje van een paar duizend euro. Je denkt dan met je commerciële Nederlandse geest die offerte zal er snel wel komen want ze kunnen veel geld verdienen, iemand moet dan wel eerst even langs komen om de huidige leidingen te bekijken. Maar nee hoor, niemand gezien onze hele vakantie. We moeten dus weer geduld hebben, het wordt echt behoorlijk op de proef gesteld.

Ik ben bang dat we dit jaar nog een vliegticket moeten boeken om het allemaal te regelen, dit is iets wat we niet aan iemand anders kunnen over laten, wij moeten namelijk precies aangeven hoe we het willen hebben.

Maar laten we van de nood een deugd maken, ik wilde namelijk altijd al een keertje het stadje Loja verder ontdekken en na ons winkel bezoek was daar nu de tijd rijp voor.

We begonnen met een lunch bij het hippe restaurant ABQ.

We hebben daar heerlijk gegeten, dat gaan we vast vaker doen, het ligt tegenover een hele grote Lidl dus dat bezoek kunnen we dan mooi combineren.

Na de lunch gingen we op zoek naar het historische centrum, het was lastig te vinden, wat is nu het centrum, daar bij dat ene kerkje en kunnen we dan gewoon de auto ergens neer zetten en dan verder lopen, geen idee. Jeetje waar zijn nu de plekjes waar de mooie gebouwen liggen?

De stad loopt van laag naar hoog en de wijken eromheen zijn allemaal niet zo fraai, zelfs een beetje armoedig. We besloten laag te beginnen en dan met de auto naar boven te rijden en dan weer een stukje naar beneden te lopen.

Wanneer je gewoon gaat lopen door de straatjes wordt je verrast want er zijn vele mooie fotogenieke plekjes te zien, ik bleef maar plaatjes schieten.

Het was een beetje rond dwalen en straatje in en uit, na elke hoek was er weer wat bijzonders te zien.

De mooie muurschilderingen verraden het Moorse verleden.

Beelden waarvan je niet weet wie of wat het is en uitbeeld, een ridder die tegen de moren gevochten heeft en een moslima die zit te turen of te treuren ofzo geen idee, maar het fotografeert mooi.

We zagen verschillende prachtige kerken soms met op de achtergrond de bergen.

Ik ben ook altijd gek op die mooie grote oude deuren, daar zit een verleden achter.

Al met al kan ik zeggen, ik vond het echt de moeite waard om Loja te verkennen, het is hier echt zoals het is, geen poespas en geen toeristisch gedoe.

De dorpsoudste stak haar hoofdje achter het gordijn vandaan, ik dacht even dat ze wilde zeggen knibbel knabbel knuisje wie knabbelt er aan mijn huisje, maar met haar tandeloze bekkie lachte ze vrolijk tegen ons en de uitdrukking op haar gezicht leek ons te zeggen welkom in mijn mooie wijk.

Een huis met meer dan 100 jaar geschiedenis

28 zaterdag mei 2022

Posted by in Belevenissen in Spanje

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , , ,

Hacienda La Suerte ligt onderaan het gebergte Pedroso en wordt omgeven door olijfbomen en kijkt uit over een prachtige laagvlakte waar soms koeien, paarden en geiten op grazen. Soms worden er groenten verbouwd of graan, het uitzicht heeft dus elke keer een andere view en geeft je elke keer een ander wow gevoel. In de verte zie je nog meer olijfbomen en op de achtergrond een glooiend berglandschap waar je in de winter de toppen wit ziet worden.

Op het terras dat grenst aan het huis groeit een oude druivenstruik, een wisteria die in het voorjaar rosé kleurt en er groeien diverse kruiden, zoals, salie, mint, tijm en rozemarijn.

Toen ik in 2011 voor het eerst voor het huis stond viel ik als een blok voor deze cortijo, gelegen op deze idyllische locatie. Ik wist het gelijk, dit voelt goed, dit zou wel eens ons huis kunnen worden.

Het huis heeft een lange geschiedenis dat zie je direct, er zit hier een verleden in van zeker 100 jaar.

De huizen van nu worden heel anders gebouwd. Dit oude huis heeft verschillende verrassende kamertjes, criss cross verspreid, de centrale plek is de keuken, het hart van het huis.

Het was zeker geen bouwval toen wij het kochten maar wel behoorlijk aan renovatie onderhevig, we hebben het weloverwogen opgeknapt en hebben geprobeerd al haar charme te behouden en het in de stijl van deze streek te verfraaien.

De sporen van het verleden zijn nog steeds te zien, we hebben ons laten vertellen dat het eerst een boerderij met dieren was, met op het land wat druivenranken die snel plaats maakten voor olijfbomen omdat er subsidie voor gegeven werd en ze ook beter bestand zijn tegen het klimaat wat hier heerst, warme droge zomers, winters overdag redelijk goede temperaturen maar s’nachts ligt de temperatuur rond het vriespunt, het ligt namelijk op z’n 700 meter boven zeeniveau. Het huis heette toentertijd La Parra (de wijnstok).

Later is de familie die er woonden zich gaan richten op de vele stenen die op het land liggen, ze haalde de kalk eraf door het in de oven te verhitten en verkochten die kalk in de wijde omgeving zodat mensen er hun huis mee konden wit kalken. Er zijn nog steeds 2 van die authentieke ovens te zien op ons land. Het huis heette in die tijd La Calera (de kalkoven).

Daarna is er een Engelse muzikant in komen te wonen, hij heeft het zwembad gebouwd en de naastgelegen schuur geïsoleerd en er een provisorische muziekstudio in gemaakt, er zijn daar echt platen opgenomen. Hij had de naam niet veranderd van het huis, maar de mensen in de omgeving noemde het toen cortijo del músico.

Toen wij het kochten vond ik het een echte hacienda (Latijns Amerikaanse naam voor groot landgoed) en omdat ik daar altijd zo onwijs gelukkig ben is het Hacienda la Suerte geworden, echt een perfect passende naam voor ons. (Groot landgoed van het geluk).

Echter de locals blijven toch la Calera zeggen, immers bij die plek haalden men hun kalkverf en daardoor was het huis een beetje beroemd in de streek. Het lijkt me leuk om daarom ons nieuwe buitenplekje ook zo te gaan noemen. De volgende keer als we er weer zijn gaan we op zoek naar een leuk naambordje, net zoals we deze bij de voordeur hebben hangen om zo de buitenplek een officiële naam te geven maar dan wil ik ook zo’n paal hebben met van die bordjes erop om aan te geven waar alles ligt want je zou haast verdwalen op ons 22000 m2 landgoed (onze Hacienda).