Tag Archief: Spanje

Happy Holidays

27 dinsdag dec 2022

Posted by in Belevenissen in Spanje

≈ 1 reactie

Tags

, , , , ,

Inmiddels zijn we alweer een tijdje thuis uit Spanje, toen we de deur achter ons dicht deden hadden we al spijt dat we niet langer geboekt hadden. Het weer is nog steeds zo goed in Spanje, ondanks de winter.

Helaas hebben we het magere hondje niet meer gevonden, we zijn nog terug geweest naar de plek waar we hem voor het laatst zagen en hebben daar wat eten neergelegd, maar natuurlijk geen idee of hij dat vindt en anders is het wel een ander diertje die we daar plezier mee doen.

Jammer genoeg heeft niet elk zielig diertje zo’n geluk dat hij gevonden wordt en goed verzorgd wordt. Gelukkig zijn de katjes die we 7 jaar geleden bij ons huis vonden wel goed terecht gekomen. Twee ervan Nero en Frodo zijn door onze dochter geadopteerd en wonen nu in welvaart in Nederland.

Het Podenco hondje Fiep dat ook gevonden werd bij ons Spaanse huis woont nu bij mijn broer en zijn familie en speelt heerlijk samen met zijn grote vriendje Frankie op het platteland van Denemarken.

Er is zelfs een kerstbal voor/van hem gemaakt, hoe leuk is dat.

Verder hebben Ibolja en Rob nog een poesje en hondje in huis genomen die gevonden zijn bij onze Hacienda, zij hebben een enorm goed hart voor dieren.

Het had ook een mooi kerstverhaal geworden als we het magere hondje wat we zagen lopen tussen de pistachegaarden ook hadden kunnen redden maar helaas zwerft deze nog steeds buiten, we zullen voor hem duimen.

Thuis in Nederland zijn de kerstdagen nu net weer achter de rug, we hebben het fijn met de familie gevierd, een dagje bij ons en een dagje bij onze dochter en onze buikjes zijn weer vol gegeten met zoveel lekkers.

Het is een mooi jaar geweest voor ons. Natuurlijk genieten we enorm van onze kleindochter die alweer bijna 17 maanden is. De tijd vliegt werkelijk voorbij.

Ik hoop dat het nieuwe jaar weer veel goeds zal brengen. Er staat weer een hoop te gebeuren.

Volgend jaar, heb ik me voorgenomen, ga ik een lot kopen voor de El Gordo, als het deze maand niet gaat lukken bij de postcode loterij of bij de staatsloterij, wellicht brengt de Spaanse loterij dan volgende keer wel een mooi prijsje voor ons, het is een fascinerende loterij vind ik en wie weet komt er wel een mooi prijsje uit waarmee we ons Spaanse huis nog meer kunnen verduurzamen.

Maar natuurlijk is gezondheid het aller belangrijkste en dat wens ik iedereen toe met een lang en gelukkig leven.

Een dikke kus voor jullie allemaal en vooral lekker genieten van je leven in 2023.

Happy Holidays!

En als het aan mij ligt kom ik heel snel weer in 2023 naar Malaga.

De ruïne langs de weg

21 woensdag sep 2022

Posted by in Belevenissen in Spanje

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , ,

Je kent het wel de onafgebouwde huizen die je regelmatig in het landschap ziet staan. Je vraagt je altijd af of dat ooit nog eens afgebouwd gaat worden. Zo niet waarom dan eigenlijk niet, was het geld op, hebben ze de juiste vergunningen niet gekregen en waarom doen ze niet meer hun best dan om het door te verkopen of waarom wordt het dan niet afgebroken als het helemaal niet gebouwd had mogen worden. Veel vragen bij dit soort panden. Misschien zitten ze nog in een proces om die vergunning toch te krijgen of zijn ze aan het sparen om het verder te bouwen. Voor mij is het een groot raadsel.

Al zolang wij ons Spaanse huis hebben zien we aan de A333 die loopt van ons huis naar de snelweg toe een onafgebouwd huis staan en daar staat geen te koop bord in de tuin maar er staat wel met slordige zwarte letters En Venta en een telefoonnummer opgeschilderd.

Ik was altijd al nieuwsgierig naar dit huis en nu eindelijk besloten we eens het landweggetje op te rijden en te kijken of we dit huis nader konden gaan bekijken.

Het ligt dan wel redelijk dicht aan de weg maar aan de andere kant zie je alleen maar natuur. Wat is het groot en wat een potentie zit hierin, tenminste als je er voldoende geld in steekt. Ik vind het geweldig om te fantaseren wat je hier allemaal van zou kunnen maken. Het staat dan wel al jaren leeg, maar ik zou het geen echte ruïne willen noemen, dat is een door ouderdom vervallen gebouw, ik vind dit meer een onafgebouwd huis wat al jaren leeg staat en aan een behoorlijke opknapbeurt toe is. Wat stucwerk, wat verf en oh, dat grote terras voor daar zou ik allemaal mooie tegels of flagstones neerleggen en daar boven allemaal lampjes hangen en ik zou allemaal mooi aangeklede tafeltjes op het terras zetten met een paar mooie potten met palmen ertussen. Er naast is nog voldoende ruimte voor een grote parkeer plaats.

De grote eetzaal binnen deze zou er zo fantastisch uit kunnen zien met een mooie haard erin en prachtig gedekte tafels.

Helaas zie ik ook wel dat iemand die dit wil aanpakken vele centjes hierin moet pompen zeker wel 150.000 denk ik maar dan wordt het wel een prachtig restaurant vermoed ik.

Weer thuis gekomen zijn we het naam bord gaan plaatsen op een nieuwe plek. Het stond eerst aan de weg maar we werden benaderd door de chef van de weg dat het te dicht langs de kant stond en we het weg moesten halen, ze vonden het te gevaarlijk. We hebben besloten om het bord nu maar op eigen terrein te zetten omdat er verder naast de weg geen vlak stuk was om het neer te zetten. We hebben er nu een prima plek voor gevonden, al zeg ik het zelf, het komt mooi uit zo en is een echte blikvanger als je ons pad op komt rijden.

Knibbel knabbel knuistje

20 dinsdag sep 2022

Posted by in Belevenissen in Spanje

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , ,

Vorig jaar in oktober constateerde mijn ouders dat de pellet kachel in de keuken het niet meer deed. Via via kreeg ik het nummer van een monteur. Hij kwam snel maar het euvel was niet snel te maken, na een paar uur had hij het probleem gevonden maar de hele kachel lag uit elkaar en hij had geen tijd om hem weer in elkaar te zetten, hij zou later terug komen.

Na maanden appen, wachten, appen, wachten is de eind conclusie; hij is niet meer te maken. Het bleek dat er nog een onderdeel kapot was, een printplaat. Toch fijn om zo’n antwoord na een jaar te krijgen. Je moet soms heel veel geduld hebben in Spanje.

In Loja, een stadje 20 minuten bij ons vandaan, zit een winkel waar ze pellet kachels verkopen dus we besloten om daar heen te gaan en te informeren of zij nog een tweedehands printplaat kunnen vinden want in de fabriek wordt deze niet meer gemaakt. We wilden ook een offerte voor een geheel nieuwe, dat wordt een kostbaar geintje van een paar duizend euro. Je denkt dan met je commerciële Nederlandse geest die offerte zal er snel wel komen want ze kunnen veel geld verdienen, iemand moet dan wel eerst even langs komen om de huidige leidingen te bekijken. Maar nee hoor, niemand gezien onze hele vakantie. We moeten dus weer geduld hebben, het wordt echt behoorlijk op de proef gesteld.

Ik ben bang dat we dit jaar nog een vliegticket moeten boeken om het allemaal te regelen, dit is iets wat we niet aan iemand anders kunnen over laten, wij moeten namelijk precies aangeven hoe we het willen hebben.

Maar laten we van de nood een deugd maken, ik wilde namelijk altijd al een keertje het stadje Loja verder ontdekken en na ons winkel bezoek was daar nu de tijd rijp voor.

We begonnen met een lunch bij het hippe restaurant ABQ.

We hebben daar heerlijk gegeten, dat gaan we vast vaker doen, het ligt tegenover een hele grote Lidl dus dat bezoek kunnen we dan mooi combineren.

Na de lunch gingen we op zoek naar het historische centrum, het was lastig te vinden, wat is nu het centrum, daar bij dat ene kerkje en kunnen we dan gewoon de auto ergens neer zetten en dan verder lopen, geen idee. Jeetje waar zijn nu de plekjes waar de mooie gebouwen liggen?

De stad loopt van laag naar hoog en de wijken eromheen zijn allemaal niet zo fraai, zelfs een beetje armoedig. We besloten laag te beginnen en dan met de auto naar boven te rijden en dan weer een stukje naar beneden te lopen.

Wanneer je gewoon gaat lopen door de straatjes wordt je verrast want er zijn vele mooie fotogenieke plekjes te zien, ik bleef maar plaatjes schieten.

Het was een beetje rond dwalen en straatje in en uit, na elke hoek was er weer wat bijzonders te zien.

De mooie muurschilderingen verraden het Moorse verleden.

Beelden waarvan je niet weet wie of wat het is en uitbeeld, een ridder die tegen de moren gevochten heeft en een moslima die zit te turen of te treuren ofzo geen idee, maar het fotografeert mooi.

We zagen verschillende prachtige kerken soms met op de achtergrond de bergen.

Ik ben ook altijd gek op die mooie grote oude deuren, daar zit een verleden achter.

Al met al kan ik zeggen, ik vond het echt de moeite waard om Loja te verkennen, het is hier echt zoals het is, geen poespas en geen toeristisch gedoe.

De dorpsoudste stak haar hoofdje achter het gordijn vandaan, ik dacht even dat ze wilde zeggen knibbel knabbel knuisje wie knabbelt er aan mijn huisje, maar met haar tandeloze bekkie lachte ze vrolijk tegen ons en de uitdrukking op haar gezicht leek ons te zeggen welkom in mijn mooie wijk.

Een huis met meer dan 100 jaar geschiedenis

28 zaterdag mei 2022

Posted by in Belevenissen in Spanje

≈ Een reactie plaatsen

Tags

, , , , , , ,

Hacienda La Suerte ligt onderaan het gebergte Pedroso en wordt omgeven door olijfbomen en kijkt uit over een prachtige laagvlakte waar soms koeien, paarden en geiten op grazen. Soms worden er groenten verbouwd of graan, het uitzicht heeft dus elke keer een andere view en geeft je elke keer een ander wow gevoel. In de verte zie je nog meer olijfbomen en op de achtergrond een glooiend berglandschap waar je in de winter de toppen wit ziet worden.

Op het terras dat grenst aan het huis groeit een oude druivenstruik, een wisteria die in het voorjaar rosé kleurt en er groeien diverse kruiden, zoals, salie, mint, tijm en rozemarijn.

Toen ik in 2011 voor het eerst voor het huis stond viel ik als een blok voor deze cortijo, gelegen op deze idyllische locatie. Ik wist het gelijk, dit voelt goed, dit zou wel eens ons huis kunnen worden.

Het huis heeft een lange geschiedenis dat zie je direct, er zit hier een verleden in van zeker 100 jaar.

De huizen van nu worden heel anders gebouwd. Dit oude huis heeft verschillende verrassende kamertjes, criss cross verspreid, de centrale plek is de keuken, het hart van het huis.

Het was zeker geen bouwval toen wij het kochten maar wel behoorlijk aan renovatie onderhevig, we hebben het weloverwogen opgeknapt en hebben geprobeerd al haar charme te behouden en het in de stijl van deze streek te verfraaien.

De sporen van het verleden zijn nog steeds te zien, we hebben ons laten vertellen dat het eerst een boerderij met dieren was, met op het land wat druivenranken die snel plaats maakten voor olijfbomen omdat er subsidie voor gegeven werd en ze ook beter bestand zijn tegen het klimaat wat hier heerst, warme droge zomers, winters overdag redelijk goede temperaturen maar s’nachts ligt de temperatuur rond het vriespunt, het ligt namelijk op z’n 700 meter boven zeeniveau. Het huis heette toentertijd La Parra (de wijnstok).

Later is de familie die er woonden zich gaan richten op de vele stenen die op het land liggen, ze haalde de kalk eraf door het in de oven te verhitten en verkochten die kalk in de wijde omgeving zodat mensen er hun huis mee konden wit kalken. Er zijn nog steeds 2 van die authentieke ovens te zien op ons land. Het huis heette in die tijd La Calera (de kalkoven).

Daarna is er een Engelse muzikant in komen te wonen, hij heeft het zwembad gebouwd en de naastgelegen schuur geïsoleerd en er een provisorische muziekstudio in gemaakt, er zijn daar echt platen opgenomen. Hij had de naam niet veranderd van het huis, maar de mensen in de omgeving noemde het toen cortijo del músico.

Toen wij het kochten vond ik het een echte hacienda (Latijns Amerikaanse naam voor groot landgoed) en omdat ik daar altijd zo onwijs gelukkig ben is het Hacienda la Suerte geworden, echt een perfect passende naam voor ons. (Groot landgoed van het geluk).

Echter de locals blijven toch la Calera zeggen, immers bij die plek haalden men hun kalkverf en daardoor was het huis een beetje beroemd in de streek. Het lijkt me leuk om daarom ons nieuwe buitenplekje ook zo te gaan noemen. De volgende keer als we er weer zijn gaan we op zoek naar een leuk naambordje, net zoals we deze bij de voordeur hebben hangen om zo de buitenplek een officiële naam te geven maar dan wil ik ook zo’n paal hebben met van die bordjes erop om aan te geven waar alles ligt want je zou haast verdwalen op ons 22000 m2 landgoed (onze Hacienda).