Na ons fantastische weekend in Ameland moest ik nog slechts 1 dagje werken, daarna had ik 2.5 week vakantie. Gelukkig is het op mijn werk mogelijk om 4 weken vakantie bij te kopen per jaar, daarom kan ik 8 weken per jaar vrij zijn. Perfect voor mij om zo elk kwartaal een bezoek te brengen aan ons prachtige huis in Spanje.

Gewoon even helemaal niks doen de komende dagen, geen werkweek van 36 uur en 8 uur reizen. Het enige waar ik zin in had was blaadjes vegen en onkruid uit de tuin halen. Het weer was nog steeds fantastisch, 28 graden, terwijl in Nederland de herfst zich al aankondigde.

Helaas zijn er een aantal leuke restaurantjes gestopt de afgelopen tijd maar er zijn ook gelukkig een paar nieuwe bij gekomen. Dat was ook deze vakantie onze missie om deze uit te proberen. Wat een leven!

In Iznajar is Casa Tinajas nieuw en wat zijn we blij met dit nieuwe leuke plekje. Het is leuk binnentuintje met slechts een aantal tafeltjes. De kaart is wel wat klein. Het is klein van formaat, het zit namelijk in een glazen kaarsenhouder met daarop ook nog eens hele kleine lettertjes, niet echt handig. Tevens staan er niet veel gerechtjes op. Maar wat je kan bestellen is echt heel lekker. Hier gaan we zeker terug komen.

We hadden ook een tip gekregen om naar een Gastrobar te gaan in Algarinejo, dit fenomeen is helemaal hip in Spanje. Bij La Huella vind je een verborgen pareltje, wat hebben we daar heerlijk gegeten zeg, in tijde niet zo’n lekkere salade gegeten. Maar het hoofdgerecht was ook top. We willen zeker meer van de kaart gaan uitproberen, alles is met zorg bereid.

Niet nieuw maar wel weer eens een keer bezocht, het restaurant wat het dichtst bij ons huis ligt. La Paloma

We gaan daar niet heel vaak eten misschien maar 1x per jaar want het is iets duurder dan onze favoriet maar we hebben weer genoten en het zat helemaal vol aan einde van de avond, de meeste Spanjaarden komen namelijk pas rond half 10 eten.

Maar Casa Manolo blijft onze favoriet en daar zijn we deze vakantie diverse keren wezen eten. Zo ook met onze vrienden om Ibolja haar verjaardag te vieren. Proost!

Wat genieten we weer van ons huis en de omgeving. Stiekem droom ik ervan om hier toch wat vaker naar toe te gaan, maar dan een paar maanden achter elkaar. Wie weet neem ik een keer een sabbatical. Ik moet dan wel wat vaker thuis gaan koken en nog harder werken in de tuin anders groei ik dicht hier. Alles is hier zo lekker en zo betaalbaar.

We willen wat leuks doen als jullie 30 jaar worden, kunnen jullie het weekend van jullie verjaardag vrij houden? Dit hadden we gezegd tegen onze zoon en schoondochter, maarja je weet nooit of dat in goede aarde valt. Gelukkig reageerden ze spontaan, leuk zeiden ze en we mogen zeker niet weten wat we gaan doen?

Dat klopt helemaal, het moest tot de laatste dag aan toe een verrassing blijven. Ondertussen ging ik goed nadenken wat ik nu precies wilde gaan doen met ze. Ideeën genoeg in binnen en buitenland om onze grote zoon Jairo te verrassen maar uiteindelijk is het Ameland geworden want het allerleukst zou natuurlijk zijn als Daisy haar familie er ook bij zouden zijn, zij werd tenslotte ook 30 jaar. Dus in het geheim hebben de moeders een leuk plannetje bedacht. Beide families gingen een huisje reserveren in het verjaardags weekend van 15 en 16 september. Er werd een leuk programma gemaakt, de boodschappen werden in huis gehaald en op 13 september kwamen Jairo en Daisy naar ons huis toe.

Toen we de snelweg op reden richting Alkmaar hebben we het ze maar verteld, ze reageerden spontaan, ik ben nog nooit op een Waddeneiland geweest zei Daisy. Toch hadden ze een klein vermoeden, want Daisy had op haar moeder haar i-pad iets gezien over Ameland. Ja dat klopt wel zei ik want ik heb advies gevraagd aan je moeder voor lunch gelegenheden die jou zouden aanspreken. Daisy haar ouders komen die ook dan zei Jairo, nee natuurlijk niet joh, ik had alleen advies nodig. Oeps zouden ze wat door hebben?

We moesten nog haasten want iets wat nooit gebeurd gebeurde nu wel, we stonden ruim een uur in de file bij de afsluitdijk. We wilden namelijk ook onderweg langs St Annaparochie waar we 5 jaar gewoond hebben en we moesten ook nog even langs bij mijn vriendin Gerbranda, zij komt van Ameland en had een speurtocht voor ons gemaakt voor op het eiland. Uiteindelijk kwamen we half 5 bij het huisje aan.

Ik bedacht de smoes dat we een rondje park deden en daarna ergens wat zouden gaan drinken, ik kreeg een appje en zei dat mijn collega mij appte met de vraag of ik een foto van haar huisje op ons park wilde maken die ze onlangs gekocht had, ze had me de locatie gestuurd. Dus wij op zoek, omdat ik beetje op mijn telefoon zat te turen of ik nu links of rechts af moest, zei Jaro geef maar hier, ik doe het wel. We kwamen zo bij een huis aan waar gek genoeg volgens Daisy net zo’n auto stond als haar ouders pas gekocht hadden. Hadden ze het nu door? Nee hoor, niks in de gaten, toen ik ineens op de deur ging kloppen, keken ze me beide verbaasd aan, zo van wat doe jij nou? Het ging natuurlijk allemaal heel snel en ineens hadden ze het door, lachend kwamen Daisy haar familieleden hun verwelkomen. VERRASSING!!!

Dit hadden ze toch niet verwacht, we gingen lekker taart eten met elkaar. De eerste avond deden we rustig aan want alles moest natuurlijk even landen.

Op zaterdagochtend eerst ontbijten en daarna gingen sommige zwemmen. De laatste familieleden kwamen met de boot aan, dus uiteindelijk waren we met een groep van 17 man en we gingen met elkaar lunchen op het strand.

Daar werd een quiz gedaan, wie kent Jairo en Daisy het best. Het was leuk dat er vragen bij zaten die zelfs de jarige niet van elkaar wisten.

Na de lunch gingen we de Speurtocht doen en we werden in 3 groepen verdeeld, we kregen opdrachten en zo moesten we allemaal letters verzamelen. Met deze losse letters moesten we op het eind proberen een woord te maken die te maken had met Ameland. Toen we om 6 uur in het pannenkoek restaurant onder de Vuurtoren kwamen was mijn vriendin Gebranda daar ook bij. Zij onthulde het woord: NOBELTJE.

Een typisch Amelands drankje, Jairo en Daisy kregen een lekkere fles van haar en voor de winnaars groep van de puzzeltocht was er een grote fles met celebrations.

Wat een gezellige dag was het geweest. Op zondag, Jairo zijn verjaardag, werd er flink gebruik gemaakt door de kleine en grote kinderen van het zwemparadijs en wederom gingen we samen lunchen, dit keer in het dorpje Hollum. S’middags werd er gewandeld, hardgelopen (door Jairo) en gefietst naar Ballum. Daarna gingen er al een aantal weer terug naar het vaste land met de avondboot. De rest ging eten bij Dolores, een super lekker restaurant. Daar was voor ons ook nog een verrassing want Jairo en Daisy namen dit etentje voor hun rekening. Bedankt jongens.

Op maandag was Daisy jarig en werd er wederom flink gezongen maar dat niet alleen we hadden nog een jarige in ons midden. In Nes gingen we lunchen om de hoek bij het ouderlijk huis van Gerbranda en daar werden we door de jarige Elvira getrakkeerd. Super!

Wat hadden we met elkaar genoten van dit prachtige weekend en het weer was ons ook nog eens gunstig gezint, alleen maar zon.

Net zoals het gezicht van de 30 jarige alleen maar blij en zonnig en zo zien vaders en moeders hun kinderen maar wat graag.

Je kan je vakantie niet goed afsluiten als je geen paella gegeten hebt, vind je niet? Verleden vakantie was dat niet gelukt daarom stonden we erop dat het deze vakantie zeker moest gebeuren. Bij Manolo bestelden we een lekkere pan voor z’n drieën en wat hebben we er weer van gesmuld. Natuurlijk met het beroemde bananen toetje toe.

Ik wil wel echt blijven genieten van alles hier in Spanje, een slanke den is op deze leeftijd voor mij toch niet meer weggelegd. Thuis gooi ik er maar weer een paar weken gezonde salades tegenaan. (Als dat lukt)

Ik ga ons mooie Spaanse huis weer missen maar gelukkig nooit voor lang want 1x per kwartaal komen we hier weer terug en dan kunnen we weer verder genieten van ons paradijsje.

Elke keer wanneer Elvira in Spanje is proberen we iets te gaan doen wat ze nog niet eerder in Spanje heeft gedaan. Soms is dat voor ons ook een nieuwe belevenis maar soms hebben wij het al eerder beleefd. Dit keer besloten we naar het wolvenpark te gaan. Ik was daar 1x eerder overdag geweest, Lesley was er echter 1x overdag maar ook 1x s ‘avonds geweest bij de howling night. De eigenaar van het park gaat dan meehuilen met de wolven. Wat moeten we daar nu bij voorstellen dacht ik.

Om 7 uur moesten we in Antequera bij het Lobo park aanwezig zijn want we kregen eerst wat kleine hapjes te eten, dat was best goed verzorgd.

Het was een redelijk grote groep met voornamelijk Spanjaarden en een klein groepje anders sprekende. Daar werden wij bij geplaats en kregen de uitleg in het Engels.

Het park is kleinschalig en heeft behalve 60 wolven ook een paar andere dieren die er opgevangen worden.

Er zijn 5 wolvenroedels, verschillende soorten, 2 witte Alaska wolven en een aantal Europese en Iberische. Iedere roedel heeft zijn eigen stuk afgesloten grond, de dieren leven daar zoveel mogelijk zoals ze dat in het wild ook zouden doen. Ze zijn wel gesocialiseerd en niet zo schuw als in de vrije natuur, ze worden hier bestudeerd om de wolven beter te kunnen begrijpen.

Het is prachtig om te zien dat de wolven je al van veraf aan zien komen, ze staan je alvast te observeren als je stil staat bij de andere roedel. Er waren 2 roedels met jonge wolfjes, zo schattig. Je mag alleen op speciaal daarvoor aangewezen plekken stilstaan, dan weten de wolven dat ook, dat ze alleen daar mensen kunnen verwachten, dit is om hun natuurlijke gedrag zo min mogelijk te verstoren. Het eten wat ze krijgen tijdens de zeer informatieve tour is een klein snackje, want het echte eten gebeurd in alle rust. Het park maakt ook expres wat gaatjes onderin de hekken zodat de konijntjes daar zelf onderdoor kunnen lopen zodat de wolven ze zelf kunnen vangen want levend voer voeren mogen de begeleiders van het park niet, dat is verboden. De eigenaar van het park is heel vertrouwd met de wolven en alleen hij mag zich mengen met de roedel. Toen hij begon te huilen gingen de wolven meehuilen, ook de wolven van de andere roedels deden mee en dat was super bijzonder zo in het donker. Wat er allemaal verteld is over de wolven is teveel om hier te beschrijven maar het is super interessant. Ik raad iedereen aan hier een keer naar toe te gaan en je steunt het park ermee, ze doen goed werk, ze moeten toch al het vlees kopen wat de wolven eten en dat is behoorlijk wat kilo per wolf. Je kan ook een wolf financieel adopteren en je kan in de cadeau shop wat kopen om ze zo te ondersteunen. Lesley kreeg een mooi wolven t-shirt van zijn zus.

De verjaardag van Lesley was nog niet over, we hadden de avond nog.

Op een groot landgoed, in het hart van Andalusië, ligt hotel La Bobadilla, de entree van dit hotel ligt slechts op 3 km afstand van onze Haciënda la Suerte. Klein verschilletje in overnachting prijs, je betaald daar per nacht met z’n twee net zoveel als je bij ons per nacht met z’n twaalven betaald en dan hebben we het nog over de goedkoopste kamer want je vindt er ook kamers oplopend tot €600 per nacht.

Alles is daar poepie chique. Je hebt diverse restaurants op het complex maar als niet hotel gast mag je er maar bij 1 eten voor het diner: La Finca en dan nog gaat dat niet zomaar, je moet reserveren. Aangezien het hotel ook vaak gebruikt wordt voor bruiloftsfeesten is er niet altijd plek. Ons is ook verteld dat de koning van Spanje het hele complex soms af huurt daarom noemen wij het hotel van de koning. Ik vind het er geweldig en we hebben hier al 2x eerder gedineerd, in de winter zaten we binnen en in de zomer buiten voor het restaurant en dit keer liepen we door het restaurant heen naar de achtertuin. Wat een geweldige plek, voorheen mocht je alleen op deze plek eten als je ook een kamer hebt geboekt. Echter nu hebben ze het terras in tweeën gedeeld. Boven mogen ook niet gasten eten en op een lager gedeelte, vol privacy mag je alleen eten als gast. Het uitzicht is werkelijk schitterend.

Ik had van te voren aangegeven dat het om een verjaardag diner ging van mijn man, dus we werden verwelkomt met een glas cava van het huis. De bediening was keurig, we hadden gekozen voor het menu van €60. Voor Spaanse begrippen duur maar het was het helemaal waard, alles was exclusief en speciaal en met zorg bereid.

Heel toevallig heette de wijn die we dronken ook Elvira en kwam uit deze streek. We hadden een geweldige avond en voelde ons zo rijk, je zag ook dat de gasten die er zaten centjes hadden iedereen zag er keurig uit en daardoor voelde wij ons helemaal heel erg bevoorrecht dat we hier ook konden eten. Eten in zo’n restaurant doe je niet zomaar maar alleen met speciale gelegenheden en je moet er even voor sparen. Schijnbaar gaat het goed met de economie want later op de avond zagen we dat alle tafels allemaal bezet waren.

Zelf houd ik altijd erg van verrassingen, ik vind het leuk als iemand moeite voor je doet om er iets speciaals van te maken. Wie goed doet wie goed ontmoet zeggen ze altijd. Maar het belangrijkste is dat ik het ook leuk vind iemand blij te maken met iets leuks.

Voor Lesley zijn 53ste verjaardag had ik een boottocht geregeld. https://www.andalucianlaketours.com/nl/

Om 1 uur vertrokken we vanaf de steiger van het meer van Iznajar. Ik was eerst bang dat dit tijdstip te warm zou zijn, maar het was juist heerlijk, er stond een klein windje op het meer en de boot was overdekt.Onze vrienden Rob en Ibolja gingen ook met ons drieën mee. De eigenaar van de boot is een Nederlander en woont al een geruime tijd hier in Spanje. Hij heeft als enige een vergunning om met een motorboot op het meer te varen. Hij heeft diverse tourmogelijkheden, ik had voor nu de tour van 2.5 uur gekozen incl drankjes en tapas. Je kan zeker met 12 personen op de boot zitten. Dus met z’n vijven hadden we alle ruimte. We kregen eerst een lekkere cava. Proost lieverd op je verjaardag. We voeren naar de dam toe en gingen wat lagunes in. Omdat het het grooste stuwmeer is van Andalusie kun je nog al wat kanten op. We voeren nu onder de toegangsbrug naar Iznajar door, vorig jaar was hier een ernstig ongeluk gebeurd. Een ervaren piloot wilde stunten en vloog onder de brug door in zijn gyrocopter, door de laaghangende zon had hij niet gezien dat er achter de brug een elektriciteit kabel over het water gespannen was en vloog daar tegen aan, je kan wel indenken wat er toen gebeurde, vreselijk. De twee man die erin zaten overleefde het ongeluk niet. We voeren ook nog naar de oude brug toe, soms staat deze helemaal onder water maar vanwege de droogte de afgelopen jaren is deze nu mooi te zien. Kan je nagaan hoe laag het water staat nu. Wat een heerlijke dag, het was zo ontspannen en we genoten van de prachtige natuur, de warmte, het briesje en van de gezelligheid.

Wij gaan minstens 4x per jaar naar Spanje maar zelden hebben wij vertraging en als we het dan hebben is het hooguit een halfuurtje. Les zijn zus wilde ook 3 nachtjes komen speciaal voor haar broer zijn verjaardag. We gingen haar halen van het vliegveld in Malaga, het toestel bleek vertraagd te zijn.

Helaas waren wij al onderweg toen we hoorden dat ze een uur vertraging had echter dat werd ineens 2.5 uur en uiteindelijk kwam ze na 6 uur vertraging pas aan. Omdat het zo stapsgewijs bekend werd gemaakt hadden wij niet het idee om naar huis te gaan, dus we gingen eerst naar de bouwmarkt toen zijn we naar plaza Major gegaan en uiteindelijk zijn we beland bij een strandtent.

We hadden al een aantal keer over Nuevo & Sur gehoord, dat is van Nederlandse eigenaren, maar waren er nog nooit geweest. Het is maar 3 km van de luchthaven af en zeker een superplek om naar toe te gaan als je moet wachten op iemand die vertraging heeft. Aangezien het toch al eind juni was was het helemaal niet druk, dat verbaasde ons want het is echt een leuke plek.

We hebben er heerlijk saté gegeten en na het eten zijn we over het strand gaan wandelen en belanden we bij een andere strandtent La Playa voor een kopje thee en koffie, hier was het wel erg druk, met voornamelijk alleen Spanjaarden. Een super lekker sfeertje hing er. Deze top tentjes gaan we onthouden. Toen we om half 2 s’nachts uiteindelijk bij ons huis aankwamen namen we toch nog een afzakkertje Lesley was immers inmiddels jarig en we doken redelijk laat ons bedje in, morgen hebben we een leuk uitje voor de boeg.

Wat zalig, tijd hebben om een boek te lezen, niks te moeten en alles kunnen doen waar je zin in hebt. Ik ben me er echt heel erg van bewust dat we een koninklijk leven hebben.

Ik besloot om gewoon even de dag te laten gebeuren en niks te plannen. Ik had nu de rust om de plantjes bij het terras goed te bekijken, wat je in deze pré zomertijd ziet zijn de prachtige peulen van de blauwe regen en de vetplant die uitloopt, hij geeft leuke bloementjes.

De kleuren zijn ook zo mooi dit jaargetijde daardoor kun je mooie foto’s maken.

Elke keer probeer ik weer het perfecte plaatje te schieten, helaas is dat lastig alleen met je mobieltje, daarvoor heb je een betere camera nodig. Zoals deze die gemaakt is door iemand met een professionele camera. Schitterend wat een mooi huis hebben we toch.

Familie de Vos ging na 2 nachtjes weer weg, het was onwijs gezellig geweest en dit gaan we zeker over doen maar dan ietsjes langer graag.

We hadden 2 daagjes tussendoor met z’n twee en op zondag 23 juni gingen we om 10 uur de deur uit om Marcel en Gerda op te pikken uit Malaga. We lijken wel een B&B met al die gasten. Maar super leuk hoor, ons horeca bloed komt weer boven want we vinden het heerlijk om onze gasten het naar de zin te maken. Natuurlijk zijn we ook enorm trots om ons huis te laten zien. Het huis is groot genoeg en er kunnen genoeg mensen tegelijk in, we hebben wel slaapplek voor 13 man. Maar zoveel tegelijk wil ik alleen met familie, zoals in 2017 met kerst, hoe leuk was dat.

We besloten lekker binnen te gaan lunchen met Marcel en Gerda, maar niet bij ons maar in een restaurant met arco, want het was bloedje heet. Je merkt dat je tegen juli aan zit want de temperaturen gaan flink omhoog, het was al 35 graden. Mij te warm eigenlijk.

Casa Juani is een geweldig restaurant, op zondag afgeladen vol met locals, die hun mooiste kleren aan doen om daar lekker te lunchen met vrienden en familie. Helaas waren de mooiste tafels bij het raam al gereserveerd. Gelukkig was er nog net 1 tafeltje voor ons vrij.

Na de lunch even ons bekende rondje gelopen met de visite en ook zij vonden het een super dorpje. Een drankje bij het strandje hoorde er natuurlijk ook bij.

Daarna even bij ons zwembad boekje lezen en wat zwemmen en s’avonds rond 9 naar onze favoriete tapastent Manolo. Heerlijk kon ik ook weer mijn favoriete toetje bestellen.

Om 11 uur brachten we onze vrienden weer terug naar Malaga. Komende dagen even helemaal niks doen en zelf gaan genieten van huis en zwembad, tot de volgende visite komt.

Wij vinden het altijd leuk om met onze gasten naar Iznajar te gaan. Het is een prachtig wit dorpje bovenop een berg en het ziet er zeer verzorgd uit en je kan er mooie kiekjes maken. Het blauwe potten straatje, het rondje langs de kerk, de begraafplaats, het uitzicht, dat is een vaste rondje en allemaal zo puur Spaans.

Het leuke is dat het dorpje nog steeds onontdekt is en er weinig toeristen lopen. Daarna gaan we dan vaak naar het strandje, daar zitten 2 strandtentjes en het is leuk om daar een drankje te doen, met het uitzicht op het meer. Jens vond het helemaal geweldig en nam een grote duik van de aanlegsteiger zo in het helder blauwe meer.

We besloten daarna naar hotel Carlos Astorga te gaan om te lunchen, daar zit ook een zwembad bij waar kinderen gebruik van mogen maken terwijl ouders lekker aan het lunchen zijn. Dus Jens nam ook daar weer een duik het water in, hij had de dag van zijn leven. Je krijgt daar altijd ontzettend grote porties te eten en met volle buikjes gingen we weer terug naar ons huis om verder te chillen en Jens weer te zwemmen natuurlijk.

Laat in de avond hebben we buiten bij ons aan de tafel gegeten, wat een gezelligheid zo met z’n allen. Wat heel bijzonder was, was dat er ineens om 12 uur een vosje verscheen, die hadden we nog nooit gezien bij ons huis.

Anton vond dat geweldig want zijn achternaam is de Vos. Een heel bijzonder moment.