Een eeuwigheid, ja echt hoor maanden hebben we moeten wachten op het plaatsen van een nieuwe pelletkachel in ons Spaanse huis. Eindelijk gaat het het dan gebeuren. Ineens prompt, morgen komen we, appte ze. Alles moest omgegooid worden door mijn ouders die nu in ons Spaanse huis zitten, ze hadden eigenlijk andere plannen, maar ik was bang als ik zou zeggen het kan morgen niet dat we dan weer een tijd moeten wachten. Dus kom maar op. Pap let je hier en daar op zei ik en Mama maak je foto’s zei ik, zodat ik het van een afstandje toch nog even kan volgen.

De mannen waren op tijd, om 9 uur stonden ze op de stoep. Hebben ze de juiste kachel mee en sluiten ze hem wel goed aan was mijn vrees. We hebben namelijk een pelletkachel gekocht die geen lucht uitblaast maar verwarmd door middel van water, dit water loopt via buizen naar de radiatoren. Check ook goed of alles het doet hoor na het aansluiten gaf ik mijn ouders mee.

In de winkel hadden we de vorige keer dat we er waren alles goed doorgesproken maarja we weten inmiddels dat het bij de klusjesmannen soms anders kan uitpakken.

Dus toen de eerste foto van mijn moeder kwam dacht ik gelijk, wat doen ze nu? Het appje van mijn vader wat ik kreeg maakte gelijk duidelijk dat ze met iets bezig waren wat totaal niet afgesproken was.

Ze sluiten alles aan op de huidige afvoer en omdat ze nu volgens de nieuwe regelgeving minimaal 2 meter naar boven moeten komt er een buis buiten het huis omhoog en hoeven ze geen nieuwe gaten te boren schreef mijn vader.

Ik schrok me rot en belde onmiddellijk mijn vader op, STOP gilde ik bijna, dit is niet wat we willen, we gaan toch niet zo’n lelijke zilveren buis aan de buitenkant van het huis naar boven laten lopen dat is geen gezicht. Ik wil een zwarte en die moet binnen omhoog gaan en dan aan de zijkant naar buiten. Ik hoorde mijn vader in zijn beste Spaans/ Engels tegen de mannen praten, mi Hijo problema, hija riep ik nog en ik ook tubo negro, mijn vader gaf het door. Die hebben ze niet mee en dan moeten ze ook een gat gaan boren, kan me niet schelen zei ik zo wil ik het en niet anders. De ene man ging nu met enige tegenzin de buis halen bij de winkel en de andere begon alvast met boren en zo kwam het toch nog goed, pfff.

Ben ik even blij met die foto van mijn moeder anders was ik echt niet vrolijk geweest. Ik zei gelijk maar even voor de zekerheid let er wel op dat die droppies de kachel in het midden plaatsen van de blauwe tegels want als je even niet oplet staat dat ook scheef.

Gelukkig is alles goed gekomen en na 4 uurtjes waren ze klaar en de kachel is getest en door mijn ouders goed bevonden.

Nou ik ben er enorm blij mee, hij staat prachtig, beter dan die grote oude rode.

Maar een rib uit ons lijf kost het wel weer, ja zoals ik al zei gisteren mei is een echte dure maand en de maand is nog niet eens voorbij want er staat ook nog een tripje Italië op de planning eind mei, dus dat wordt water ipv wijn en pizza eten zonder beleg vrees ik haha.

De dag dat de Finse vrienden van onze dochter terug vlogen kwamen haar oma en opa juist aan. Zo ging de feest vreugde smooth over van de één naar de ander.

De band in onze familie is heel hecht, het is altijd één en al gezelligheid als we samen zijn.

Er wordt veel gekletst, gelachen en lekker gegeten en gedronken.

De ene foto aan tafel na de andere foto aan tafel kregen we toegestuurd in de familie app. De gezelligheid spatte er vanaf. We worden er bijna jaloers van. Maar niet echt hoor want we gunnen het enorm aan onze familie, zo leuk om te zien dat die hechte band er is.

Er werd heel toevallig een Mexicaanse avond georganiseerd in het leuke restaurantje la Cocina in Iznajar nou dat is op het lijf geschreven van onze dochter want zij gaat dit jaar in Mexico wonen. Het eten kwam een beetje in de buurt van het echte eten in Mexico zei ze, maar voor de originele authentieke smaak moeten we echt naar het land zelf komen. Nou dat moeten we dan snel maar gaan doen met z’n allen. Goed plan lijkt me.

Ze hebben heerlijk gegeten de afgelopen dagen bij al die restaurantjes vertelden oma en opa, maar de allerlekkerste maaltijd was toch wel de paella, zelfgemaakt door hun kleindochter op de vuursteen op het terras.

Chey werd zaterdag uitgezwaaid en nu zijn oma en opa saampjes op de hacienda tot dat hun vrienden komen. Zo is en blijft het lekker gezellig bij ons prachtige knusse plekje.

Ons huis is in de eerste plaats een familie huis, daarnaast gunnen we ook, een paar weken per jaar, andere mensen om gebruik te kunnen maken van dit prachtige plekje voor een redelijke prijs. Veel verdienen we daar niet aan, het kost namelijk onwijs veel geld om zo’n paradijselijk plekje te hebben.

Je betaald los van je verzekeringen, gemeentelijke belastingen en je hypotheek ook nog eens commissie aan het platform waar je je advertentie op zet (10 tot 15%), je betaald inkomsten belasting (25%) en daarnaast betaal je de advocaat die ook €150 vraagt om alleen al het op te geven aan de belasting, ook betaal je de sleutelbeheerder, die ook de opgave doet welke gasten er verblijven aan de guardia civil en tevens betaal je het schoonmaakteam, de onderhoudskosten van het zwembad en af en toe eens de tuinman die het grote snoeiwerk doet, de rest van het tuinonderhoud doen we zelf. Nu heb ik het hier niet eens over de spulletjes die mensen wel eens stuk maken of die slijten omdat er veel gebruik van gemaakt wordt en je hebt natuurlijk je reguliere onderhoudskosten, bv elk jaar moet er wel wat geschilderd worden.

Het is echt enorm veel wat er bij komt kijken, dus rijk worden we zeker niet van de verhuur, je kan er slechts iets van de kosten die we hebben mee dekken. Misschien als je het echt commercieel gaat inzetten en het weken per jaar wilt gaan verhuren dan zou het rendabel kunnen zijn maar om die reden hebben wij ons huis niet gekocht, het is vooral gekocht om er zelf van te genieten.

Na eerst een weekje verhuur aan gasten zijn de komende weken gereserveerd voor alleen maar familie. Onze dochter was als eerste aan de beurt, met haar Finse vrienden is ze lekker een paar dagen in ons huis geweest.

Katja en Chey kennen elkaar al 15 jaar, ze deden beide een uitwisseling jaar in Amerika, ze hebben daar het laatste jaar van highschool gedaan en ze waren geplaatst in het zelfde gezin. Een super jaar hebben ze daar gehad. A memory to remember.

Het was de eerste keer dat ze nu samen waren in ons Spaanse huis, Katja haar man was ook mee. Aan hun verhalen te horen hebben ze behoorlijk genoten. Dagje Granada, dagje Malaga, veel bij het zwembad en veel BBQ. Ze komen vast snel weer eens terug er is nog zoveel meer te beleven in het mooie Andalusië.

Het is een lang koesterde wens van me, Spaans leren spreken maar het kwam er nooit van. Toen kreeg ik van mijn werk een cursus cadeau en werd ik een week lang ondergedompeld met de Spaanse taal maar je kan natuurlijk nooit in 1 week Spaans leren. Ik had de basis nu wel en toen moest ik het gaan doorpakken. Elke avond luisterde ik een podcast en ik dacht ik ga wel vooruit zeg.

Vol goede moed ging ik naar Spanje om het geleerde in de praktijk te brengen. Maar ja tegen wie moet ik Spaans praten als je een huis op het platteland hebt. Ik had mijn hoop op de ober in het restaurant gevestigd.

Nou ik kan je vertellen het werd helemaal niks want voordat ik mijn zin bedacht had was de ober al weer door naar de volgende tafel of als ik dan een zin had en hij gaf antwoord moest ik eerst goed luisteren wat hij zei en het dan in mijn hoofd vertalen en dan ook weer goed nadenken wat ik terug ging zeggen. Het was een ramp. Ik had echt gehoopt dat ik er meer van zou bakken. Maar ik klapte ook een beetje dicht en merkte dat ik sommige woorden ook ineens niet meer wist toen hij voor me stond, terwijl als hij weg liep ik ineens dacht oh ja dat had ik kunnen zeggen.

Door deze ontmoediging ben ik weer even gedemotiveerd en luister ik zelfs geen podcast meer. Maar ik ga het wel weer oppakken. Ik moet het niet gaan opgeven, het vergt alleen een hele lange adem. Volgende keer als ik in Spanje ben ga ik gewoon onder het schaduwdoek alvast wat zinnen oefenen die ik dan die avond ga zeggen allemaal want zeg nou zelf dit is toch geen verkeerd leerplekje.

Slechts een paar weken per jaar verhuren we ons huis en het fijnste vinden we het natuurlijk als er mensen in komen die voor het huis zijn gevallen omdat het zo mooi authentiek is en dat het zo prachtig landelijk ligt.

Ben je een type elke avond boulevardje lopen met op de hoek broodje van Kootje en Friet van Piet of zit je graag in pup vol met English/Irish People of wil je je begeven tussen de Bratwurst types of Deutsche schnitzels eters als je in Spanje bent, ja dan zit je bij ons fout.

Maar houd je van het echte Spanje zeg ik altijd ga dan zeker 45 minuten van de kust af zitten. Het is hier puur, niet opgesmukt en totaal niet toeristisch en je ziet hier tenminste hoe de Spaanse mensen echt leven. Hier staat er geen patatas Bravas op de kaart en wordt er niet de hele tijd Cava gedronken. Nee de Spanjaarden drinken zelf graag een biertje uit een flesje, een tap biertje (ook de vrouwen) of rode wijn en eten het liefst traditioneel, goed, veel voor weinig en soms wat vet haha. Het is meestal niet zo hip in de restaurants, dat is wel in opmars maar duurt nog een paar jaar voordat ze door hebben dat dat ook buitenstaanders op levert want die zitten nu eenmaal graag in een restaurant met een bloemetje of plantje op tafel, met hippe placemats of mooie tafelkleedjes, mooie sfeerverlichting en leuke schilderijtjes. Alleen ze zijn nog niet zo ver hier, ze zijn niet zo commercieel, ze hebben ook vaak geeneens een website.

Maar ik vind dat juist heel leuk, zo lekker gewoontjes, alhoewel ik natuurlijk ook enorm kan genieten van luxe hoor, maar alles op zijn tijd, voor mij is de afwisseling juist leuk en hier in de buurt heb je ook toprestaurants hoor maar ook heel veel gewone leuke plekjes.

Omdat de gasten die we kregen in de meivakantie hun 45 jarig huwelijks feest kwamen vieren met kinderen en kleinkinderen had ik vlaggetjes opgehangen en een flesje cava klaar gezet, dus laat het feest maar beginnen.

Zo leuk, ik kreeg een mooie foto en een leuk filmpje van het zwemfestijn opgestuurd daar wordt ik nu echt blij van, mensen zien genieten van ons mooie huis. Mijn dag kan niet meer stuk.

Ik ben helemaal in mijn element hier, het is zo fijn om door de tuin te struinen en te zorgen dat alles er netjes uit ziet. Onze olijfbomen staan er mooi bij maar de oleanders hebben het zwaar doordat er weinig regen is gevallen de laatste tijd..

Als ik in de tuin loop dan fantaseer ik allemaal over nieuwe plannen.

Aan de ene kant van de steenoven hebben we nu een mooi terras aan de andere kant wil ik graag nog een buiten keuken blokje hebben. Daar gaan we deze zomer mee beginnen.

De grote studio die naast het huis ligt dat willen we ook ooit gaan aanpakken, daar willen we een appartement in maken en in het laatste gedeelte, daar waar je dat kleine raampje ziet, misschien een gym om te kunnen sporten. Maar dit kost allemaal zoveel geld dat kunnen we nooit in 1 keer bekostigen dat moeten we in delen gaan realiseren. Dure ideeën ja, maar van die fantasieën bloei je op, ik tenminste wel.

De laatste dag deed Lesley nog de laatste kleine klusjes zoals het zwembad nog een keer schoonmaken, de rookmelders nalopen, de houten stoelen en tafeltjes aandraaien, het sleutelkastje schoonmaken en smeren, gasflessen vervangen, lampje vervangen bij het zwembad, het hek repareren achter bij de jeu de boules, genoeg gedaan dus. Ik had alles van binnen nog even schoongemaakt, de bedden op gemaakt en de ramen gelapt.

Het washok cq rommelhok is ook opgeruimd en de koelkast is schoongemaakt en het laatste dweiltje bij het zwembad is ook gedaan. Het ziet er allemaal weer tip top uit.

Lekker hoor de hele dag rommelen bij het huis en we zijn niet uiteten geweest maar hebben de restjes opgemaakt.

Op onze laatste avond genoten we nog even van de gezellige lampjes, het is weer omgevlogen de laatste 10 dagen, echt jammer dat we weer naar huis moeten. Ik ga het weer missen maar over 2 maanden zijn we er alweer.

Vorig jaar hadden we een groot bord langs de weg geplaatst om aan te geven: mensen hier is het en hier moet je naar rechts. Helaas kregen we al snel iemand van de gemeente op ons dak omdat dat bord helemaal niet langs de weg mocht staan, het was te groot dus te gevaarlijk vonden zij. Wij vonden het wel meevallen want het stond immers een paar meter van de weg af maar goed we moesten het toch weg halen en nu staat het bord op ons eigen terrein.

Tijdens het opruimen liep ik tegen een plankje hout aan en ik zag ook een paaltje en vroeg aan les of hij hier iets van kon maken, ik vroeg of hij een puntje aan het plankje wilde zagen om er zo een nieuw wegwijzer bordje van de maken voor aan de weg.

Nou helemaal goed gelukt, deze is een stuk kleiner dus daar kunnen ze niks van zeggen denk ik, we proberen het gewoon.

De wisetria die aan het begin van onze vakantie zo prachtig rosé kleurde is nu inmiddels paars geworden en begint al uit te vallen, meestal bloeit deze rond de 1.5 maand en daarna wordt hij groen en komen er peulen in. We genieten er nog even van.

Als lunch aten we lekker thuis een gezonde gazpacho, een koude tomatensoep met daarin allemaal gezonde groentjes.

Vandaag hadden we afgesproken met een vriend van Lesley, hij heeft in 2021 een huis gekocht niet ver bij ons Spaanse huis vandaan. Ze hebben na de aankoop heel wat laten doen en wij hebben nog niet alles gezien. Hij was nu een week in Spanje samen met 2 vrienden en nodigde ons uit voor een borrel op zijn patio.

Zijn huis ligt in een klein dorpje twee dorpjes verder dan het restaurant Pajaritos waar we vroeger veel kwamen maar sinds de eigenaar met de noorderzon vertrokken is en zijn vrouw achtergelaten heeft om alleen het restaurant te runnen, is het restaurant helaas niet meer zo populair als eerst. De kaart is behoorlijk uitgekleed en de bediening is onervaren. Misschien gaan we het vanavond maar weer eens een keer proberen dachten we toen we er voorbij reden, wie weet is het verbeterd.

De mooie bloempjes waar we altijd graag een stekkie van meenemen als we daar kwamen eten staan nu prachtig in bloei.

We reden ook langs het verlaten huis waar mijn ouders in september vaak zakken vol vijgen plukken om er vervolgens lekkere jam van te maken.

Het uitzicht op het meer van Iznajar is prachtig daar, we hebben wel eens gedacht op die plek zou je een fantastisch huis kunnen bouwen maar het schijnt dat de eigenaar het oude krot niet wil verkopen omdat er zoveel land met allemaal olijfbomen bij zit waar hij genoeg mee verdient.

Onderweg zagen we ook een geheel uitgebrande auto langs de weg staan. Volgens Lesley een Tesla, maar het bleek toch een andere te zijn, mijn god wat is hier gebeurd.

Toen we bij René aankwamen zat hij samen met de beide Jermey’s een drankje te drinken op zijn mooie nieuw betegelde terras en gaf ons trots een rondleiding.

Het was gezellig om elkaar weer even te zien en bij te kletsen, dat doen we niet zo vaak omdat wij in Nederland wonen en hij met vrouw en kids in Engeland, maar we beloofden dat we snel een keer naar Londen gaan komen.

Rond 8 vertrokken we, op de weg terug was ons plan natuurlijk om bij Pajaritos te gaan eten maar deze bleek dicht op maandag en toen reden we maar door naar onze oude vertrouwde Manolo in Salinas en daar bestelden we een zalige kip brochette. Wederom was dit een gezellige dag, wat genieten we toch.

Omdat wij zo van uit eten houden hadden we besloten deze vakantie het ontbijt over te gaan slaan en alleen een lunch en een avond maaltijd te nemen om zo toch een beetje in balans te blijven, tegenwoordig is dat ook hip en heet dat Intermittent fasting, je eet dan 8 uur op een dag en 16 uur eet je niet niet. Dat gaat ons goed af dat komt ook omdat we ons vaste ritueel in de morgen hebben.

Natuurlijk eerst lekker uit slapen en daarna de plantjes water geven en wat schoffelen en voor je het weet is het alweer lunch tijd.

Meestal eten we dan pas rond 2 uur omdat we die avond ervoor nog zeker tot 22 uur aan tafel zitten.

Op deze zondag had restaurant la Cocina in Iznajar een speciaal keuze menuutje en het eten is daar altijd erg goed vandaar we daar gelukkig op tijd gereserveerd hadden want het zit vol voordat je het weet. Heerlijk eten voor weinig geld.

We hadden dit keer gekozen als voorgerecht voor Lesley de sate en voor mij een viskoekje. Als hoofdgerecht namen we beide de kip met patat met koolsalade en toe een lekker citroen taartje.

Eigenlijk is dit dus ons ontbijt, haha. Lekker hoor. Zo komen wij de dag wel door.

Je begrijpt denk ik wel dat we in de avond ook nog vol zaten na zo’n royale lunch dus alleen een lekker neutje gedronken hebben en dat was het dan voor vandaag.

Een gecombineerde dag, de nodige spulletjes kopen en plezier maken was ons doel vandaag. We begonnen bij de Bauhaus, de bouwmarkt waar we inmiddels kind aan huis zijn. Ik had 2 zit/ligbedden op mijn lijstje staan, maar schrok me rot van de prijs, gewoon zo’n plastic wit ding kost al €65 niet normaal vorig jaar nog gekocht voor €49, nou dan kopen we er maar 1 besloten we en die kapotte die we thuis hebben lappen we nog even een jaartje op door wat tape erop te plakken. Verder kochten we nog een potje verf, een nieuw lampje voor in de badkamer en nog wat kleine spulletjes, het achter bankje zat weer vol.

Daarna reden we naar Plaza Major, om even te shoppen.

Mijn vriendin die bij Nike werkt had ons een kortingsbon gegeven voor de outletstore en we zagen staan dat we deze ook in Malaga kunnen gebruiken, nou dat komt mooi uit. Het was beredruk in het winkelcentrum, het leek wel het hoogseizoen al en in de Nike store was het helemaal overvol, er waren heel veel dingen afgeprijsd en wij kregen daar ook nog eens een dikke korting over. Ik was goed geslaagd met mooie rosé nike’s voor mezelf en voor Fallon ook de allerschattigste witte in maatje 22 en die koste me nu slechts €10 wat een koopje.

Voor Jairo ook nog wat mooie spulletjes gekocht want hij gaat volgende week naar Letland op atletiek trainingskamp en Nike spullen komen voor onze sportfanaat altijd van pas. Thanks lieve vriendin voor deze mooie kortingsbon.

Daarna besloten we om de auto te laten staan op de grote parkeerplaats en eens een keer de trein te gaan pakken naar Malaga stad. Dat hebben we in al die jaren nog nooit gedaan, weer een nieuwe ervaring. Pal achter Plaza Major zit een station en daar kun je bij een automaat van Renfe een retourtje kopen voor € 4.8 pp. Of het nu een trein is of metro weet ik niet precies want hij gaat deels boven de grond en deels onder de grond.

We stapten uit bij het eindstation ongeveer 6 haltes verder en 20 minuten later. Ik meende me te herinneren dat daar vlakbij een bierbrouwerij zat, zullen we daar eens gaan kijken zei ik tegen mijn man die erg van speciaal biertjes houdt.

Ik had geen idee wat we konden verwachten daar maar het zag er druk uit en er klonk ook harde muziek. We besloten ons tussen de alleen maar Spaanse mensen te begeven, die vrolijk met een biertje in de hand waren aan het mee zingen en dansen met een steengoede Spaanse band.

Echt super dit, hier houden wij van en de sfeer deed ons een beetje denken aan onze Jopen kerk in Haarlem waar je ook diverse lokale biertjes kunt drinken.

Echt te gek deze plek, een paar keer in de week is hier live muziek tussen 5 en 8 uur vertelde ze ons. Heerlijke biertjes en een super goede sfeer, dit houden we erin.

Daarna doken we de stad in en slenterende wat rond. Wat een gezelligheid, het was druk zeg niet normaal. Diverse vrijgezellen feestjes en gezellig mensen die een hapje kwamen eten, alles was vol, de zaken gaan goed gelukkig na een paar zware jaren.

Je zou niet zeggen dat het nu pas eind april is, het lijkt echt wel zomer qua weer en qua drukte.

De temperaturen waren ook in de avond geweldig, een stuk warmer dan bij ons. We besloten dat we een keertje wilden gaan eten bij de populaire Casa Lola, nou dat hebben we geweten we stonden 45 minuten voor de deur voordat we aan de beurt waren, maar we zijn er geweest.

Het was lekker maar ik ga dat nooit meer doen zolang wachten voor de deur voor een paar tapas. Dus heb je nog tips voor een ander lekker restaurant, dat niet zo’n toeristen trekker is laat maar weten, dan gaan we dat de volgende keer eens proberen. We komen snel genoeg weer een keer terug in Malaga. Rond middernacht waren we thuis op de hacienda, wat een fijne dag weer.