Helaas toen ik thuis kwam op 6 mei stond ons huis nog steeds in de steigers. Onze stukadoor Brian was nog steeds niet klaar. Hij had nog wel zo beloofd dat alles in april nu eindelijk klaar zou zijn, nou echt niet. Hij had inmiddels wel de voor en achterkant klaar en hoewel hij eerst zei dat dat niet geverfd hoefde te worden kwam hij daar nu op terug, je kan het beter maar gelijk verven Lesley zei hij, nu de steiger er nog staat. Lesley heeft dus terwijl ik lekker vakantie aan het vieren was in Taiwan, hoog eng op de steiger gestaan om alles mooi wit te maken zodat ik blij zou zijn als ik terug kwam, wat een topper die man van me.

Op 6 mei zou de steiger afgebouwd worden en aangezien ik die dag nog vrij was kon ik dat mooi in de gaten houden. Toen er om 12 uur nog niemand was werd ik ongerust, want de volgende morgen zouden er 4 man op de stoep staan om de veranda te plaatsen. Helaas had onze Brian niet zo goed geschakeld met de steigerbouwers en ze bleken niet te komen. Nu werd ik echt kwaad, dat het nu al bijna een jaar duurt voordat ons huis afgestukt is omdat hij totaal geen planning heeft en er elke keer wat tussen komt bij hem, had ik hem echt op zijn hart gedrukt dat de steiger weg moest zijn op 6 mei. Je komt hem zelf maar afbreken zei ik tegen hem. Nou daar kwam hij, met sorry, sorry, maar zo’n groot bouwwerk kun je natuurlijk nooit alleen afbreken, dus Lesley en Jairo kwamen eerder van hun werk om hem te helpen. Zelfs ik die net 13.5 uur in het vliegtuig gezeten had heb geholpen. Het ging niet helemaal goed en Lesley moest een stukje staal opvangen.

Ik was heel blij dat de steiger na 4 uurtjes eindelijk weg was en de veranda bouwers  tenminste aan de slag konden. Ze werkten snel en zorgvuldig en binnen 2 dagen stond de veranda er. Hoera!Het is zo ontzettend mooi geworden, de bouwer van de winkel de Woonzaken was zelf ook trots en vroeg of ze foto’s mochten maken voor hun website. Ze plaatsten een paar spulletjes van hun zelf en onze tuinstoelen en er werd een ware fotoshoot gehouden met figuranten en een glas cava in de hand en al.

Later kon ik me uitleven om zelf de inrichting te gaan verzorgen. Het weekend erop heb ik namelijk spullen gekocht bij de Ikea en de Kwantum en het plaatje was compleet. Ik ben er zo blij mee wat is ons huis mooi geworden zeg. De tuinkamer past er perfect bij.

Onze stukadoor moet nu alleen de zijkant nog stuken en de muurtjes bij de tuin, maar natuurlijk was onze DJ stukadoor nog een een paar daagjes tussendoor naar Frankrijk voor een dj klus. Dus ik hoop dat het eind juni toch echt klaar komt.

Inmiddels heb ik het tuinhuisje ook wit geverfd en we krijgen ook nog een nieuwe schutting tussen ons en de zij buren en daar ben ik blij mee want deze is echt aan vervanging toe. S’avonds ziet de serre er ook zo mooi uit met de lampjes en het is inmiddels een zeer geliefd plakje van ons geworden. Maar waar ik niet blij mee ben is dat onze buren van 2 huizen verder waarvan onze achtertuin grenst aan hun grond ook een palen schutting willen gaan neerzetten, pal achter ons muurtje en zo ons hele uitzicht willen gaan ontnemen. Aan de ene kant 2 huizen verder woont de zus en 2 huizen verder aan de andere kant woont haar broer en de grond is van hun beide. Hun terras is dus mijlenver weg en we kijken elkaar niet in de ogen als we buiten zitten. Dus ik begrijp het helemaal niet waarom ze dit doen.

Het zijn ontzettend rijke mensen en doen gewoon waar ze zin in hebben, helaas gunnen ze hun buren geen uitzicht, ik ben daar best een beetje ziek van. Ik heb dit huis toch ook gekocht vanwege het mooie uitzicht. Ze houden ze zich aan de regels, 30 cm van de erfgrens en max 2 meter hoog, ik kan er niks tegen doen. Maar ik vind het zo jammer dit. Eerst stonden er brandnetels en kleine boompjes nu willen ze er gras en ik denk dat de zus haar paarden hier wil laten lopen, de andere kant heeft haar broer nu bij zijn tuin getrokken en tussen hun land hebben ze een peperdure kant en klare haag gezet van 30 meter maar ze hadden ook best een andere oplossing kunnen bedenken voor de afscheiding tussen hun grond en hun buren dan hoge palen maar ons wordt niks gevraagd, gewoon mede gedeeld. Geld hebben maakt soms ook egoïstisch.

Het enige wat ze ons niet kunnen ontnemen is ons uitzicht vanuit onze slaapkamer, dat blijft want er mag niks gebouwd worden, een schrale troost!

We kunnen weer terug kijken op een vakantie met veel belevenissen, we hebben goede klussen gedaan, lekker weer gehad, veel gezelligheid ervaren en gesmuld van het lekkere eten. Gisteravond nog bij Pajaritos gegeten als afsluiting van een prachtige dag. Vandaag als echt slotstuk van de vakantie nog bij Manolo een aantal tapas gegeten voor slechts €1 per stuk. We hadden van te voren paella bedacht te gaan eten, lekker in de zon buiten op het gezellige terras, echter de regen kwam met bakken uit de lucht vallen en de paella wat een bereidingstijd heeft van 45 minuten daar hadden we geen tijd meer voor want het schoon achter laten van het huis koste ook meer tijd dan gedacht. Jammer van het weer zeker voor de hardloop groep die voor de tweede keer een weekje vakantie kwam vieren in onze casa. De voorspellingen voor de rest van de week zijn ook niet goed. Al laat ik het huis tot aan de puntjes verzorgd achter, het weer doet wat hij wil, zeker in april en daar kan ik helaas geen invloed op uitoefenen. Ik hoop dat ze toch kunnen genieten, net zoals wij dat gedaan hebben de afgelopen week.

Het weer was fantastisch en na die 2 uur durende rondleiding bij Iberfauna waren we wel toe aan een drankje. We konden dat natuurlijk in het dorpje zelf doen, maar daar komen we later wel weer een keertje terug want we willen ook nog een keer naar de vleermuizen grot die zich ook in dit schattige dorpje bevind.

We kregen een tip om wat te gaan drinken bij het oude stationnetje in Doña Mencía wat nu restaurant La Cantina geworden is. Dit restaurantje ligt aan de Via Verde (de groene weg). Vroeger was dit een treinspoor waarop olijfolie vervoerd werd van Jaén naar Puente Genil. (120 km) Het spoor hebben ze weggehaald en daar een verhard fiets/wandel pad van gemaakt, de route gaat onder oude spoorbruggetjes door, langs oude stationnetjes die omgetoverd zijn tot restaurantjes, winkels, fietsverhuur of musea, langs de route is de prachtige natuur te bewonderen die Andalusië rijk is. De weg is niet super stijl anders trok de trein dat namelijk ook niet maar om te fietsen kan het op sommige stukken toch wat tegen vallen en behoorlijk veel zweetdruppels opleveren denk ik.

Er zijn in heel Spanje diverse Via Verde routes. Soms sluiten ze zelfs op elkaar aan. De route waar wij waren ligt in de Sierra Subbética. Je kan de route strak volgen maar je kan ook af en toe afwijken om het nabij gelegen dorpje te bezoeken of om een hotelletje te pakken als je die dag genoeg gefietst hebt. In Spanje heb je niet veel fietspaden en je ziet soms de fietser gevaarlijk langs de rand van een 80 km weg fietsen maar voor toeristen lijkt me dat deze Via Verde paden zeker de moeite waard zijn. Voor nu hebben we alleen gekeken en lekker in het zonnetje gezeten. Maar wie weet gaan we hier ook ooit een stukje van fietsen, dat lijkt me een hele belevenis. Later zijn we nog naar Cabra (vertaald in het Nederlands betekend dat geit ha ha) gereden met de auto, ook een plaatsje waar de Via Verde langs gaat en wij hebben daar op een echt Spaans niet toeristisch pleintje lekkere tapas gegeten.

Deze vakantie hadden we een autootje gehuurd waar veel in past. Foeilelijk maar oh zo handig, we konden met gemak wat extra ligstoelen voor bij het zwembad ermee vervoeren. Je ziet dit model heel erg veel in Spanje en van allerlei verschillende merken.

Gekscherend noemden wij het de pausmobiel, lachend zongen we popie jopie joop, maar eerlijk is eerlijk hij reed heerlijk en we zaten er zalig in, zowel voor als achterin. We reden in een klein uurtje naar Zuheros, een sfeervol dorpje omringd door olijfboomgaarden en het behoord zeker tot 1 van de mooiste witte dorpjes van Andalusië. We hadden hier al eens eerder rondgelopen ongeveer 9 jaar geleden dat was nog voordat we onze Hacienda in het bezit hadden. Dit keer hadden we een ander doel, ik had afgesproken met een Spaanse gids die ons bij Iberfauna een rondleiding ging geven. We kregen eerst een korte video waarin de bedreigde diersoorten uit de omgeving besproken werden. Verder liet de video zien dat de mens ook een duidelijke rol speelt in de problemen die er ontstaan in de natuur door bv veel afval (plastic bv) te laten rondslingeren. Hier bij Iberfauna worden dieren opgevangen die uit de regio komen en niet meer in staat zijn zelfstandig in de natuur te leven.

Sommige zijn gewond geraakt veelal door invloeden van buitenaf, afval of verkeer of omdat ze door mensen als huisdier zijn gehouden, wat eigenlijk helemaal niet kan en dat de mensen daar later pas achter komen.

De dieren krijgen bij Iberfauna een leven in een natuurlijke omgeving die wel omheind is met een hek. De gids vertelde ons alles over de dieren die daar wonen. De gids sprak alleen Spaans dus dat was een behoorlijke uitdaging voor ons. We kregen wel een Engelse folder en in onze groep zat een Spanjaard uit Barcelona die wel een paar woordjes Engels sprak, dus als wij het niet begrepen kon hij wel wat vertalen. Wat we zeker meekregen was dat de gids zeer bevlogen vertelde. Je merkte dat het iemand is die zijn job met veel plezier deed en vol dierenliefde.

Er was ook biologische tuin waar groente verbouwd werd die vervolgens weer gevoerd worden aan de boerderij dieren die er ook leven, zoals kippen, eenden, ganzen, ezels,  konijntjes en zelfs een zwijntje, die ze grappig genoeg George Clooney genoemd hadden. Maar verder leven er daar veel wilde dieren zoals vossen, moeflons, wolven, wilde civet katten, lynxen, bunzingen en roofvogels. Het was prachtig om te zien hoe ze gevoed werden en we mochten zelf ook de vos voeren.

De omgeving was prachtig en we hadden vanuit Iberfauna goed zicht op het mooie witte dorpje Zuheros. We hebben er in totaal ruim 2 uur rondgelopen en vonden het fantastisch en dat voor maar €8 pp.

Ik vier regelmatig mijn verjaardag in Spanje, tevens is 29 maart de dag dat we de sleutel kregen van Hacienda la Suerte, inmiddels alweer 7 jaar geleden. Mijn schoonzus had zin om 2 nachtjes naar Spanje te komen, een prima moment om dit weekend te komen. Alleen op mijn verjaardag (vrijdag) waren de weer voorspellingen niet zo goed, verder zou het weekend lekker zonnig worden.

Ik probeer altijd iets te verzinnen om haar te laten zien hoe divers Spanje is.
Marbella daar heeft iedereen het altijd over, massa’s mensen en celebs bezoeken de beroemde haven Puerto Banus en de luxe winkeltjes die aan de boulevard liggen. Het is best leuk om die pracht en praal bootjes te zien liggen en de dames met de opgespoten lippen te zien flaneren en de mannen in hun dure auto’s daar rond te zien rijden maar het heeft voor mij niks met het echte Spanje te maken. Leuk om gezien te hebben maar dat is het dan. Het strand vind ik ook niet zo bijzonder, het zand is niet echt wit, er zitten her en der wel wat hippe tenten 15 minuten verderop (Nikki beach) maar het ligt allemaal een beetje verspreid. Je vind er verder ook veel golfbanen en een aantal winkelcentra’s.

Het oude dorpje is veel leuker om te zien, kleine smalle straatjes en witte huisjes met veel bloemen in leuke blauwe potjes. Er zit een schattig pleintje in de kern van het dorpje en daar gingen we zitten. Ik dacht dat dat wel een leuk plekje zou zijn om te lunchen. Echter toen ik de prijzen zag dacht ik, laat maar zitten. Paella €45 terwijl deze bij ons in het dorp €18 kost. De obers waren de toeristen ook duidelijk zat want ze liepen met sacherijnige gezichten rond. Een tinto de verano kost €5.50 bij ons €1.80. Eigenlijk niet leuk meer en een beetje misbruik maken van de vele toeristen die hier komen. Je zal hier in de omgeving ongetwijfeld veel mooie grote villa’s vinden en het zal ook een soort status symbool zijn om hier te wonen. Voor een bepaald slag mensen is het waarschijnlijk erg fijn om hier te zijn maar ik rijd graag terug naar het hart van Andalusië waar je het echte Spanje beleefd en waar je voor een kleine prijs heerlijk kan eten. Die avond gingen we lekker bij Manolo Tapas eten en daar doe je ons en Elvira nu echt een groot plezier mee. Wederom viel het prijsje ons weer erg mee, daar wordt ik nu happy van.

Wat vliegt de tijd als je het naar je zin hebt. Wat zijn we blij met het weer overdag, ruim 20 graden en ik begin al een beetje bruin te worden. Ondanks dat we veel klusjes doen zitten we ook af en toe lekker op de bank een boek te lezen hoor.  De knoppen in de bloemen en bomen zie je met de dag meer uitkomen, de winter is echt weg.

Het weer is erg verschillend deze periode van het jaar. We hebben regelmatig eind maart ook in de avond buiten kunnen eten maar nu was dat echter te koud. Waarschijnlijk dat het s’avonds daarom ook erg rustig was bij één van onze favorietjes restaurante Pajaritos. Daar zit je vooral buiten namelijk erg gezellig, nu geen kip en binnen zaten ook maar 5 mensen, heel ongewoon voor dit restaurant.

Als je aan Spaans eten denkt denk je vaak aan tapas of paella, maar in Spanje wordt in tegenstelling tot Nederland ook erg veel inktvis gegeten, Lesley is dol op de gefrituurde voetjes en op calamar a la plancha en dat serveren hier als de beste.

Woensdagavond waren we uitgenodigd door onze vrienden Rob en lbolja van B&B Cortijo del Sueño, we werden verwent met een uitgebreide rijsttafel en daar doe je ons een groot plezier mee. Elke keer als we weer komen is er iets moois te zien bij de cortijo, nu was ik helemaal enthousiast over de patio die is werkelijk prachtig geworden. Zo leuk met die tegeltjes, dat wil ik ook in de toekomst. Het is zo leuk om te zien hoe creatief ze zijn. Helaas geen foto gemaakt.

Waar ik wel een foto van heb is van dit 6 weken oude drolletje. Onze vrienden hebben een groot dierenhart, ze werken als vrijwilliger bij de dierenopvang en hadden nu een schattig klein hondje onder hun hoede genomen totdat er een nieuw baasje gevonden is. Het was een gezellige avond en we zijn weer helemaal bijgekletst.

De volgende dag hebben we ook behoorlijk zitten kletsen maar toen met Canadezen die we ontmoet hadden bij Bar Verde in Iznajar. Bij dit restaurant hadden we nog nooit gegeten, maar we komen hier zeker terug, het was zeer goed bevallen. Ze hebben geen Spaans eten maar een wereld keuken. Ik had een Home Made Pie en Lesley had een Thaise Curry en het toetje was werkelijk verrukkelijk, een sticky toffee pudding. Alles zeer gunstig geprijsd. De eigenaren zijn Engels. Ik was bang dat de hele Engels clan daar zou zitten, maar dat was dus niet zo, er waren behalve Engelse ook Spanjaarden en dus Canadezen (uit Winnipeg), ze overwinteren elk jaar 3 maanden in een warm land. Dit keer hadden ze gekozen voor Marokko, Portugal en Spanje. Het waren gezellige praters onze vrienden voor 1 avond. Wat me vooral als muziek in de oren klonk was dat ze in Canada al met 55 met pensioen kunnen gaan. Onze geschatte pensioen datum is 68 en 3 maanden. Klinkt toch even anders.

Overdag rond de 19 a 20 graden en s’avonds rond de 5 graden deze tijd van het jaar, dat heeft een behoorlijke invloed op de verf van het huis kan ik je vertellen. Daarom moeten we elk jaar weer wat bijverven. Mijn ouders hadden in december het huis al keurig onderhouden dus nu moest een muurtje voor het huis weer gedaan worden en de BBQ, zeker als er eten mee gemoeid is, is het prettig dat het er keurig en wit uit ziet.

Het zou ideaal zijn als de BBQ helemaal betegeld wordt bedacht ik. Maar wat een nog grotere wens is om nieuwe tegels rondom het zwembad te laten leggen. Alles is door de vorige eigenaar een beetje amateuristisch, lees schots en scheef, gelegd. Daardoor gaan de voegen er snel uit, we hebben het al een keer helemaal opnieuw laten bijvoegen maar die vlieger gaat nu niet op, nu moeten echt de oude voegen er helemaal uitgekrabd worden, dat is een hele klus en dan liggen de tegels nog niet recht, dus eigenlijk geen optie. Een andere ergernis is dat de tegels niet makkelijk schoon te maken zijn, je kan boenen en schrobben maar het blijft vlekkerig.

Goede reden toch voor nieuwe tegels? Les, zei ik met een lief stemmetje, zullen we nieuwe tegels gaan uitzoeken? Lesley ging overstag. In de buurt zitten 2 goede tegel winkels en de prijzen zijn gunstig in vergelijking met Nederland, voor nog geen 14 euro de m2 zagen we prachtige terracotta antislip tegels.

We hadden onze klusjes man Paco gevraagd om het aantal m2 op te geven. Hij begon met 70m2, later ging hij het toch nog even narekenen en kwam op 76 m2 uit. Maar voor de zekerheid moesten we toch maar rekening houden met 85 m2. Nou dacht ik als blijkt dat we toch te veel hebben kan daar op het laatst de BBQ nog mee betegeld worden. (Ik hoop dus dat we teveel hebben)

Deze grote klus wordt half april uitgevoerd, gelukkig uitbesteed, want dit gaat me een zooi geven. De oude tegels worden er uitgehakt en de vloer wordt egaal gemaakt en dan wordt er opnieuw betegeld en gevoegd. Ben super benieuwd hoe het gaat worden.

Er zijn nog een paar veranderingen gedaan in huize Spaansgeluk. We hebben iets nieuws voor de huiskamer aangeschaft, een super leuk stoeltje.

Tevens is er een doek achter het bed gespannen en daarachter zit nu isolatie materiaal, deze muur moesten we elke keer bijverven omdat hij door de vocht ging afbladeren, dit probleem is nu ook afgevinkt. Altijd maar bezig met verfraaiingen bij Hacienda la Suerte, net een bodemloze put dit huis, zeg ik met een zucht en een smile op mijn gezicht.

We hadden besloten om lekker elke dag uiteten te gaan deze week, het is zo goedkoop in deze regio. We hebben onze vaste restaurantjes maar we proberen ook vaak nieuwe te ontdekken.
Toen we de eerste avond laat aan kwamen hadden we het idee om bij Bar Meijas nog wat te gaan drinken en een kleine tapas te eten. Wat was dat nou hij was dicht, terwijl hij altijd tot zeker half 2 open is. Hopelijk niet voor altijd. Nou dan maar direct naar huis, ik heb altijd nog wel een blikje paté en tonijn en wat toastjes liggen op onze voorraad plek in de studio. Wijntjes staan daar ook genoeg. Meer heb je niet nodig om 11 uur s’avonds.

In het begin is het altijd nog fris in huis, zeker als er 3 maanden niemand in het huis is geweest dan moet je zeker 3 dagen flink stoken om de warmte in de dikke muren te krijgen. We hebben 2 pelletkachels en een openhaard. Maar de eerste dagen zet ik ook lekker mijn elektrische dekentje aan hoor in ons bed.

Toen we de volgende avond bij onze “vriend” Miquel van restaurant Manolo tapas gingen eten kwamen we tot de ontdekking dat er nog meer veranderd was. De goedlachse Papa Manolo, die eigenaar was van het stationnetje, favoriet van mijn papa en mama, stond achter de bar van zijn zoon, hij vertelde dat zijn eigen restaurant gesloten was. Zoon Miguel was een Casa Rural (B&B) begonnen en had het daar druk mee. We hoopte dat dit tijdelijk was, maar helaas het stationnetje is definitief gesloten voor papa Manolo. Ik hoop echt dat daar nog andere eigenaren in komen. Want ondanks dat het een beetje een verscholen plekje is zit je daar altijd heel leuk.

We zagen ook dat Bar Meijas niet definitief dicht is maar in de verbouwing, dit gaat zo’n 3 maanden duren en in de tussen tijd zitten ze op een andere plek in het dorp.

Namelijk recht tegenover bar Karma. Dat zagen we toen we daar een lekkere (goedkope) lunch deden.

Dat is zo fijn in Spanje, je kan voor zeer weinig geld een Menu del dia kopen en daar zit naast een 3 gangen menu nog brood en een drankje bij. Hoe kunnen ze het ervoor doen denk je dan.

Allemaal nieuwe ontwikkelingen dus in het kleine restaurant dorpje Salinas. Dat zal even wennen zijn voor onze Spaanse Frekkel want hij heeft altijd zijn vaste loopje langs alle restaurantjes van het dorp, om bij ieder wat lekkers te bietsen. Hij moet zijn route nu even bijstellen.

Eind maart vertrokken we weer naar Spanje voor 9 dagen. Ondanks dat ik in januari nog in Spanje geweest was, voelde het alweer zolang geleden.

Het is heerlijk om een tweede huis te hebben, je hoeft namelijk niet te acclimatiseren, je voelt je direct thuis. Men vraagt wel eens is het niet erg om altijd naar het zelfde toe te gaan. NEE, het is juist fijn en vertrouwd. Wij maken namelijk ook regelmatig een tripje naar een ander land voor de nodige afwisseling maar wij zijn heel dankbaar met de luxe om ook een eigen plekje in Spanje te hebben. We werken er natuurlijk ook hard/veel voor maar we zijn beide ook nog eens in de gelukkige positie dat we een goed betaalde baan hebben. Maar we hebben natuurlijk ook de lef gehad en een ondernemende geest want het is echt een groot avontuur en ook wel een risico om een huis in het buitenland te kopen, dat doe je niet zomaar, er komt best wel veel bij kijken.

We proberen elk kwartaal hier 1 of 2 weekjes heen te gaan. Dat is natuurlijk zalig maar we kunnen zeker niet alleen luieren, er moeten altijd veel klusjes gedaan worden. Maar omdat we thuis een kantoor baan, lees zittende baan, hebben is het heerlijk om de handen uit de mouwen te steken. Ondanks dat je alleen al met een dagje vegen 14000 stapjes zet voel je je toch heel energiek. Het zonnetje helpt ook enorm mee, des te leuker is het dan om buiten klusjes te doen.

Het klusje wat deze vakantie in de planning stond was het zwembad, eerst het zeil eraf en dat schoonmaken, ondanks dat het er best schoon onder vandaan kwam hadden we toch besloten om het hele zwembad leeg te maken vanwege een elektra klus.

We begonnen met de dompelpomp in het bad te zetten maar tevens de pomp uit zwembad zelf aan te zetten.

De onderwater lamp konden we daarna mooi laten vervangen nu het bad leeg was, tevens is al de elektra van het zwembad nagekeken en verbeterd zodat dat ook weer up to date is. Na dit alles moest het weer gevuld worden met lekker schoon water.

We zijn er best lang mee zoet geweest want we kregen het zwembad met de pompen niet helemaal leeg en de laatste 300 emmers moesten we met de hand doen. Lesley ging met zijn blote voetjes in het koude water staan, emmertje vullen dmv het over de bodem te schuiven, omhoog tillen en aangeven aan mij, ik gooide dat emmertje dan leeg in de tuin. In totaal duurde het 3 dagen voordat het zwembad leeg was. Het schoonmaken was ook een behoorlijk klus want door de chemicaliën slijten de voegjes een beetje en dan blijft daar wat alg inhangen. Met een nagelborsteltje en behoorlijk heftige schoonmaakmiddelen zoals aquafuerte lukte het aardig, dat is een soort zoutzuur en daarmee zie je de kalk en alg verdwijnen. Nadat het schoon was moesten de voegjes ook weer een beetje bijgevuld worden.

Het vullen duurde met 2 kranen vol aan zo’n 48 uur. Maar ik kan niet anders zeggen dat het er nu weer tip top uit ziet. Een dagje voordat we weer naar Nederland gingen was het klaar, helaas begon het toen te regenen dus een frisse duik zat er niet in, daar was het nu echt te koud voor.

Als je de titel leest denk je vast, is ze alweer op vakantie geweest en jee wat een eind weg. Maar nee dit gaat over wat anders, een eind weg is trouwens onze dochter die na Thailand, Laos, Vietnam nu op een eiland bij Cambodja zit.

Ik wil het verhaal vertellen van de Chili en de kat van onze dochter. Een stevige maaltijd past echt bij dit weer, een paar weken geleden waanden we ons nog in de lente, de bollenvelden naast ons huis staan al in bloei.

Nu lijkt het weer herfst en daarom ging ik daar iets toepasselijks bij koken. Ik deed de koelkast open en pakte alle ingrediënten, alleen voor ons geen bruine bonen met stroop of spek maar lekkere Kidney bonen met pittige Chili. Tijd geleden zeg dat we dit gegeten hadden, dacht ik nog, ik had er zin in. Uitje in de pan en het gehakt erbij. Shit het gehakt is al 3 dagen over de datum, ik twijfelde. Nou ja het kan toch nog wel dacht ik, de verpakking zat helemaal dicht en het heeft gewoon al die tijd in de koelkast gelegen. Weet je wat ik geef gewoon een stukje aan de kat, want ik had me laten vertellen als het vlees echt niet goed meer is eten katten het niet op. Nero schatje kom eens riep ik. Ik gaf een stukje en hap slik weg was het. Nou zie je wel het kan best nog, mensen gooien zo snel iets weg tegenwoordig dacht ik nog en die datum is maar een richtlijn. Ik ging verder met het snijden van de paprika, de prei, de tomaatjes en in notime stond er een goed gevulde pan met chili con carne klaar. Lesley kwam thuis en zei, hee wat ruikt het lekker hier en wat ziet dat er goed uit, ik heb trek! Nou we kunnen direct aan tafel zei ik.

Juist op het moment dat ik het op het bord wilde opscheppen, begon Nero flink over te geven. Oh nee zei ik bijna schreeuwend, arme ziel. Ik ben bang dat er toch iets met het gehakt aan de hand was. Ik voelde me schuldig, dat ik dat stukje vlees aan hem gegeven had. Wij durfden het direct niet meer te eten. Eeuwig zonde van die heerlijk met liefde gemaakte pan, maar helaas deze verdween toch maar voor de zekerheid in de groene bak. Lesley stapte de auto in en ging Shushi halen. Nero was gelukkig zijn misselijkheid snel weer kwijt want hij pikte razend snel een lekker stukje zalm van de tafel, de boef, nou dit keer verdiend hoor schatje. Ik had mijn levens lesje ook weer geleerd, als je iets niet vertrouwd, beter onderzoeken!