Het is warm in Spanje zeer warm, het weer is altijd wel goed deze periode maar nu is het extreem warm voor de tijd van het jaar, er is op het moment een ola de calor (hittegolf). Gelukkig is het zwembad op tijd gevoegd en weer gevuld met water, zonder kun je nu niet. Zelfs mijn papa ligt regelmatig in het zwembad, nou dat doet hij echt alleen als het bloedje heet is.

De verf droogt onder je kwast vandaan, het onkruid blijft maar groeien maar de oleanders beginnen uit te komen en we hebben er wel 50 in onze tuin dus dat gaat een mooie bloemenzee worden.

Mei is over het algemeen een fantastische maand om naar Spanje te gaan, alleen al om de mooie natuur te bewonderen maar er zijn ook genoeg festiviteiten te beleven. De Spaanse jurken worden weer uit de kast gehaald en de prachtigste dansen zijn te zien, zelfs in de kleinste dorpjes.

Als het te warm is ga je overdag niet rondlopen in een stadje of dorpje maar zoek je een mooi restaurantje om te lunchen met een goede airco. Zo is het altijd een mooie rit om naar Alfarnatejo te rijden en te eten bij los Pirineos.

Met een tussenstop in Villanueva del Trabuco om te kijken naar de 100 caños. Ondanks de warmte kwam er verrassend genoeg wel water uit de bergen uit de 100 pijpjes zagen mijn ouders toen ze met hun vrienden daar naar toe gingen.

In Nederland is het weer wisselend in de maand mei, regelmatig zien we de zon maar ook hebben we flinke buien gehad. Zo lekker dat we hier dichtbij het strand wonen, als je de zon ziet doorkomen na een regenbuitje haast je je gewoon naar het strand en pak je even een plekje op het terras aan de zee met je dochter. Zo gezellig!

Mijn lieve mama is vandaag 76 jaar geworden maar als je haar ziet werken, tjonge tjonge dat doen vele jongeren haar niet na. Energie voor (van ) tien (eke).

Samen met pa en met hun vrienden wordt er keihard gewerkt in Spanje. Ze vinden het leuk om het te zien opknappen maar ze willen ons ook ontzorgen. Ik heb de liefste ouders van de wereld. De liefde tussen ouder en kind is een gevoel van liefde dat met niets anders te vergelijken is.

Hun buurtjes, die hun vrienden zijn geworden genieten ook van ons prachtige plekje en maken ons ook heel erg gelukkig met het opknappen van de hacienda.

Alle kozijntjes en deuren worden door de buurman afgeschuurd en weer opnieuw in de verf gezet. De deur van de keuken ziet er weer als nieuw uit, wat een topprestatie.

De buurvrouw maakt alles in huis weer lekker fris en ze schuwt ook af en toe de verfkwast niet.

Na gedane arbeid heerlijk een duik in het nu nog wat frisse water, niks is te gek voor de buurvrouw.

Mijn mama zorgt ervoor dat de echte bouwvakkers jaloers worden omdat zij hen al het werk ontneemt. Wat een heerlijk fris muurtje weer, niks meer te zien van de calima (oranje modderregen).

Mijn vader is lekker bezig met de elektra en het opruimen van het gereedschap hok, alles wordt opnieuw geordend, daarvoor heeft hij wat kasten en bakken gekocht.

Ik kan niet wachten om het gedane werk straks te bewonderen maar we moeten nog een maandje wachten helaas.

Ons mooie paleisje wat genieten we daar met z’n allen toch van maar wat is het enorm veel werk om het er zo uit te laten zien.

Ik ben al jaren een liefhebber van Fado muziek. Maar dat is toch niet Spaans hoor ik je denken. Dat klopt dat is Portugees. In 1987 was ik op vakantie in Portugal en tijdens een etentje trad er een fado zanger op en werd ik gegrepen door het muziek genre. Ik vind fado vooral mooi als het door een vrouw gezongen wordt. De muziek is melancholisch, met die kenmerkende Portugese gitaar en contrabas. In de loop van de jaren heb ik fases waarbij de fado muziek aansluit bij mijn stemming en dan draai ik het veelvuldig. Omdat ik geen Portugees versta heb ik geen idee wat ze zingen, vaak schijnt de pijn van het leven bezongen te worden maar gek genoeg voel ik me heel rustig en blij worden van deze muziek en het ontroert me ook.

Favorietjes van mij zijn toch wel Amália Rodrigues, Mariza, Dulce Pontes en Cristina Branco.

Van deze laatste had ik 2 jaar geleden al kaartjes gekocht en nu pas kunnen inwisselen afgelopen zondag. Wat een bijzondere mooie emotionele voorstelling gaf Cristina en het leek wel of de nummers naar mate de show vorderde steeds mooier werden. Het akoestisch gezongen nummer aan het eind bezorgde me kippenvel.

Als je toch zo van die muziek houdt waarom heb je dan in Portugal geen huis gekocht zal je denken. Nou het stond helemaal niet vast waar we een huis zouden gaan kopen hoor jaren geleden. Het is heus niet een levenslange droom geweest van ons geweest om in Spanje te gaan wonen en een huis daar te kopen.

Toen de kinderen van plan waren het huis uit te gaan hadden we een nieuw levensdoel nodig vonden we toentertijd en leek het ons leuk om een huis in het buitenland te hebben als een soort van nieuwe hobby tegen het empty nest syndroom. Waar zullen we dat dan doen vroegen we ons af en Portugal is toen zeker op ons lijstje gezet, net als Italië en Frankrijk. Maar uiteindelijk hadden we toch het beste gevoel bij Spanje en zijn we daar op onderzoek uit gegaan.

Dat het wel het echte Spanje moest zijn was voor ons direct duidelijk. We wilden niet in een gebied wonen waar het speciaal zo gemaakt is om de toeristen te pleasen.

Inmiddels hebben we een leuke lokale band gevonden die prachtige Spaanse liederen zingt bij ons op het terras en het is dan wel geen fado maar ik vind het helemaal prima!

Genieten doen we zeker en de hacienda staat bekent in de omgeving als het huis van de muzikant omdat de vorige eigenaar het gebouwtje naast ons huis gebruikte als muziek studio.

De gitaar die hij heeft achter gelaten voor ons wordt door gasten nog regelmatig gebruikt en niet alleen door gasten zoals je ziet!

Ik leef het leven, ik probeer zoveel mogelijk te genieten van alles. Zeker als je hoort dat mensen je ontvallen, juist dan ben je je er weer zeer bewust van. Pluk de dag, doe het nu stel niet uit, geniet van elke dag, zijn woorden die dan in je op komen.

De reden dat ik minder ben gaan werken is om meer quality time te hebben met mijn kleindochter en hoe mooi is dat om bewust te genieten van haar ontwikkeling en haar heerlijk om me heen te hebben en op maandag en dinsdag leuke dingen te doen saampjes.

Maar nog steeds werk ik best veel, 36 uur, maar dat doe ik ook met een reden. Natuurlijk omdat het voldoening geeft en ik het nog steeds leuk vind om in de informatiebeveiliging te werken in een leuk team, ik krijg ook voor mijn inzet waardering van mijn collega’s en dat is altijd fijn, maar het is ook prettig om goed geld te verdienen om de dingen te doen die ik leuk vind, (tweede huis in Spanje bv) of om te sparen voor toekomstige dromen.

Mijn allergrootste droom is misschien wel helemaal niet reëel. Het allerliefst zie ik ons in Spanje wonen op de hacienda samen met de familie als 1 grote commune, samen leven, samen voor elkaar zorgen, midden in de natuur, eigen kippen, eigen geitjes en een groenten tuintje. Heerlijk lijkt me dat, veel buiten zijn met iedereen om je heen die je lief is.

Ons huis is er groot genoeg voor, de studio moet dan wel even verbouwd worden in 2 of 3 appartementen. Het zou kunnen maarja ik ben bang dat niet iedereen de zelfde dromen heeft als ik.

Onze dochter die inmiddels verkocht is aan Mexico en daar veel geniet, zal ik haar kunnen overtuigen om in Spanje te gaan wonen, terwijl het daar in Mexico ook zo prachtig is en ze daar misschien wel wil gaan wonen ?

Onze zoon die hier zijn gezinnetje heeft, zal hij het Spaanse leven zien zitten? Misschien als we een tennisbaan of paddelbaan en een buitengym maken?

Mijn man kan hij zijn Amsterdam loslaten, misschien als er ook familie van zijn kant meekomt?

Mijn ouders zullen zij zo’n stap durven maken, nog verder af van Denemarken waar mijn broer woont, maarja vliegen is misschien wel beter dan elke keer dat stuk te rijden wat ze nu doen?

We zullen het gaan zien.

Maar als niet iedereen de zelfde toekomst ziet zoals ik en mijn droom dus niet uitkomt ga ik gewoon verder fantaseren en zie ik mezelf over 4 jaar als ik dan vervroegd stop met werken, wel elk kwartaal in een ander land wonen ofzo. Zo kan ik dan intens blijven genieten van alles wat ik leuk vind.

Ik zou niet zonder dromen kunnen. Geen beslissing is voor altijd, niks is namelijk veranderlijker dan een mens, ik zal mezelf altijd blijven uitdagen om nieuwe dingen te ontdekken en te doen. We zien wel wat de toekomst ons brengt, ondertussen geniet ik van elke dag opstaan en leef ik mijn leven zo goed en prettig als ik kan.

Mijn broer is 50 jaar geworden, hij is 6 jaar later dan ik geboren dus een stukje jonger, dus eigenlijk een broertje. Maar inmiddels echt wel bewezen totaal niet onder te doen voor zijn zus. Een prachtig bedrijf opgebouwd in Denemarken op een domein van ruim 3 hectare.

Ze verhuren 5 appartementen en je kunt ook met de camper aankomen voor een paar nachtjes.

Afgelopen weekend gingen we op weg naar Jutland, een rit van 9 uur, om Ramon zijn feest weekend bij te wonen.

Behalve ons gezin was ook de familie van Esther er en een nog paar vrienden uit Nederland. Mijn ouders waren er al een week en zij sliepen dit weekend in de caravan en wij in het ruime 6 persoons appartement.

Kleine Fallon was voor het eerst in het buitenland en het vrolijke moppie stal de harten van iedereen met haar geweldige lach.

We begonnen vrijdag met een BBQ in de tent. De volgende morgen ontbijten met ons eigen clubje in ons appartement en daarna lekker Esbjerg ontdekken. Verrassend leuk plaatsje met veel winkels en met een hele leuke food hal in een oude bioscoop.

Om 5 uur werden we verwacht in een zaaltje bij Ramon zijn werk, ja onze bezige bij werkt ook nog 4 dagen in de week als kok.

Er stonden lange tafels waar we konden aanschuiven en ook Nederlandse/Deense vrienden waren van de partij. Dat zijn voornamelijk Nederlandse boeren die nu een veebedrijf runnen of gerund hebben in Denemarken. Mijn broer heeft ook gewerkt in Denemarken bij een boeren bedrijf en de koeien gemolken dus hij kent het wereldje goed. Tijdens het Deense buffet speelde er een geweldige gitarist en na het eten werd er nog een quiz gedaan en iedereen lag dubbel van het lachen want Ramon en Esther moesten de vragen stellen met een kurk in hun mond, echt hilarisch.

Nog voor 12 haakten wij af maar het feestgedruis ging nog even door met een karaoke. Daarom was het paasontbijt buffet pas om 11 uur de volgende dag.

Ramon zag er nog verrassend fris uit, wat een energie heeft hij zeg, echt leuk om te zien hoe hij zat te genieten en alles nog aan het regelen was.

Esther had iedereen gevraagd een stukje te schrijven en zij had al deze stukjes in een tijdschrift gezet en dit werd Ramon aangeboden.

Trek eens aan mijn vinger stond zelfs op 3 t shirts haha. Bij Jai, bij Mart en bij het kleine neefje van Mart. Die uitspraak maakte dus indruk.

Het was heerlijk weer, 13 graden en volop zon, geen wind, echt een super lente dag. Jai ging zelfs nog in de hottub.

Iedereen was een beetje gaar en dan is het heerlijk om lekker te relaxen in de tuin.

Genoeg diertjes te bekijken, duiven, hondjes, kippen, schapen en lammetjes en veel ruimte om te spelen, een boomhut, een trampoline, schommel en een glijbaan.

Die avond gingen we weer aan de BBQ. Na het ontbijt de volgende dag gingen we weer naar huis en dat was een rit van 3x in de file staan en na 10 uur rijden kwamen we pas thuis. Het was een super weekend op een heerlijke plek. Tak Ramon, Esther, Mart, Jake en Suus voor jullie goede zorgen. Ramon zijn verjaardags feest vergeten we niet zo snel meer.

Het einde was in het zicht van deze spuit vakantie, tot op het laatste moment aan toe hebben we de hoge drukspuit in handen gehad. Wat een klus was dat en ik kan je trots vertellen dat we het gefikst hebben.

Het huis ziet er weer toonbaar uit. Helaas is echt niet al het Sahara zand eraf als je goed van dichtbij kijkt en soms is er juist iets teveel vanaf gegaan, ik bedoel daarmee de verf, dus de komende tijd zullen we het hele huis moeten laten verven door een schilder want anders zijn we in onze volgende vakantie ook full time bezig met klussen.

Dat brengt wel weer extra kosten met zich mee, maar dat stond sowieso al in de planning voor volgend jaar, dus dat wordt iets vervroegd en wat gedaan moet worden moet gedaan worden. De offerte van de schilder wordt ons nog toegestuurd.

Verder zullen we zelf wel alle kleine muurtjes moeten gaan verven in onze vakantie. De kozijnen en rejas gaan mijn ouders samen met hun vrienden onder handen nemen. Dus in de zomervakantie ziet alles er weer helemaal tip top uit.

Bij ons buitenplekje is het bankje schoon maar moeten we de vloer nog even wat beter schoonmaken (de volgende keer) en er nog wat accessoires bij zetten en dan is dat plekje ook helemaal klaar.

Ik zie me daar al helemaal zitten deze zomer, lekker met een glas wijn in de ene hand en in de andere hand een goed boek. Genieten van alle rust en het mooie uitzicht, dan ben ik helemaal in mijn element.

Van de zwembadwinkel kwam de baas himself langs om de situatie van het zwembad te bekijken. Hij keek naar de losse tegeltjes en zei dat de bovenste rand eruit gehaald moest worden en dat er dan nieuwe tegels in geplakt moesten worden, maar niet alleen de bovenste rand is los zeiden we, moeten we dan niet alles eruit halen en opnieuw laten betegelen?

Wij met ons grote mond ook want ineens zagen we de beste man omschakelen, hij ging ineens heel serieus door met meten en grondig inspecteren. We moesten de volgende dag maar even langs komen op de zaak want daar heeft hij een medewerker lopen die heel goed Engels spreekt en hij kon ons dan wel uitleggen wat zijn bevindingen allemaal waren en wat de kosten zouden zijn.

Later kwamen we erachter dat wij dit natuurlijk helemaal verkeerd aangepakt hadden, we hadden helemaal niet moeten beginnen met wat wij dachten want die man rook natuurlijk centjes toen wij het hadden over de hele boel eruit halen want het peseta teken verscheen in zijn ogen.

Toen we de volgende dag kwamen lag er een offerte op ons te wachten waar je u tegen zegt, die offerte begon vanaf 11000 euro en met wat verschillende opties erbij zouden we rond 16000 euro uitkomen.

Ik schrok me werkelijk rot, dat wordt vele krantenwijkjes erbij nemen. Ik had blijkbaar geen flauw idee van de werkelijke kosten, ik zat namelijk eerder te denken aan een bedrag van minder dan de helft en dat vond ik eigenlijk al te duur.

Over een gewone renovatie werd helemaal niet meer gesproken, als juiste zet voor het zwembad plan werd dit geprobeerd te verkopen, maar werd er wel bij gezegd de keus is aan jullie. We probeerden nog wel te vragen of het wellicht goedkoper zou zijn als we het met liner zouden bekleden en dan 2 opties 1. de prijs incl het eerst weghalen van de oude tegels en optie 2. de prijs wanneer we over de oude tegels heen die liner zouden laten plakken.

Maar nee hoor dat was zeker niet goedkoper helaas. Dit verhaal is natuurlijk een dikke vette no go voor ons.

We hebben nu besloten om het eenvoudiger aan te pakken, de hogedrukspuit wordt dan gebruikt om alles goed schoon te maken en alles wat los is weer vast te plakken met nieuwe tegels en alles opnieuw te laten voegen, aangezien dit ook wel een werkje is voor 2 man een volle week zal dit ook nog wel een aardige duit gaan kosten maar dat bedrag is toch een stuk meer geschikt voor onze portemonnee dan de andere opties. Nadat we dat besloten hadden konden we gaan beginnen met het leeg halen van het zwembad en daar is de dompelpomp in combinatie met het openzetten van de waste een goede methode voor.

Gelukkig hadden we s’avonds toch nog wat leuks op het programma staan, een etentje met Rob en Ibolja wederom bij een nieuw restaurantje voor ons. In Iznajar heeft een Engels/Frans stel restaurant La Cocina geopend, heel gedurfd tijdens de corona tijd. Ze zijn alleen vrijdag, zaterdag en zondag open maar niet alleen om te eten maar ook om eten af te halen.

We werden aangenaam verrast door de heerlijke maaltijden en weer eens wat anders dan het Spaanse eten.

Vijdag altijd visdag

Maar als je een pizza of een broodje kebab wil kan dat ook.

Ik koos dit keer voor lekkere viskoekjes en een gamba curry en ik kan je vertellen dat ik het zalig vond. Dit is een blijvertje.

Wat we opmerkten is dat er een schilderij in het restaurant hing wat lijkt op de situatie nu hier in Andalusië, gekleurde regen uit de lucht haha.

Nadat we het zeil van het zwembad afgehaald hadden zagen we dat ondanks de bescherming er toch Sahara zand in het water terecht was gekomen. Het zag er behoorlijk vies uit. We moeten een plan de campagne gaan bedenken. Gaan we het in ere proberen te herstellen en er een zooi chemicaliën ingooien, bv flocculant dat wordt gebruikt om het water te zuiveren, dat wil zeggen om het transparanter te maken en de troebelheid te elimineren. Of gaan we het bad leeg laten lopen en nu de renovatie starten van het zwembad. Na 10 jaar is dat eigenlijk wel nodig, heel veel tegeltjes gaan los zitten of zijn zelfs al helemaal verdwenen, de voegjes zijn ook niet allemaal meer aanwezig en dat moet ook aangepakt worden.

We besloten om een afspraak te gaan maken met de zwembad winkel in Antequera. We hebben inmiddels besproken dat er iemand langs komt van de week om de boel te komen bekijken. Ben reuze benieuwd, dit gaat ons denk ik wel een paar duiten kosten.

We hadden tussen de middag afgesproken bij Manolo om een menu del dia te eten met Bernadette en Patrick van de mooie B&B Cortijo la Haza om even gezellig bij te kletsen. Hoe hebben zij de Calima ervaren en wat een toestand in de wereld hé. Ze vertelde dat ze bij Manolo ook solidair waren, de ensaladilla Russa hadden ze omgedoopt in de ensaladilla Ucraniana, echt een goede zet van ze.

Wat super toevallig is is dat we allebei kaartjes hebben voor het concert van onze favoriete zangeres Beth Hart in november in Amsterdam. Super leuk dan gaan we elkaar ook in Nederland zien, er staat altijd een bedje klaar bij ons voor ze vertelden we ze.