Wat was het een prachtig verjaardags weekend geweest, met veel gezelligheid, eten en drinken. We zaten gisteravond nog zo vol van 3 dagen eten, dat alleen een klein kopje soep en een geroosterd broodje met knoflook boter voldoende was. Mijn broer en schoonzus kwamen ook nog even een glaasje drinken voordat zij uiteten gingen met hun vrienden. We hadden een lekker stukje kaas gehad die ze gekocht hadden tijdens hun tour bij de kaasboerderij. Ze waren ook nog bij de bier brouwerij geweest vertelde ze. Daar hadden wij allemaal geen tijd voorgehad maar ik zeg altijd je moet iets overhouden om terug te komen.
De volgende dag moesten we om 10 uur al uit het huisje, het moest netjes achtergelaten worden dus we stonden om 7 uur al op om te ontbijten om daarna aan de schoonmaak te beginnen. Om 10 uur kwam de taxi ons halen. We reden naar de supermarkt om de statiegeld kratjes terug te brengen en daarna liepen we nog even door het dorpsstraatje. We zagen onderweg ook een aantal mooie bronzen standbeelden staan. De jutter staat in de Dorpsstraat en van de zeeman/ontdekkingsreiziger Willem de Vlamingh staat een beeld aan het water vlakbij de boot.
Ik kreeg van mijn moeder een leuk zeehond kopje, deze kan in het water drijven, leuk voor in ons Spaanse zwembad. Zo los gefotografeerd ziet het zeehondje er misschien een beetje eng uit maar als je het in het water ziet drijven ziet het er juist heel schattig uit.
We dronken nog kopje chocomelk bij restaurant Gestrand, dat was ons eerste restaurantje en ons laatste restaurantje van onze Vlieland trip, de cirkel is rond.
We stapten om 11.50 op de boot. Van de 5 Waddeneilanden hebben we er nu 3 bezocht. Nog 2 te gaan.
In Harlingen aangekomen hebben we nog geluncht en toen was dit verjaardag weekend echt voorbij. Wat was het weer een mooie verjaardags belevenis zo met familie en vrienden, iets om nooit meer te vergeten.
Tja en waar zal Chey volgend jaar haar verjaardag vieren? Ik vrees dat dat vele kilometertjes van huis is, ik hoop dat we dan ook van de partij kunnen zijn, we hebben weer een jaar om te sparen.
Ik ben blij dat ik juist deze gehuurd heb van de vele huisjes die er op het eiland te vinden zijn. Ze zijn betaalbaar en ze zien er leuk uit aan de buitenkant met die rieten daken en aan de binnenkant zijn ze heel modern en van alle gemakken voorzien. Een goede keus en aan te raden.
Vandaag vertrokken er met de ochtend boot al 2 vriendinnen van onze dochter, echt super leuk dat zij ook van de partij waren om haar 30 jaar te vieren. Het was super gezellig dat ze er waren, ze zijn al bevriend sinds de middelbare school en hoorden natuurlijk bij dit feestje.
Na het ontbijt besloten we een wandeling te maken naar de vuurtoren. Het was een heerlijke ochtend waar je de wind door je haren voelt waaien en de zilte zeelucht je neus prikkelt.
Onderweg zagen we de fazanten lopen, zo leuk, je voelt je 1 met de natuur.
Toen we bij de vuurtoren stonden realiseerden we ons pas goed dat het eiland helemaal niet zo groot is.
Wanneer je links keek zag je de zee en wanneer je rechts keek zag je de zee. De ene kant ligt de noordzee en de andere kant is de waddenzee. Het is eiland is daar zo’n kleine 5 km breed.
Het is niet zo’n hele grote vuurtoren maar valt natuurlijk door zijn rode kleur enorm op in het groene duinlandschap.
Bij helder weer kun je de Friese kust zien maar ook Texel en Terschelling liggen zo dichtbij dat je ze dan kunt zien.
De toren is gebouwd in 1876 en is slechts 17 meter hoog.
Het was een leuk bezoekje aan de vuurtoren en een heerlijke wandeling door het bos, net toen we weer terug waren in het huisje begon het flink te regenen.
Met de middag veerboot gaan er nog een aantal naar huis en straks blijven alleen mijn ouders, Les en ik en onze dochter nog een nachtje in het huisje. Maar eerst gingen we nog een gezamenlijke lunch doen in het dorpje bij restaurant Zeezicht.
De lunch was een cadeautje van mijn schoonzus, echt super lief.
Toen was het uitzwaai moment gekomen. Dag lieverds, het was een gezellig weekend zo met elkaar.
De vriendinnen zaten samen met onze dochter in een huisje en de rest zat samen in een dubbel huisje. De ochtend was vrij, ieder kon zijn eigen ontbijt tijd kiezen en wandelen of zwemmen, een spelletje doen of relaxen naar eigen invulling.
Wij kozen voor een gezamenlijk vroeg ontbijt in het dubbele huisje.
Mede omdat dat kleine spookje natuurlijk ook altijd op tijd wakker is. De meiden hadden hun eigen tijd.
Na het ontbijt hebben we een wandeling gemaakt, even de zee zien. We zaten echt maar 5 minuten daar vandaan.
Na de relax ochtend liepen we naar de strandtent t’Badhuys om eerst een wandeling te maken met de gids met de hoed en gelijk wat zwerfafval op te ruimen en de gids vertelde nuttige en smeuïge verhalen over het eiland.
Er wonen maar 1100 mensen op Vlieland maar er komen wel 200000 toeristen elk jaar. Vroeger kosten de huisjes maar 5000 gulden en nu gaan ze voor gemiddeld 7 ton weg.
Kunstenaars maken van zwerfafval mooie kunstwerken.
Het zwerfafval wat wij vonden was wat troep en plastic en mijn moeder spotte zelfs een condoom langs de weg, gatsie.
Na de wandeling gingen we lunchen in het t’Badhuys daar werden we goed in de watten gelegd met een heerlijke maaltijd naar keuze. Wat voor de 1 een lekkere salade betekende en voor de andere een bordje mosseltjes en voor weer de andere een broodje kroket. Tijdens het eten deed ik een quiz met 30 vragen over Chey haar leven en er waren twee winnaars, en toen bedacht Chey zelf een benadering vraag en oma had gewonnen! Een koelkast magneetje van een zeehondje met Vlieland erop en oma gaf deze weg aan Katja omdat zij uit Finland komt.
Kleine Fallon zat van alles wat er om haar heen te zien was te genieten. Kleine schat.
Om half 3 stond de Vliehors-expres klaar voor ons om over het strand te scheuren.
De bus reed niet alleen voor onze groep maar ook met andere dus we zaten helaas niet allemaal naast elkaar.
In de wagen speelde een accordeonist allemaal Nederlandse liedjes, wat hilarisch was, de jongelui vonden dat natuurlijk niks.
Maar wij maakte er gewoon een lolletje van een zongen en klapten hevig mee.
Onderweg mooie vergezichten over het strand en de banden sporen waren goed zichtbaar, we zogen goed de grond in en af en toe moest er behoorlijk wat gas gegeven worden om daar uit te komen.
We stopten bij het drenkelingen huisje. Een vroegere opvangplaats voor gestrande drenkelingen. Het schijnt dat er 100 mensen gered zijn door hier te kunnen schuilen.
Binnenin is een klein jutters museumpje met spullen die er allemaal op het strand gevonden zijn.
De gekste en apartste dingen zoals, flessenpost, sigaretten, speentjes, jasjes en andere kleding, koffie, hout, vissen die op sterkwater zijn gezet, tot gebitjes.
We zagen ook nog een jong zeehondje.
Ook zagen we Texel liggen op slechts 2 km afstand.
Het gebied de Vliehors is de Sahara van het noorden van Nederland en nu als een militair oefen terrein in gebruik, het enige gebied in Nederland waar ze mogen oefenen met munitie en explosieve ladingen, het is een behoorlijk weids gebied van ruim 20 km aan de westkant van Vlieland.
Een prachtig gebied en fantastisch om mooie foto’s te maken.
Dit zijn de resten van een oude steiger voor de boot naar een ander naastgelegen eiland.
Na deze leuke rit dronken we nog lekker een warme kop chocomelk met een juttersbitter bij het strandpaviljoen.
Op 4 november is ons jongste kind 30 jaar geworden, een belangrijke mijlpaal.
Ik kan het zelf nog zo goed herinneren dat ik 30 werd en nu heb ik een kind van die leeftijd, zolang lijkt het helemaal niet geleden, maar dat is toch alweer 26 jaar, mijn ouders hadden voor mij toentertijd een feest georganiseerd voor familie en vrienden in een mooie boerderij, een herinnering om nooit meer te vergeten.
Wij wilden ook voor onze dochter zo’n mooi feest vol fijne herinneringen creëren. Toen onze zoon 30 jaar werd gingen we naar Ameland, dus nu leek ons een ander eiland ook leuk, het werd Vlieland.
Op de eilanden kan je lekker uitwaaien en voel je je helemaal op vakantie. Ik had 3 duinhuisjes gehuurd vlakbij het strand. Onze dochter is een meisje dat van de zee en van het strand houdt dus beter kan niet.
Het was een heel geregel, ik heb het alleen niet als een surpriseparty kunnen houden, ik kan mijn mond slecht houden en onze dochter houdt niet zo van verrassingen dus daarom had ik het toch maar van te voren verteld. Zeker omdat ze veel in Mexico zit en ik niet de kans wilde lopen dat ze er net niet zou zijn.
Ik had van te voren besloten dat mijn ouders, Lesley en ik met de snelboot zouden gaan om alvast de boodschappen in huis te halen en de rest zou dan komen met de boot van 2 uur. Echter door het vreselijke ongeluk met de snelboot en water taxi 2 weken geleden bij Terschelling reed de snelboot niet, want dat was blijkbaar de zelfde snelboot als wij zouden hebben. Daardoor werd onze rit naar 9 uur in de morgen verplaatst. Lekker vroeg, we vertrokken al om 6 uur van huis omdat we eerst mijn ouders nog op moesten halen en toen naar Harlingen moesten rijden.
Het toeval wil dat mijn broer die in Denemarken woont ook een feestje van een vriend had op Vlieland, net in dat zelfde weekend. Hij en zijn vrouw zaten dus ook op de boot. Zo leuk om elkaar ook dit feest weekend te zien.
We kwamen om 10.30 al op het eiland aan. Behoorlijk vroeg, we kunnen pas aan het einde van de dag in het huisje maar het weer was gelukkig goed, de zon scheen en we liepen door het knusse dorpstraatje.
Op Vlieland mag je geen auto meenemen, maar gelukkig werd onze bagage naar het huisje gebracht. Het eiland is een stuk kleiner dan Ameland het is zo’n 12 km lang en maar 5 km breed, er is ook slechts 1 dorp op het eiland dat heet Oost Vlieland, het is super pittoresk. We begonnen met een kop koffie of warme chocomelk bij het knusse restaurantje Gestrand.
De vrouwen gingen daarna winkeltje in en winkeltje uit en de mannen zaten lekker op een bankje buiten voor de deur.
We hebben een soepje gegeten en een echt Vlielands biertje gedronken bij ’t Praethuys.
Daarna zijn we bij de Spar boodschappen gaan doen en deze worden ook bij het huisje bezorgd. We hadden van te voren taart besteld en deze haalden we op bij de bakker. De sleutels van de huisjes werden opgehaald en we stonden klaar bij de boot om de rest te ontvangen.
Toen ze aankwamen zaten tot onze schrik 3 meiden, de vriendinnen van onze dochter niet op de boot, ze hadden op 5 min na de boot gemist. Wat een dikke pech want de volgende gaat pas om 7 uur.
Maar gelukkig was de jarige jet wel aan boord en haar Finse vriendin ook, verder natuurlijk haar broer met zijn gezin en tante.
Het bleek een half uur lopen naar ons huisje toen we het precieze adres zagen, dus pakten we maar de bus, mijn vader kon zich niet heugen dat hij voor het laatst met de bus geweest was, dus dit was ook weer een ervaring voor hem.
De meesten van ons op 2 na waren voor het eerst op Vlieland, ons huisje lag helemaal aan de rand van het park Stortemelk, op de Ankerplaats.
Ik had ook een handdoeken lakenpakket geregeld, dus de bedjes moesten opgemaakt en de boodschappen over de huisjes verdeeld, iedereen was daar even druk mee en om 5 uur hadden we afgesproken voor een taartmomentje.
Luidkeels zongen we: Er is er 1 jarig hoera hoera, dat kun je wel zien dat ben jij
De 30 jaar kaarsjes op de echte Friesekoek taart werden uitgeblazen door Chey en iedereen kreeg een lekker stukje.
Oma las haar speech voor en werd beloont door haar kleindochter met een dikke knuffel.
We hadden een taxi laten komen om half 7 om ons naar het restaurant de Zeevaert te laten brengen voor een lekker diner.
Mijn broer en schoonzus waren ook van de partij deze avond.
De 3 laatkomers schoven aan om half 9, we zaten toen net aan het hoofdgerecht.
De Italiaanse ober was een beetje druk, de dames namen alleen een wijntje want die moesten natuurlijk 5 uur lang in Harlingen wachten en hadden daar al gegeten.
Het was een super gezellige avond en kleine Fallon stal van iedereen het hart.
Niet alleen aan onze tafel maar ook van de omliggende tafeltjes, met haar vrolijke bekkie was ze namelijk naar iedereen aan het zwaaien.
Thuis gekomen om 11 uur gingen we snel ons bedje in, iedereen was bekaf, het was een geslaagde eerste dag van dit verjaardagsweekend.
Nog geen maand weg uit Spanje en de pech heeft alweer toegeslagen. Het is balen wat er nu weer is gebeurd, maar wat kan je eraan doen, je kan dan zitten sikkeneuren maar gelukkig heb ik de gave dat ik niet bij de pakken neer ga zitten. Ik vind dan de kracht om altijd weer oplossingsgericht bezig te zijn.
Wat was er dit keer weer gebeurd, nu de zwembadpomp was een week nadat we weg waren ineens kapot gegaan, zomaar spontaan, de vierde al sinds we het huis hebben, snel heb ik geregeld dat er een nieuwe werd geplaatst.
Helaas was er een week later alweer een probleem, we kregen bericht dat het zwembad leeg is gelopen, de ring van het vat in het zwembadhok is ineens kapot gegaan geen idee wat er is gebeurd misschien iets met de druk of zal het wat anders zijn maar het is gebeurd dus het zal weer opgelost moeten worden.
Het is altijd lastig als je zelf niet ter plekke bent, je bent dan afhankelijk van daadkrachtige mensen ter plekke. Is het ene probleem opgelost dient het volgende probleem zich alweer aan, dat lijkt wel zich te herhalen. Maar we laten ons niet kisten hoor maar het kost wel veel energie elke keer weer om die teleurstelling te verwerken en het kost weer bakken met geld, een bodemloze put zeg ik regelmatig.
Er was ook al een tijdje een vochtplek in de gang, dat moet van het dak komen concludeerde we gelijk, er zal wel een pan scheef liggen, maar welke is dat dan. Zomaar even een laddertje tegen de muur zetten is ook geen optie met die hoogte. Dus moest er een stelling komen en de scheefligger moest opgespoord worden. De beste tijd om het dak op te gaan is oktober, net voor de mogelijke regen periode en de olijven pluk, want na oktober zijn er geen werklui meer te vinden, ze worden allemaal ingezet in de olijfboomgaarden.
De oude pannetjes liggen weer recht, her en der is er plastic eronder gedaan en hopelijk is het probleem nu opgelost.
Oktober was nog een zeer zonnige maand in het Zuiden van Spanje met nog steeds temperaturen van tegen de 30 graden. Te warm en droog eigenlijk, zelfs voor het binnenland van Spanje.
Ondertussen is het in Nederland ook nog erg warm, zeker voor de tijd van het jaar. Best zorgelijk die opwarming van de aarde. We genieten hier wel enorm van onze prachtige omgeving, onze familie en onze vrienden.
Vorige week werden Les en ik uitgenodigd door de ouders van het jongetje waar ik nu al bijna 2 jaar boekjes aan voorlees. We kregen een heerlijke Costa Ricaanse maaltijd. Zo fijn om zulke lieve mensen om ons heen te hebben.
Als er dan een tegenslag in Spanje is kunnen we prima relativeren want spullen zijn maar spullen, fijne mensen om je heen zijn veel belangrijker.
Het allerleukste van weer thuis komen is natuurlijk om je kinderen en je kleindochter weer te zien.
Slechts 2 weken waren we weg maar wat gaat die ontwikkeling snel zeg. Het kleine dametje kan nu helemaal zelf de ringen om de stapel piramide doen en ze klapt in haar handjes als het gelukt is, zo trots is ze er zelf op.
Toen we hoorden dat we oma en opa zouden gaan worden waren we uiteraard enorm blij en dachten helemaal niet oh jee wat zijn we oud nu, ik dacht wel zal ik net zo’n goede oma worden als mijn moeder?
Maar het gaat helemaal vanzelf de liefde voor je kleinkind en je hebt er alles voor over, het is een toefje slagroom op je leven. Ik ben nu nog gelukkiger en wat genieten we van haar zeg als ze bij ons is. Tot nu was ze hier 2 dagen per week, de maandag en de dinsdag. Vanaf oktober is het dinsdag en regelmatig de vrijdag middag geworden.
Als ze er is wordt de speelgoed kist te voorschijn getoverd en gaan alle tafeltjes aan de kant, het wordt een echt speelparadijs bij oma en opa dan. Oma en Fallon maken altijd een lange wandeling van zeker 2 uur in de middag en komen onderweg allemaal diertjes tegen, de koeien, de paarden, de schaapjes, de geitjes, de kippetjes maar ook de alpaca’s en de hertjes, wat een feest is dat. Oma zijn van Fallon is fantastisch!
We hebben het echt heerlijk gehad maar we zijn nu weer thuis in Nederland. We hebben de buitenmeubels in Spanje voor de winter binnen gezet en dat was best nog een klus.
Al met al verzamel je in de loop der jaren genoeg spullen.
Het weer is nog steeds heel goed overdag in Spanje, de avonden werden wel wat kouder maar na eerst een aantal avonden binnen gezeten te hebben s’avonds konden we de laatste avonden weer gewoon buiten zitten. Oktober is nog een heerlijke maand in Spanje. Als ik de weersberichten mag geloven is het de komende weken nog steeds boven de 25 graden overdag. Oh ik had zo graag nog langer gebleven. Het kleine katje hebben we niet meer gezien, dus er hoeft geen poezenmandje mee naar Nederland. We hebben wel 2 zwart/witte volwassen poezen zien vechten met elkaar, ik schat zo in dat het een mannetje en vrouwtje zijn geweest en wellicht heeft de vader kat de kleine rakker weggewerkt om opnieuw achter het moedertje aan te kunnen, we weten het niet maar als het wel zo is, tja het is de natuur.
Toen we weggingen leek de koe van de buurman nieuwsgierig naar ons te kijken, wat gaan jullie nu doen? Jullie gaan toch niet naar huis?
Mijn leven hier in Spanje is zo’n essentieel deel van mijn leven geworden, maar ik ben ook dol op Nederland hoor dus ik zou nooit alleen maar in Spanje willen zijn, het is de afwisseling die mijn leven zo leuk maakt, alleen een paar weken langer in Spanje voortaan zou helemaal perfect zijn, maar die tijd komt nog wel.
Als er wordt gevraagd hebben jullie een lekkere rustige vakantie gehad? Kan ik alleen maar antwoorden lekker zeker, maar rustig, nee niet echt we zijn continue bezig geweest, maar dat vinden we helemaal niet erg, we genieten er zelfs van. Bij de andere kant van de studio zijn de raampjes nu ook mooi blauw, ik vind het echt een succes. Ooit moet er een nieuw dak komen op de studio en dan kunnen we binnen gaan inrichten, maar daarvoor moeten we nog even doorsparen.
De stekjes die we gepikt hebben ergens langs de weg zitten nu ook in de grond.
Een oude boomstronk heb ik nu ook als plantenbak omgedoopt.
Volgende keer zullen we zien of ze het gered hebben. Mijn grootste stekkie succes is toch wel deze plant, ik ben er helemaal weg van. Volgens mij heet deze plant Aeonium, wat een dankbare plant is dit zeg, zeker als je hem in de schaduw zet. Breek gewoon een stukje af en zet hem in een pot en hij groeit als de malle.
Ik geef toe ik ben stekjes fan, dus wil je me blij maken geef me een stekje.
Vandaag moeten we ons eens een keer gaan storten op de sleutel administratie, onze bos was een zooitje. Welke sleutel is nu van welke deur, de missie was het juiste labeltje erop en zorgen dat we een kopie hebben van elke sleutel. Het uitzoeken koste meer tijd dan we dachten. We hielden een paar sleutels over, geen idee waar die van zijn maar we zijn ook een sleutel kwijt en die is nog wel van onze slaapkamer, dus daar moeten we de volgende keer maar een nieuw slot voor kopen.
Na dit uitzoek klusje gingen we iets anders uitzoeken, wat is nu precies de bomensoort daar achter onze Pedroso berg.
De lokale boeren hebben hun passie voor de olijfbomen omgegooid en zijn in een ander boomavontuur gestapt. We kwamen dichtbij en zagen tot onze verrassing dat het de pistacheboom is geworden. Wat leuk!
Schijnbaar denken ze daar meer geld mee te kunnen verdienen. Het zijn prachtige bomen absoluut, maar na even onderzoek te plegen op internet zag ik dat het niet makkelijk is ze te telen.
De oogt is in september, het is een bladverliezende boom en als de bladeren eraf zijn kun je ze het beste snoeien. De pistache noot is rijk aan antioxidanten, onverzadigde vetten, vitaminen, mineralen en vezels, wat een top boom.
We kwamen tot de conclusie dat de bomen er dus al een tijdje moeten staan, want ze geven al vruchten, het was ons nooit eerder opgevallen, maar ik vind het zo leuk dat ik nu ook een wens heb om er een paar op ons land te gaan planten.
Ik wilde na deze leuke ontdekking nog meer leuke dingen gaan doen vandaag, dus we reden naar Restaurant La Huella in Algerinejo voor een Argentijns/Spaans diner.
We zijn insta vrienden en Nicolas herkende ons en vond het leuk dat we er waren.
We hebben er wederom zalig gegeten, wat een top restaurant en alles zo mooi gepresenteerd.
We komen snel weer terug, nu helemaal want we kregen een klantenbindingskaartje met 5% korting op onze volgende rekening, echt super, dat doen ze goed daar.
Wat ik in mijn hoofd heb moet gebeuren. Dat ben ik, mijn energie level speurt dan omhoog en ik trek anderen daar gewoon in mee. Mijn idee was om de deuren en de kozijnen van de studio blauw te maken.
We reden eerst in de ochtend langs Archidona waar we bij ferreteria Romero blauwe verf gingen kopen.
Onze kinderen zijn beide namelijk sportfanaat en je kan hier gewoon voor 4 euro een dagkaart kopen om te sporten, goed om te weten.
Thuis gekomen zijn we de hele dag bezig geweest met schuren en verven.
De zijdeur van de studio, het kozijn en de potjes zijn nu blauw.
De deur van het zwembad hok is nu ook blauw.
De deuren aan de voor en achterkant van de studio zijn nu ook blauw gepimt.
Blauw, blauw, blauw, ik hou van jou. Wat staat het leuk, wat ben ik blij met deze frisse kleur, mooi blauw is niet lelijk.
S’avonds zijn we naar Iznajar gereden en zijn in dit mooie dorpje door de straatjes gaan lopen op zoek naar plekjes waar we nog nooit eerder zijn geweest maar die ik wel eens op fb voorbij had zien komen. Leuke pleintjes waar regelmatig een theatershow is of een borrelavondje gegeven worden. Het licht was prachtig zo aan het einde van de dag, de avond zon scheen mooi op de kerk.
Er zijn echt leuke diverse pleintjes in dit dorpje, allemaal met een mooie view op de omgeving.
Er was onlangs een kunstenaar geweest die een prachtige muurschildering gemaakt had van een prominent figuur uit het verleden die belangrijk is geweest voor het dorp, dit kunstwerkje konden we nu prachtig bewonderen.
Als eind van onze wandeltocht hebben we een hapje gegeten bij La Cocina. We kozen voor de spareribs in combinatie met een caesar salad. Het eten is altijd goed hier. Volgende keer ook het nabij gelegen Nelson maar weer eens uitproberen want het zag er erg gezellig uit toen we langs reden net zoals het nieuwe souvenirs winkeltje Olivo Blanco wat Iznajar rijker is. Ik zeg altijd: Er moet altijd wat overblijven om terug te komen.
Spaansgeluk 