Ik heb een kerst verhaal geschreven. Het is fictief en gebaseerd op kleine waarheden. Ik hoop dat jullie het leuk vinden om te lezen.

Het was guur buiten, de wind sneed in mijn gezicht. Ik trok mijn sjaal nog even goed over mijn oren en liep in stevige pas door, wellicht zou dat helpen om een beetje warm te blijven. We hadden afgesproken op het plein om 6 uur. Nee, ik mocht vandaag geen uurtje eerder weg bij mijn werk omdat het kerstavond was. Deze luxe was me al een paar jaar geleden ontnomen. Het viel me op dat het rustig was op straat, geen kip te zien, alleen de feestverlichting boven de straat schudde hevig heen en weer, gelukkig waren de versierde kerstbomen die in de straat stonden stevig neer gezet.
De komende dagen zou het er wel anders uitzien op de straat, iedereen is dan op de been om zijn plekje te veroveren aan tafel bij familie of bij een restaurant voor het kerstdiner.

Ik voelde me een beetje verdrietig toen ik dacht aan de komende kerstdagen, voor ons zou het een ongewone kerst gaan worden namelijk.
Wordt ik oud? Ik merk dat bepaalde zaken me zwaar vallen. Voor mij is kerst namelijk iets dat je met familie viert. Maar helaas onze kinderen dachten er anders over. Onze kids waren niet thuis dit jaar, op het laatste moment hadden ze aangegeven het liever in het buitenland te vieren met vrienden. De globe trotters. Mijn ouders waren er ook al niet, die waren in Denemarken bij mijn broer. Mijn schoonzus vierde het op Marken. Haastig had ik toen maar geprobeerd om voor ons twee een restaurant te boeken met kerst, maar helaas geen plekje meer te krijgen zo op het laatste moment.
Laten we dan ergens op kerstavond gaan eten had mijn man voorgesteld en zodoende liep ik nu naar de kroeg waar we afgesproken hadden. Gelukkig was het warm in de kroeg, er brandde gezellig een haardje, ik bestelde alvast een lekker IJndejaars biertje van brouwerij het ij. Wil je er lekker wat blokjes kaas bij met peterselie zout, vroeg de barman. Ik keek op mijn horloge en zei ja, doe maar. Ik was toch iets te vroeg en ik zou die blokjes vast wel op hebben voordat mijn man, de kaashater, gearriveerd zou zijn.

Verwaaid kwam mijn man binnen, hé was je er al, wat een weertje hé. Volgens mij gaat het ook zo vriezen. We kletsten wat over onze drukke dag op het werk en we besloten toen op de bonnefooi een leuk restaurantje te gaan zoeken. Helaas hadden we dikke pech want of het restaurant was dicht vanwege de voorbereidingen die ze moesten doen voor de drukke kerst of het restaurant was al vol. Dit hadden wij niet verwacht. Gelukkig was de snacktent op het plein wel open en kozen we een lekker frietje oorlog met kroket. Best grappig zo’n maaltje op kerstavond.
Ik heb een idee zei ik, laten we om een beetje het kerstgevoel te krijgen naar de nachtmis gaan in de katholieke kerk, dat heb ik altijd al een keertje willen doen namelijk. Ik had daar een idyllisch beeld bij, een mooie kerk waar een grote versierde kerstboom in staat met een mooie kerststal, heel veel kaarsjes, iedereen die zijn mooiste kleren aan had en gezellig met elkaar kerstliedjes gingen zingen en natuurlijk een mooie inspirerende preek krijgen van de pastor.
Goed idee vond mijn man en met een volle snackbuik trotseerde we de kou buiten, gelukkig was het maar een klein stukje lopen.

Het was nu inderdaad aan het vriezen. In de kerk waren alle bankjes bijna bezet. Ik keek om me heen, iedereen had zijn jas aan, zou dit altijd zo zijn of was dat alleen nu vanwege de kou buiten vroeg ik me af. We kregen allemaal een boekje met het programma en met de songteksten van de liedjes die we konden gaan meezingen. De pastoor begon zijn welkomst speech: Ook degene die geen lid zijn heet ik van harte welkom en ik wens ieder een zalig kerstfeest begon hij en daarna was het bla, bla bla, jeetje wat duurde die speech lang en wat had die man een monotone stem, zijn verhaal was verre van inspirerend en sloeg ook helemaal niet aan. Ik begon een beetje spijt te krijgen dat we gekomen waren, de bankjes zaten ook voor geen meter, een houten kont kreeg je ervan, het was ook nog eens steen koud in de kerk, terwijl ik mee zong met, de herdertjes lagen bij nachte, zij lagen bij nacht in het veld, blies ik wolkjes rook uit mijn mond van de kou. Eigenlijk niet netjes maar ik keek mijn man aan en zei: zullen we hem tuinen?
Terwijl we ons uit de voeten maakte zag ik dat de man achter ons ons streng aankeek en hij begon nog harder mee te zingen, met zijn bulderende stem zong hij uit volle borst: daar hoorde ze engelen zingen!

Opgelucht maar wel een beetje schuldig stonden we weer buiten, Pff dit hadden we ook een keer meegemaakt zeg, de volgende keer gaan we een gospel kerk uitproberen, lijkt me een stuk gezelliger.
Toen we terug naar de auto liepen hoorden we plots gezang uit de Torenstraat komen. Daar was een samenzang bezig. Iedereen had een beker in zijn hand met choco of glühwein en er stond een vuurkorf in het midden waar iedereen lekker dichtbij wilde staan, het vroor behoorlijk inmiddels. Er werden lekkere zelf gemaakte kroketjes uitgedeeld van de Toren. We besloten om ons bij de groep aan te sluiten, kroket nummer twee ging er wel in die avond! We genoten van de gratis warme glühwein en zongen de longen uit onze lijf en zo hadden toch nog een super gezellige kerstavond.
Toen we thuis kwamen lag er een pakje onder de boom. Hé schat we zouden toch geen cadeautjes doen ze ik, ik heb namelijk niks voor jou. Nee maakt niet uit zei mijn man, pak nu maar uit.
Oh jeetje een vliegticket, ik kon zo snel niet zien waarheen. Nee, zei mijn man het is niet naar Rome (een grote wens van mij), maar gewoon naar Spanje naar ons eigen huis. Ik dacht zei hij, als we toch met z’n twee thuis zijn kunnen we het net zo goed lekker in Spanje vieren bij ons tweede huis en bij ons eigen haardvuurtje met een lekker flesje Rioja erbij. Wat leuk schat, dank je, goed idee. Pak je koffertje maar meteen in, zei hij want we hebben een vroege vlucht morgen.
Mijn man had onze vorige buurman geregeld waar we vrienden mee zijn geworden en om 7 uur stond hij voor de deur.

Wat aardig zeg dat je op kerst zo vroeg voor ons je bed uitgaat, je hebt zeker flink moeten krabben. Ach ja, ging prima hoor, dit is mijn kerstcadeau voor jullie zei hij vriendelijk.
Onderweg begon het ook nog eens te sneeuwen en tegen de tijd dat we op Schiphol aankwamen lag er al een behoorlijk bergje. Oh nee balen, onze vlucht was vertraagd. Dan maar even naar de Starbucks om een Chai latte te halen.
Mijn man ging even bij de horloges kijken, zat er nog wat bij voor je, zei ik toen hij na een half uur pas weer terug kwam. Genoeg, zei hij lachend. Helaas verging het lachen ons snel want de vlucht bleek uren vertraagd. Gelukkig kregen we etens bonnen voor de lunch van de luchtvaartmaatschappij en aangezien het kerst was besloten we er een bubbeltje bij te doen. Uiteindelijk landen we pas om 6 uur op Malaga Airport. Snel door naar El Paso voor de auto. Ook nu had mijn man me weer verbaasd, hij had een mooie sportwagen gehuurd.
Het weer was nog heerlijk in Spanje, onderweg zag ik zelfs een bord met 20 graden erop. Toen we de afslag naar ons huis naderde was het al donker geworden, we reden door de olijvenboomgaarden en vanuit de verte zag ik dat er allemaal lichtjes branden bij de Hacienda. Ons huis was prachtig versierd. Jeetje zei ik, heb je Paco dat laten doen? Ja, zei mijn man lachend, goed hé. Hij heeft ook de al kachels aangedaan zei hij snel toen hij zag dat ik naar de schoorsteen keek die rookte.
Toen ik de deur van de Hacienda open deed rook het onwijs lekker. Heeft Paco soms ook al wat in de oven gezet? zei ik verbaasd.

En toen op dat moment kreeg ik bijna een hartstilstand want uit alle hoeken sprongen er mensen tevoorschijn. Surprise Mama, vrolijk kerstfeest! Mijn man stond met tranen in zijn ogen. Bij mij rolde de tranen inmiddels ook al over mijn wangen. Iedereen die eigenlijk afgezegd had was er. De kinderen, mijn ouders, mijn schoonzus, en zelfs mijn broer uit Denemarken met zijn gezin. Ze hadden me behoorlijk om de tuin geleid.
Dit was een vooraf opgezet plan! Snel werd de tafel prachtig gedekt, de kalkoen werd uit de oven gehaald en iedereen ging met mes een vork op de tafel tikken, Turkey, Turkey werd er hard lachend geroepen en als klap op de vuurpijl hoorde ik muziek, er kwam een gitarist uit de Marokkaanse kamer zo de keuken in gelopen gevolgd door een Spaanse zangers in een mooie rode jurk met witte stippen.
Keihard en flink uitgelaten zongen we met z’n allen mee. Feliz navidad, feliz navidad prospero anos y felicidad. We wanne wish you a merry christmas, we wanne wish you a merry christmas from the botum of our heart! Ik greep aan het eind van het liedje met beide handen naar mijn hart en gaf mijn vader een vette knipoog. Hij wist wel waarom!

Zeven en een half jaar geleden hadden we ons huis in Spanje gekocht met grootste plannen. Een tijd lang hadden we allerlei ideeën die van links naar rechts gingen, nu hebben we de rust gevonden en bepaald dat we zelf meestal 1x per kwartaal naar ons huis toegaan en het huis slechts af en toe verhuren aan vreemden. Het huis is een familiehuis voor ons en onze vrienden. Het geeft veel meer rust want ik zeg wel eens uit elke verhuur komt wel iets wat onrust veroorzaakt bij mij. Ik voel mij namelijk altijd extreem verantwoordelijk.

Zo ook toen ik hoorde van gasten dat er een paar zwerfhondjes rondliepen en water wilden drinken uit het zwembad, dan denk ik gelijk ojee als ze maar geen overlast veroorzaken en als ze die beestjes maar niet gaan voeren want natuurlijk zoeken ze een baasje die voor hun kan zorgen. Als je eten gaat geven dan krijg je ze nooit meer weg en je kan geen beesten houden als je er niet permanent woont. Het enige wat je dan met pijn in je hart kan adviseren is jaag ze maar weg, je weet immers ook niet of ze van iemand zijn en gewoon terug gaan lopen naar hun eigen baasje.

Toen mijn broer met zijn gezin in ons huis was eind augustus vertelde hij dat er elke keer een hondje langs kwam die maar niet weg te jagen was en heel lief gewoon op het terras ging liggen en hun schattig aan keek.

Iedereen was weg van haar, daarom hebben ze man en macht verzet om te kijken of ze het hondje konden adopteren. Gelukkig is dat gelukt. Eerst moest hij naar de dierenarts met Fiep (zo hebben ze haar genoemd) voor algemene controle. Toen Ramon weer terug naar huis ging kon Fiep nog niet mee vliegen, daarom is ze een paar weken in de tijdelijke opvang geweest.

Begin oktober was het zover en ging ze mee met het vliegtuig naar Denemarken, dit alles met hulp van Rob een vriend van ons en een stichting die zich bezig houdt met zwerfhonden vervoeren naar hun uiteindelijke baasje.

.

Mijn broer die in Denemarken woont heeft een groot stuk land dus daar zal Fiep zich prima gaan vermaken en ze kan dan lekker spelen met hondje Frankie die daar ook woont. Ik heb nu al gezien dat ze dikke vriendjes zijn geworden. Echt super fijn dat Fiep een tweede kans in haar leven heeft gekregen van mijn broer en zijn gezin. Ik weet zeker dat ze heel veel geknuffeld gaat worden. Grappig onze dochter 2 Spaanse katjes en mijn broer een Spaans hondje. Zo hebben we allemaal wat met Spanje.

De ontdekking van dit restaurant hebben wij al 10 jaar geleden gedaan. Toen sliepen we bij een B&B in het kleine dorpje Alfarnatejo in de streek Axarquía een gebied in het Noord Oosten in de Provincie Malaga. Dit gebied staat bekend als de Pyreneeën van het Zuiden. Toendertijd wandelden wij vanaf de B&B in een klein uurtje naar het restaurantje toe, eerst niet te vinden, want er hing geen uithang bord met de naam erop en zelfs het woordje Restaurante stond nergens geschreven. Het leek dus een gewoon huis vanaf de buitenkant, maar eenmaal binnen zagen we dat het helemaal vol zat en het was een drukte van jewelste, de burgemeester van het dorpje zat een tafeltje naast ons te lunchen. Een paar jaar later toen we al ons Spaanse huis hadden ontdekte we dat je zo door de bergen heen vanaf ons naast gelegen dorpje Villanueva del Trabuco naar dit dorpje toe konden rijden, een prachtige route. We zagen destijds dat het restaurant iets gemoderniseerd was, maar toen we er vorig jaar weer waren keken we onze ogen uit, dit keer was het een ware metamorfose. Er was een uitbouw bijgekomen en deze was helemaal van glas, fantastisch, we hadden echter toen al geluncht dus we deden alleen een drankje hier. Maar wat toen al vast stond ik zou hier snel terug komen.

Afgelopen januari had ik mijn ouders hier mee naar toe genomen want ik wist dat zij dit wel konden waarderen, zij waren ook direct enthousiast. Daarom ter afsluiting van onze vakantie gingen we hier weer eten. Lesley had hier nog niet eerder in de serre gegeten, dus hij zat ook behoorlijk te genieten van het prachtige uitzicht en het heerlijke eten. De prijzen zijn ook fantastisch hier en daar kunnen wij Nederlanders ook extra van genieten. Helaas zat onze vakantie in Spanje er weer op en moeten we weer een paar maanden wachten voordat we hier weer terug zijn. Echter mijn ouders kunnen nog lekker een tijdje genieten hier. Fijn hoor, Hacienda la Suerte is een echt familie huis.

Dat varen was ons zo goed bevallen, daarom stapten we weer op het bootje. Want we merken dat dat voor de ultieme ontspanning zorgt en dat dat goed is om zo je vakantie te beginnen maar ook goed is om zo af te sluiten.

Als een echte kaptein Rob zat mijn vader op de boot, alleen de pijp ontbreekt.

Maar ik zag ook mijn moeder lekker genieten. Heerlijk de wind door haar haren en genieten van de zon, het is nog steeds zomer hier. Ze genoot ook van de mooie natuur, alleen het water staat extreem laag, maar 30% van de hoeveelheid wat er in kan. Er gaat veel drinkwater vanuit het meer naar Sevilla.

Mijn ouders gaan heerlijk een maandje nog blijven hier in Spanje met z’n tweetjes. De weervoorspellingen zijn gunstig dus dat wordt vast lekker genieten voor ze. We hadden alleen vernomen dat Manolo halverwege oktober op vakantie gaat dus we besloten om wederom een hapje te doen bij onze goede vriend. Wij aan de tapas maar mijn vader had wel zin in zo’n lekkere sappige Angus burger. Heerlijk om hem zo te zien genieten.

Wat waren de dagen omgevlogen met onze vrienden, we hadden ze nog zoveel meer willen laten zien. Ze komen graag een keer terug, want je moet wat overhouden voor de volgende keer, dan staan de must see steden Malaga en Cordoba vast en zeker op het programma.

Tijdens deze gezellige dagen is ook besloten dat we eind volgend jaar met elkaar naar Suriname willen, het geboorte land van Djinder. Hij gaat ons dan daar alles laten zien. We werden nu al bij het ontbijt getrakteerd door onze Surinaamse kok, er werden 2 soorten sardientjes warm met peper en ui en de andere koud en met lekkere kruiden erdoor geserveerd. Super lekker op het ontbijt brood.

Nadat Djinder en Marianne vertrokken waren richting hun huis in de provincie Alicante kwamen mijn ouders al na een uurtje. De rust was weer over haha! We hebben nog 3 leuke dagen met elkaar voor de boeg.

Mijn ouders waren 9 maanden geleden voor het laatst geweest en het voelde alweer een eeuwigheid geleden voor hen. Ze bekeken de veranderingen en voelden zich direct weer helemaal thuis. Het mooie weer hier was natuurlijk ook een mooi cadeautje voor ze.

Uiteraard wilden we gelijk lekker gaan lunchen, want de vakantie begint pas als je bij Manolo bent geweest zeggen ze altijd.  Toen we aankwamen moesten we een lichte teleurstelling verwerken want de oude baas deed goede zaken, zijn restaurant zat zowel binnen als buiten helemaal vol.

Daarom besloten we te gaan lunchen in het naast gelegen restaurant Karma. Lucky Luck kwam ook nog even langs.

S’avonds rond 9 uur kwamen we terug bij Manolo, want dit restaurant is echt de favoriet van mijn ouders(en van ons) en weer zat hij helemaal vol, maar gelukkig was er nu wel nog een plekje voor ons. De zaken gaan goed in het restaurant dorpje Salinas.