De slaapprofessor die deze week op tv was vertelde wat we eigenlijk allemaal wel weten, ruim voor het slapen geen blauwlicht zien (zelfs 3 uur adviseerde ze), een donkere kamer, een kamer temperatuur van 16 tot 18 graden en om je goed uitgerust te voelen moet je echt 7 tot 9 uur per nacht slapen. Goed slapen heeft veel gezondheids voordelen en daarom is het zeer belangrijk. Maarja het lukt niet altijd bij iedereen even goed. Zelf moet ik eraan denken dat ik op tijd naar bed ga, omdat ik s’ochtends al om 7 uur begin met werken. Tevens ga ik het echt niet redden om 3 uur voor het slapen geen tv te kijken, ik vind dat juist erg ontspannen na een dagje werken.

In Spanje slaap ik altijd perfect, daar kijken we geen tv en daar slapen we lekker lang en daar voel ik me altijd goed uitgerust en energiek. Wat ik wel altijd doe is veel dromen zowel in mijn Spaanse bedje als mijn Nederlandse bedje.

Toen ik vanochtend wakker werd in mijn Nederlandse bedje was ik lichtelijk teleurgesteld, in mijn droom was ik in Spanje en sprak ik vloeiend Spaans. Nou vloeiend Spaans is met mijn waardeloze taalgevoel misschien wel nooit te halen, maar ik hoop ooit dat deze droom wel uit komt en geen bedrog is, zoals de meeste dromen volgens Marco mijn oude klasgenootje.

Vaak zijn mijn dromen over Spanje fijn, zeker dagdromen want daarmee maak je zelf je verhaal een stukje mooier en alles is mogelijk en niks gaat er fout.

Maar de harde waarheid is dat ik gisteren niet op mijn terugvlucht uit Spanje zat en geen weekje genieten achter de rug heb. Als ik wel had kunnen gaan had ik vast en zeker de heropende Pajaritos bezocht, deze top tent is 18 maanden dicht geweest en het goede nieuws is, het restaurant is nu weer open en wordt gerund door moeder en zoon, vader is met de noorderzon vertrokken. We hadden dan ook vast het nieuwe restaurantje in Iznajar bezocht Taska Lucia.

We hadden dan ook gezien dat onze stalen constructie op ons terras, waar de druif groeit, ingestort was en hadden we dat zelf kunnen oplossen. We hadden dan zelf ons zwembad kunnen afdekken voor de winter en nog veel meer dingen zelf kunnen doen.

Maar het is even niet anders en gelukkig kunnen we altijd op een aantal mensen terugvallen die ons helpen als nodig. Dus het komt uiteindelijk allemaal wel weer goed!

Wanneer je over een klok praat in oktober denk je aan de klok die een uurtje achteruit is gegaan. Dit jaar echter heeft het nog een andere betekenis want er zijn landen die een avondklok hebben ingesteld vanwege het corona virus.

In Spanje mag je tussen 23 uur en 6 uur niet meer de straat op. Wij hebben nog een ticket staan om naar Spanje te gaan om de buiten meubels op te ruimen en het zwembad af te dekken voor de winter en het tuinafval te verbranden en het nodige snoeiwerk te gaan doen. Ons ticket heeft een aankomsttijd in Malaga van 22.30, na de landing moeten we de auto nog ophalen en daarna naar ons huis rijden. Met de waarschijnlijk strenge controles op de weg durven we het niet aan om zo laat te gaan rijden, ook al heb je een bewijs dat je net pas bent aangekomen, je bent afhankelijk van de dienst doende agent. Daarom hebben we voor de zekerheid ons ticket maar een dagje verplaatst naar een overdag ticket want we hebben geen zin in discussies of een boete. Nu maar hopen dat we de komende weken geen reisverbod opgelegd krijgen vanuit Nederland zodat we in November gewoon heen kunnen gaan om te klussen. 

Ik maak elke dag een boswandeling, weer of geen weer. Ik voel me daar lekker bij, ik volg gewoon mijn natuurlijke instinct.

Maar wat ik niet wist is dat er een Japans woord bestaat voor jezelf gelukkig wandelen namelijk Shinrin-Yoku. Het betekend letterlijk baden in het bos. Je dompelt jezelf onder in de natuur.

De natuur rustig in je laten opnemen en de natuur aanraken zorgen voor een helende werking van lichaam en geest ontdekte Japanse onderzoekers. Je hoofd wordt er leeg van en je bent in het hier en nu. Lekker in de natuur zijn verbeterd je gezondheid, het heeft positieve gevolgen voor je hart, je bloeddruk en je immuunsysteem.

Ik ervaar het zelf in levende lijve dat een wandeling in het bos hier in Nederland of lekker in de natuur buiten bezig zijn bij ons Spaanse huis mij een enorme boost geeft en ik wordt er ook echt echt een blijer mens door. Zeker als ik in Spanje weer een hopje zie, dan ben ik op van geluk. In de natuur vind ik de rust en de stilte voor mijn brein, het is voor mij een echte ontsnapping uit de hectische computer en tv gestuurde wereld.

In Spanje vind ik de natuur het mooist in mei dan staat er veel in bloei. Ik neem mezelf elk jaar voor om een keertje naar de patio dagen in Cordoba te gaan. Het moet er volgend jaar maar een keertje van gaan komen hoop ik.

In Nederland vind ik de natuur het mooist in de herfst, het bos is dan zo ontzettend divers. Verschillende prachtige kleuren groen en roodbruin en wat dacht je van al die paddenstoelen in alle kleuren en de gekste maten. Ik vind het altijd een bonus wandeling als je de wilde dieren tegen komt. Prachtig!

Onze kinderen houden ook erg van het bos. Chey en ik wandelen elke dag samen en Jairo sluit af en toe aan maar hij trekt er ook graag met de mountainbike op uit of hij loopt een rondje hard in het bos. Hij heeft zelfs zijn trouwfoto’s laten maken in het bos. Kijk nou, wat een kanjer, hij kan zo in een magazine.

Ik ga lekker elke dag door met het bosbaden en mezelf onder dompelen in de natuur, ik vind het fijn dat ik deze passie deel met mijn kinderen. Gelukkig lukt het me ook om af en toe mijn man mee te krijgen, die stadsjongen gaat het wel leren. Je wordt er namelijk gezond van!

Na 19 jaar ons vriendje te zijn geweest is onze lieve Silver overleden.

Als klein 3 maanden oud vlooieballetje gehaald uit het assiel. Hij was achter gelaten in een doos met zijn broertjes en zusjes en hij was de enige die het had overleefd. Dus voordat hij in het asiel kwam had hij al een flink trauma achter de rug. Ik was opslag verliefd op hem toen ik hem zag in het asiel. Chey was direct fan van Flower, een lief zwart zachtaardig poesje, dus met 2 kleine hummetjes gingen we naar huis ipv 1 wat we van te voren dachten.

We woonden toen nog in de Velserbroek maar een paar maanden later gingen we verhuizen naar de Broekpolder. Deze nieuwbouw wijk was een paradijs voor onze katjes, vanwege de bouw van de andere woningen werden de muizen opgeschrikt en was de vangst enorm voor de twee kleine snuitertjes. In het begin lagen ze nog lief tegen elkaar aan te slapen maar later werd Silver de baas, Flower moest het onderspit delven.

Silver was een eigenzinnige kat. Het moest gaan zoals hij wilde, hij had zowel een lieve kant als een gemene kant, want oh jee als hij er geen zin in had kon je zonder een waarschuwing een flinke krab of een beet krijgen. Hij heeft een keer in mijn neus gebeten omdat hij vond dat ik te dicht bij zat en daar had meneer op dat moment geen zin in. Maar hij was aan de ander kant ook een enorme knuffel, hij vond het heerlijk om bij ons te  liggen en geaaid te worden. Het hield van ons gezelschap, je kon altijd merken dat hij blij was als je er was.

Op zijn best woog hij 7 kilo. Een stoere vent waar rekening mee gehouden moest worden. Maar gelukkig wel tolerant genoeg om andere katten in huis te dulden want we kregen Yci en Yana er ook nog bij als huisgenoten. Zolang hij maar de baas was was het goed voor hem. Ook toen de Spaanse katjes Nero en Frodo erbij kwamen voor een paar maandjes was hij niet van zijn stuk te brengen. Zelfs toen pluizebol Lizzy van Jairo en Daisy 3 maanden bij ons kwam wonen vond hij het allemaal prima. De Spaanse vrienden gingen met Chey mee naar haar eigen huis. Maar toen we ons huis verkocht hadden na er 15 jaar gewoond te hebben en 5 maanden bij Cheyenne gingen wonen vond Silver het ook prima om weer bij zijn oude Spaanse vrienden in hun huis te wonen.

Toen wij later naar ons eigen nieuwe huis verhuisde met onze 4 katten, paste hij zich ook weer aan. Katten hechten zich aan hun huis zeggen ze altijd, maar Sil vond ons nieuwe huis gelijk een groot avontuur en ging direct op onderzoek uit, terwijl de andere katjes bang in een hoekje zaten de eerste 3 dagen.

Toen Chey op wereld reis ging en de Spaanse katten weer een paar maanden bij ons kwamen was het ook allemaal goed.

Maar je zag hem wel steeds ouder worden, hij werd wat dunner, zijn haardjes gingen omhoog staan en hij verloor wat grilligheid. Het was een schok voor ons dat 2 jaar geleden de jongste van het stel Yana dood ging, zij was maar 11 jaar daarna werd Yci steeds zieker en hij werd maar 15 jaar en een paar maanden geleden verloren we ook Flower op haar 18e.

Silver werd steeds milder je kon hem nu wel op zijn buikje aaien en zelfs aan de kussentjes van zijn voetjes komen, dat was vroeger echt niet mogelijk.

Ineens merkte we op dat hij vieze pootjes begon te krijgen, hij kon zich niet zo goed meer wassen. Het eten ging moeilijker ondanks dat hij wel veel wilde eten. Brokjes ging niet meer en hij kreeg 3 zakjes Felix senior per dag. Hij werd steeds viezer, zo vies dat het niet was aan te zien en hem in een badje biotex moesten gaan wassen. We gingen naar de dierenarts om te kijken wat er nu aan de hand was. Je weet dat ouderdom met gebreken komt en dat katten naar mate ze ouder worden dunner worden. Vaak door schildklier probleempjes of nier problemen. Maar dat bekkie zat ons niet lekker, hij kwijlde veel en dronk veel. Hij bleek een tumor te hebben in zijn mondje. Niks meer aan te doen. Hij kreeg prednison. Hij is op het randje zei de dierenarts een paar weken geleden, hij woog minder dan 3 kilo.

Ja hoe lang moet je zo’n beestje dan nog bij je hebben. Wij vonden hem nog te goed om toen al afscheid van hem te nemen. Hij kwam elke ochtend ons nog halen van boven en kwam heel graag nog bij ons zitten, dat thuiswerken van ons vond hij geweldig, hij kreeg de aandacht die hij wilde. Verder lag hij wel na het eten de hele dag te slapen.

Als we merken dat hij pijn heeft dan is het klaar hadden we gezegd. We willen hem niet kwijt maar hij moet wel een waardig poezeleven houden. Toen hij van de week ineens uit zijn mondje ging bloeden wisten we dat dit het moment was om afscheid te nemen. Zo zielig, er was een vaatje geknapt, met pijn in ons hart spoeden we naar de dierenarts. Ja nu is het moment zei ze. Het vaatje stopt wel weer maar daarna is er weer een ander vaatje en het wordt alleen maar slechter. We zullen onze vriend enorm gaan missen. Wat zal het leeg zijn zo zonder hem. We hebben nu geen katjes meer in huis.

Silver was echt een onderdeel van ons leven, onze witte jongen, ons kereltje, Sil, Pillie en op het laatst jochie en Stinkie.

Vandaag zijn mijn lieve ouders 55 jaar getrouwd. Wat een geweldig stel, zo happy met elkaar en dat nog steeds na al die jaren, een mooi voorbeeld voor ons allemaal. Mijn vader was 18 jaar en mijn moeder 19 jaar.

5 maanden later werd ik geboren, eerst hebben we bij mijn ene oma en opa gewoond en daarna bij mijn andere oma en opa. Pas toen ik 2 jaar was hadden mijn ouders een eigen huis. Toen ik 6 jaar oud was kreeg ik een broertje. We zijn samen een aantal keer verhuisd, zelfs naar de kop van Noord Holland waar mijn broer en ik een heerlijke jeugd gehad hebben op het platteland.

Dat is waarschijnlijk het zaadje geweest voor mijn beslissing om een huis op het platteland van Spanje te kopen. Heerlijk vind ik het die rust en ruimte om me heen.

Mijn ouders genieten ook enorm van Spanje en hebben goed geholpen om van ons huis een paradijs te maken.

Mijn broer is 4 jaar geleden naar het platteland van Denemarken verhuist en daar genieten mijn ouders ook altijd enorm als ze daar zijn.

Ze hebben 5 kleinkinderen en daar zijn ze dol op, stuk voor stuk. Met elkaar hebben we vele mooie avonturen beleefd en zijn we vaak met elkaar op vakantie geweest. Super gezellig altijd.

5 jaar geleden hebben we hun 50 jarig huwelijks feest gevierd in Amerika, dat was onvergetelijk. En nu alweer 55 jaar getrouwd, dat gaan we pas volgend jaar vieren met elkaar. Dat is voor mijn ouders het mooiste cadeau wat ze zich kunnen wensen hun hele gezin bij elkaar! We kijken er naar uit. Ze willen het graag in Spanje vieren bij ons huis, leuk hé.

Pap en mam gefeliciteerd, jullie zijn toppers.