Ongeveer 10 minuten bij ons huis vandaan in Archidona zit een grote supermarkt de Mercadona een soort AH+, daar kun je echt alles kopen. De prijzen zijn wat lager dan in een Nederlandse supermarkt. Je kunt daar ook make-up, zalfjes, shampoos en haarverf kopen voor zoveel minder dat je je afvraagt hoe dat kan dat er zo’n groot prijsverschil is. Ik sla daarom altijd van alles in en wat ik mee kan nemen in mijn handkoffertje gaat mee. In het kleine stadje zit ook een Chino en daar vind je allerlei prullen, zoveel dat je van gekkigheid niet weet waar je allemaal naar moet kijken, je komt nooit met niets naar buiten lopen. Lesley vind het vreselijk maar ik kan mijn lol daar niet op.

Ondanks dat we veel uiteten gaan als we hier zijn, ontbijten en lunchen we natuurlijk wel vaak thuis, maar heel soms rijden we na het boodschappen doen door naar Manolo om daar een menu del dia te eten zodat we s’avonds thuis kunnen blijven en dan alleen een klein hapje hoeven te eten. Ja in Spanje kan dat nog dat je voor rond de 10 euro een heerlijk driegangen menuutje kan krijgen en dat is ook nog eens incl drankje. Niet te geloven toch.

De kleuren van de streek zijn bij ons toch wel terra, wit en blauw vind ik. De grond en stenen zijn terra, de huizen wit en de potjes en borden blauw. I love it. Ik wil dat blauw nog meer gaan doorvoeren bij ons. Ik heb al vele leuke verschillende potjes op de zwembad muur hangen, verder vind je vele losse potjes her en der staan en ik heb zelfs een speciaal hoekje gecreëerd waar de blauwe kleur ook de boventoon voert.

Maar ik vind het nog niet genoeg. Mijn volgende projectje voor de volgende vakantie wordt: de deuren en de kozijnen van de studio blauw te gaan maken. Dat lijkt me helemaal leuk. Alleen aan de buitenkant hoor, voor binnen heb ik tzt andere plannen.

Ik zit alleen nog even te twijfelen over welke kleur blauw ik erop ga smeren, genoeg keuze maar het wordt denk ik 1 van deze twee. Ik heb nog 2 maanden de tijd om erover na te denken, welke zal ik kiezen?

Toen we ruim 10 jaar geleden voor het eerst ons huis zagen op internet, viel het ons direct op dat er een groot bijgebouw schuin voor het huis lag.

Toen we het huis bezochten zagen we dat het het eerste gebouw is wat je ziet als je het terrein op komt rijden. Behoorlijk groot is het minimaal 15 meter.

Ooit was het een schuur voor de dieren dat was het toen het nog in handen was van Spaanse mensen, later toen een Engelsman het kocht heeft hij het omgebouwd tot een provisorische muziekstudio. Je ziet de structuur nog op de binnen muren, het is van dat geluidsabsorberende noppenschuim waar overheen gestukt is, het schuim dient vooral om de akoestiek te verbeteren en wordt veel in muziekruimtes gebruikt.

Er werden daar vroeger echte geluidsopnames gemaakt werd ons wel verteld maar deze vakantie toen we onze cd’s eens goed gingen doornemen zagen we bij het stapeltje, wat achtergelaten was door de vorige eigenaar Simon, een cd liggen die in onze studio is opgenomen hoe tof is dat.

Zie rechts in de hoek, de studio heette dus Lime Kiln Studios. Wat ook een soort kalkoven betekend in het Engels. La Calera zo heette het huis vroeger betekend ook kalkoven. (Wij hebben nu onze buitenplek ook zo genoemd omdat we dat heel toepasselijk vonden lees mijn blog van een paar dagen geleden.)

Simon speelt zelf niet mee in de band La Banda de los Ancient Britons maar het zijn zijn Engelse talige vrienden uit de buurt die erop staan. Ons huis heeft dus een echte muziek geschiedenis.

De muziek is trouwens niet om aan te horen maarja over smaak valt te twisten.

Wat vind ik zelf belangrijk als ik ergens op vakantie ben denk ik altijd en zo wil ik dat Hacienda La Suerte ook voelt voor iedereen die hier komt.

Ik vind het belangrijk dat je je op je gemak voelt, dat je je gelukkig voelt als je hier bent, dat je je kunt ontspannen, dat je geniet van hoe het eruit ziet, verzorgd, mooi maar ook authentiek, dat je helemaal kunt weg dromen en je je even in een andere wereld waant zodat je al je zorgen vergeet. Dat er veel natuurschoon om je heen is, je de geluiden van de natuur meekrijgt, dat het gemoedelijk voelt.

Heerlijk de hele dag buiten zijn, genieten van alle prachtige plekjes die er gecreëerd zijn, in de zon als je daar in wilt zitten, in de schaduw als je het te warm hebt, alles doen wat je maar wilt, niks hoeft alles mag.

Dat er in de keuken genoeg keuken gerei ligt zodat je niet mis grijpt als je een maaltijd zelf wilt koken. Dat als je toch besluit een keer uiteten te gaan de restaurantjes niet te duur zijn en dat je niet over de hoofden hoeft te lopen van de toeristen.

Dit alles vind ik allemaal hier, bij ons paradijs, jullie paradijs.

Voor vandaag is een goed boek, een lekkere gin tonic, een lekker Spaans muziekje, een hoed tegen de zon en een zwembad helemaal genoeg. Ik ben helemaal zen geworden.

Er was nog maar een klein kluslijstje overgebleven. We moesten de achterkant van de zwembad muur nog schilderen en de 2 zijkanten hebben ook een achterwand die nog gedaan moest worden. Dit was een klusje voor s’morgens vroeg om 7 uur, later is het niet meer te doen met die volle zon erop. Alles is nu weer helemaal voorzien van een nieuw verflaagje.

Ook hebben we een vervroegde druivenpluk gedaan. Helaas niet om onze eigen huiswijn te maken maar om weg te gooien. In totaal hebben we er zo’n 8 emmers vanaf kunnen halen.

Een druivenstruik is heerlijk om schaduw te creëren en het ziet er ook nog eens leuk uit. Maar als de druiven rijp worden en gaan vallen wordt het een zooitje op het terras, tevens trekt het diertjes aan die van de druiven komen snoepen.

Wij vinden dat niet erg maar de gasten willen graag op het platteland zitten maar eigenlijk willen ze geen last hebben van de dieren die daar leven. Ik denk altijd het is hun gebied en wij mensen zijn er af en toe te gast. Maar helaas denkt niet iedereen zo.

Waar ik enorm van kan genieten zijn de zwaluwtjes die je volop ziet bij de hacienda. Zo leuk om die kwetterende beestjes op de elektriciteit kabels en stangen te zien zitten en vrolijk te horen fluiten om ze daarna een duikvlucht te zien nemen in het zwembad.

Wat houd ik toch van het platteland met alles wat er bij hoort.

Nadat we Elvira afgezet hadden bij de luchthaven reden we door naar de bouwmarkt, er moesten nog wat zwembadspullen en een pot latex verf gekocht worden om de laatste stukjes helemaal wit te maken.

Nu we toch in Malaga zijn gaan we natuurlijk ook even het knusse centrum in, met al de leuke pleintjes, smalle straatjes en mooie kerkjes.

Door al die corona perikelen waren we er al een tijdje niet geweest, het is altijd leuk om de goedverzorgde straatjes door te lopen en te kijken of we nog veranderingen zien. Helaas zien we dat er een paar restaurantjes het niet gered hebben, altijd spijtig.

Het was wel leuk te zien dat onze straat artiest Keeltje zoals we hem genoemd hebben nog steeds actief staat te zingen aan de tafeltjes, trekkend aan zijn keel om meer vibratie te krijgen, na de serenade gaat hij met de pet rond, hij hoort bij het straatbeeld van Malaga voor ons.

Ik had gehoord dat je voor lekkere tapas bij Casa Lola moet zijn. Toen we via google maps gingen zoeken waar het restaurantje precies lag zagen we dat er meerdere filialen zijn, we besloten bij de eerste die we tegen kwamen maar gelijk op het terras te ploffen, we lusten inmiddels wel een drankje.

Terwijl ik mijn knappe man in zijn prachtige groene ogen keek zag ik behoorlijk wat vermoeidheid. Ja we hebben het best bont gemaakt de afgelopen dagen met ons harde werken, dit was een signaal, de laatste dagen moeten we het echt rustig aan gaan doen hoor om zo toch een beetje vakantiegevoel te hebben en wat te kunnen uitrusten.

De tapas die we besteld hadden waren prima, maar ik moet zeggen bij ons in de dorpjes Salinas en Iznajar zijn ze en lekkerder en veel goedkoper. Wij zijn verwent!

Toen we verder liepen zagen we om de hoek van deze Casa lola er nog 1 liggen, die gaan we de volgende keer bezoeken deze zag er namelijk nog leuker uit.

We liepen een Ale-Hop in, altijd leuk voor de prulletjes en daarna nog een rondje in de haven en toen reden we weer naar ons eigen paradijsje.

Ik zeg altijd de drukte kan je opzoeken maar de rust hebben we heerlijk bij ons eigen huis.

Een beetje werken rondom het huis, een beetje zwemmen, een beetje lezen, af en toe een leuk spelletje en zo brengen we onze dagen door.

Een hot topic tijdens onze vakantie is altijd waar gaan we vandaag eten.

We hebben onze vaste restaurantjes natuurlijk waar ze ons al helemaal kennen en soms proberen we wat nieuws en zo genieten we altijd, het verveeld nooit ook al komen we hier al 10 jaar.

Elvira had deze vakantie weer hard meegeholpen om de tuin er weer goed uit te laten zien en dat terwijl ze eigenlijk helemaal niet echt van tuinieren houdt, echt grote klasse hoor.

Maar wat ziet het er allemaal weer top uit zeg. Zie dat pad, helemaal onkruidvrij. Na 10 dagen zat voor Elvira de vakantie er helaas weer op.

We brachten haar naar de luchthaven op zaterdag 2 juli en doken zelf lekker Malaga stad in.

Als je de mooie zonnige foto’s altijd ziet van ons huis denk je natuurlijk wat boffen die mensen toch met dat mooie huis.

Gelijk hebben jullie maar wat een werk is het toch om het er zo uit te laten zien, elke keer als we hier zijn moeten we aan de bak. Dat noem je gewoon jaarlijks onderhoud. Verder doen we ook vaak aan verbeteringen en daar zijn we dan ook wel even mee bezig, maar dat is een eigen keuze en wij vinden het ook heel veel voldoening geven als ons huis steeds mooier wordt maar helaas hebben we ook regelmatig te maken met onverwachtse niet zulke fijne zaken.

Dat is de schaduwkant, voor de zoveelste keer ontdekten we weer een waterlek in de grond. De leidingen liggen namelijk allemaal onder de grond en vanaf ons waterhuisje (die achter de zwembad muur ligt), naar ons huis toe is zeker zo’n 150 meter. Wat vaak stuk gaat zijn de koppelingen en deze vervangen we tegenwoordig door metaal, dat gaat wat langer mee dan kunststof. Een waterplek in de grond herken je omdat daar wespen zitten bij de grond en als je dan goed kijkt en wat water ziet liggen dan weet je genoeg en houd dan je hart maar vast. Kunnen we er goed bij komen, is het alleen de koppeling of is het de hele slang, is het op 1 plek of op meerdere plekken, er gaat dan van alles door je hoofd heen. We hebben al van alles meegemaakt. Er zijn ook geen situatie tekeningen ofzo zodat je precies kan zien hoe de leidingen lopen.

Dit keer hakten we in de grond en was het euvel al snel ontdekt, pff gelukkig alleen een koppeling dit keer.

Maar het volgende probleem dienden zich alweer aan, het stonk in 1 badkamer naar putje. Wij gootsteen ontstopper kopen, maar dat is commerciële onzin zei onze klusjesman. We moesten dus opzoek naar de oorzaak, waar kwam nu de geur vandaan, wc, wasbak, bidet of bad, wij met onze neus boven het afvoerputje want je wilt natuurlijk wel het juiste muurtje afbreken.

We gokten op het toilet en ja hoor een piep klein gaatje in de buis was het probleem, een nieuwe buis erin gezet en het probleem is opgelost zou je zeggen, maar omdat alles natuurlijk is weggebroken moet het weer opnieuw opgebouwd worden en de werkmannen hebben het druk dus dat duurt nog wel effe voordat dat ook weer netjes is en wij zelf hebben er ook geen tijd meer voor.

Het andere probleem wat ontstond was dat de vaatwasser een foutmelding gaf en wij kregen het niet opgelost. Deze hebben we 2 jaar geleden gekocht. Ik heb de bon in Nederland liggen en hoop dat er nog garantie op zit, het zal er om hangen.

Zo is er altijd wat, maar we laten ons niet gek maken.

Wat een hitte in Spanje zeg, je kan merken dat het klimaat veranderd, de temperaturen worden steeds hoger en het wordt steeds droger. Het is zo warm, tussen de middag zeker 35 graden, pff niet uit te houden voor mij, ik moet echt in de schaduw gaan zitten.

Ik had al gemerkt dat een rieten afdekking alleen niet genoeg is bij La Calera, waarschijnlijk heerlijk voor het voorjaar en najaar maar in de zomer echt te heet, dus mede daarom werden er kunststof dakpan platen gekocht die net echte oude pannetjes lijken.

Een ander voordeel is dat ook alles beter beschermd is bij een regenbuitje en je niet op stel en sprong je spullen naar binnen moet gaan halen.

Het bleek nog een behoorlijke klus, eerst moesten er weer 7 balken op, die moesten vastgeschroefd worden met dikke lange schroeven op de reeds bestaande balken en daarbovenop kwamen de platen die ook weer vast geschroefd moesten worden.

De platen zijn een rib uit ons lijf, we hadden er 20 nodig en dan de mankrachturen nog, best een duur dakje, maar dan heb je ook wat.

Je kunt nu met een gerust hart tussen de middag daar lekker in de schaduw een drankje drinken, een boek lezen of een siësta houden, bankje is groot genoeg om languit op te liggen.

Ons volgende projectje heb ik ook al in mijn hoofd, aan de andere kant van de oven wil ik een klein buiten keukentje/barretje maken, met koelkastje zodat je ook nog je eigen drankje kan pakken, hoe luxe wilt u het hebben, zeg het maar!

En dit is een de foto’s van hoe het eerst was, wat een verschil hé.