We hadden besloten om lekker elke dag uiteten te gaan deze week, het is zo goedkoop in deze regio. We hebben onze vaste restaurantjes maar we proberen ook vaak nieuwe te ontdekken.
Toen we de eerste avond laat aan kwamen hadden we het idee om bij Bar Meijas nog wat te gaan drinken en een kleine tapas te eten. Wat was dat nou hij was dicht, terwijl hij altijd tot zeker half 2 open is. Hopelijk niet voor altijd. Nou dan maar direct naar huis, ik heb altijd nog wel een blikje paté en tonijn en wat toastjes liggen op onze voorraad plek in de studio. Wijntjes staan daar ook genoeg. Meer heb je niet nodig om 11 uur s’avonds.

In het begin is het altijd nog fris in huis, zeker als er 3 maanden niemand in het huis is geweest dan moet je zeker 3 dagen flink stoken om de warmte in de dikke muren te krijgen. We hebben 2 pelletkachels en een openhaard. Maar de eerste dagen zet ik ook lekker mijn elektrische dekentje aan hoor in ons bed.

Toen we de volgende avond bij onze “vriend” Miquel van restaurant Manolo tapas gingen eten kwamen we tot de ontdekking dat er nog meer veranderd was. De goedlachse Papa Manolo, die eigenaar was van het stationnetje, favoriet van mijn papa en mama, stond achter de bar van zijn zoon, hij vertelde dat zijn eigen restaurant gesloten was. Zoon Miguel was een Casa Rural (B&B) begonnen en had het daar druk mee. We hoopte dat dit tijdelijk was, maar helaas het stationnetje is definitief gesloten voor papa Manolo. Ik hoop echt dat daar nog andere eigenaren in komen. Want ondanks dat het een beetje een verscholen plekje is zit je daar altijd heel leuk.

We zagen ook dat Bar Meijas niet definitief dicht is maar in de verbouwing, dit gaat zo’n 3 maanden duren en in de tussen tijd zitten ze op een andere plek in het dorp.

Namelijk recht tegenover bar Karma. Dat zagen we toen we daar een lekkere (goedkope) lunch deden.

Dat is zo fijn in Spanje, je kan voor zeer weinig geld een Menu del dia kopen en daar zit naast een 3 gangen menu nog brood en een drankje bij. Hoe kunnen ze het ervoor doen denk je dan.

Allemaal nieuwe ontwikkelingen dus in het kleine restaurant dorpje Salinas. Dat zal even wennen zijn voor onze Spaanse Frekkel want hij heeft altijd zijn vaste loopje langs alle restaurantjes van het dorp, om bij ieder wat lekkers te bietsen. Hij moet zijn route nu even bijstellen.

Eind maart vertrokken we weer naar Spanje voor 9 dagen. Ondanks dat ik in januari nog in Spanje geweest was, voelde het alweer zolang geleden.

Het is heerlijk om een tweede huis te hebben, je hoeft namelijk niet te acclimatiseren, je voelt je direct thuis. Men vraagt wel eens is het niet erg om altijd naar het zelfde toe te gaan. NEE, het is juist fijn en vertrouwd. Wij maken namelijk ook regelmatig een tripje naar een ander land voor de nodige afwisseling maar wij zijn heel dankbaar met de luxe om ook een eigen plekje in Spanje te hebben. We werken er natuurlijk ook hard/veel voor maar we zijn beide ook nog eens in de gelukkige positie dat we een goed betaalde baan hebben. Maar we hebben natuurlijk ook de lef gehad en een ondernemende geest want het is echt een groot avontuur en ook wel een risico om een huis in het buitenland te kopen, dat doe je niet zomaar, er komt best wel veel bij kijken.

We proberen elk kwartaal hier 1 of 2 weekjes heen te gaan. Dat is natuurlijk zalig maar we kunnen zeker niet alleen luieren, er moeten altijd veel klusjes gedaan worden. Maar omdat we thuis een kantoor baan, lees zittende baan, hebben is het heerlijk om de handen uit de mouwen te steken. Ondanks dat je alleen al met een dagje vegen 14000 stapjes zet voel je je toch heel energiek. Het zonnetje helpt ook enorm mee, des te leuker is het dan om buiten klusjes te doen.

Het klusje wat deze vakantie in de planning stond was het zwembad, eerst het zeil eraf en dat schoonmaken, ondanks dat het er best schoon onder vandaan kwam hadden we toch besloten om het hele zwembad leeg te maken vanwege een elektra klus.

We begonnen met de dompelpomp in het bad te zetten maar tevens de pomp uit zwembad zelf aan te zetten.

De onderwater lamp konden we daarna mooi laten vervangen nu het bad leeg was, tevens is al de elektra van het zwembad nagekeken en verbeterd zodat dat ook weer up to date is. Na dit alles moest het weer gevuld worden met lekker schoon water.

We zijn er best lang mee zoet geweest want we kregen het zwembad met de pompen niet helemaal leeg en de laatste 300 emmers moesten we met de hand doen. Lesley ging met zijn blote voetjes in het koude water staan, emmertje vullen dmv het over de bodem te schuiven, omhoog tillen en aangeven aan mij, ik gooide dat emmertje dan leeg in de tuin. In totaal duurde het 3 dagen voordat het zwembad leeg was. Het schoonmaken was ook een behoorlijk klus want door de chemicaliën slijten de voegjes een beetje en dan blijft daar wat alg inhangen. Met een nagelborsteltje en behoorlijk heftige schoonmaakmiddelen zoals aquafuerte lukte het aardig, dat is een soort zoutzuur en daarmee zie je de kalk en alg verdwijnen. Nadat het schoon was moesten de voegjes ook weer een beetje bijgevuld worden.

Het vullen duurde met 2 kranen vol aan zo’n 48 uur. Maar ik kan niet anders zeggen dat het er nu weer tip top uit ziet. Een dagje voordat we weer naar Nederland gingen was het klaar, helaas begon het toen te regenen dus een frisse duik zat er niet in, daar was het nu echt te koud voor.

Als je de titel leest denk je vast, is ze alweer op vakantie geweest en jee wat een eind weg. Maar nee dit gaat over wat anders, een eind weg is trouwens onze dochter die na Thailand, Laos, Vietnam nu op een eiland bij Cambodja zit.

Ik wil het verhaal vertellen van de Chili en de kat van onze dochter. Een stevige maaltijd past echt bij dit weer, een paar weken geleden waanden we ons nog in de lente, de bollenvelden naast ons huis staan al in bloei.

Nu lijkt het weer herfst en daarom ging ik daar iets toepasselijks bij koken. Ik deed de koelkast open en pakte alle ingrediënten, alleen voor ons geen bruine bonen met stroop of spek maar lekkere Kidney bonen met pittige Chili. Tijd geleden zeg dat we dit gegeten hadden, dacht ik nog, ik had er zin in. Uitje in de pan en het gehakt erbij. Shit het gehakt is al 3 dagen over de datum, ik twijfelde. Nou ja het kan toch nog wel dacht ik, de verpakking zat helemaal dicht en het heeft gewoon al die tijd in de koelkast gelegen. Weet je wat ik geef gewoon een stukje aan de kat, want ik had me laten vertellen als het vlees echt niet goed meer is eten katten het niet op. Nero schatje kom eens riep ik. Ik gaf een stukje en hap slik weg was het. Nou zie je wel het kan best nog, mensen gooien zo snel iets weg tegenwoordig dacht ik nog en die datum is maar een richtlijn. Ik ging verder met het snijden van de paprika, de prei, de tomaatjes en in notime stond er een goed gevulde pan met chili con carne klaar. Lesley kwam thuis en zei, hee wat ruikt het lekker hier en wat ziet dat er goed uit, ik heb trek! Nou we kunnen direct aan tafel zei ik.

Juist op het moment dat ik het op het bord wilde opscheppen, begon Nero flink over te geven. Oh nee zei ik bijna schreeuwend, arme ziel. Ik ben bang dat er toch iets met het gehakt aan de hand was. Ik voelde me schuldig, dat ik dat stukje vlees aan hem gegeven had. Wij durfden het direct niet meer te eten. Eeuwig zonde van die heerlijk met liefde gemaakte pan, maar helaas deze verdween toch maar voor de zekerheid in de groene bak. Lesley stapte de auto in en ging Shushi halen. Nero was gelukkig zijn misselijkheid snel weer kwijt want hij pikte razend snel een lekker stukje zalm van de tafel, de boef, nou dit keer verdiend hoor schatje. Ik had mijn levens lesje ook weer geleerd, als je iets niet vertrouwd, beter onderzoeken!

Vanuit Nederland had ik deze dagtrip van Rabbies al geboekt, het stond als optie bij de city deal trip. Oh wat een goed idee dacht ik, een dagje de highlands van Schotland in, we hadden een keuze uit verschillende soorten highland tripjes. Wij kozen voor de Lochs, Glens en Wisky tour. We vertrokken om 9 uur in een 12 persoons busje. Onze reisgenoten kwamen uit Australië, Portugal, Zweden, Duitsland en Nederland.

De Schotse buschauffeur was tevens onze gids. Hij bracht ons eerst naar de Queensferry crossing. Hij vertelde dat we vandaag qua weer van alles zouden mee maken, vier seizoenen in 1 dag, dat is het weer in Schotland. We stapten uit in de herfst (brr wat een wind) om te kijken naar de bijzondere Forth Road Bridge.

Er zijn 3 bruggen, 1 voor treinverkeer, 1 voor de bussen, taxi’s, fietsers en voetgangers en de andere voor het normale verkeer. Daarna reden we door naar het dorpje Dunkled, we liepen een beetje rond en bekeken de kathedraal.

Vervolgens reden we naar The Heritage waar we het bos in liepen naar de Blacklinn falls, een prachtige waterval, het zonnetje begon te schijnen, de tourgide had gelijk, ineens leek het wel lente.

Pitchory was het volgende plekje wat we aan deden, het favoriete vakantie plekje van Queen Victoria. Nou met dit uitzicht op loch Tummel en de bergen van Perthshire kon ik dat wel geloven, prachtig gewoon wat een schitterende natuur. We hebben ook nog een dam bekeken.

Bij een plaatselijk bakkertje kochten we een broodje gevuld met stoofvlees en aten dat buiten op een bankje op, het leek wel zomer.

Op naar Kenmore en daar liepen we rondom het water van de Lochs Kenmore en Tay. Prachtige meren, de Schotten noemen dat lochs.

Daarna reden we nog hoger de highlands in en het sneeuwde zelfs, dus een winter gevoel, inderdaad alle seizoenen in 1 dag. We keken onze ogen uit onderweg wat een prachtige landschappen, ik houd ervan.

Uiteindelijk kwamen we aan bij de Whisky distillery Glenturret in Grieff (schotten schrijven het zonder de e tussen de k en de y)

We kregen daar een rondleiding. Whisky is Schotland’s nationale drankje en daar wilden wij wel wat meer over te weten komen, we kregen uitleg over hoe het gemaakt wordt en waarom de smaken zoveel verschillen. Het begint met water, gerst en gist.

Je start met het bevochtigen van de gerst dat ontkiemt dan tot mout. Daarna wordt het boven een vuur gedroogd,  tijdens het mashen wordt er water bij gedaan dan ontstaat er een beslag. Het beslag laat men gisten, gist zet suikers om in alcohol, wanneer er turf wordt gebruikt bij het drogen met vuur geeft dat een rokerige smaak.

Het drankje mag pas whisky genoemd worden als het min 3 jaar in een houten vat gerijpt heeft, maar de meeste rijpen meer dan 10 jaar. De smaak wordt ook mede bepaald door het vat. Een goede whisky verliest gemiddeld per jaar ongeveer 3 procent van het volume door verdamping, dat drinken de engeltjes op zeggen ze, haha.

Je hebt single malt, dat houdt in dat het niet gemengd is met andere whisky’s en je hebt blends en dat is dus samengesteld van verschillende soorten whisky’s. De whisky van deze distillery is onderdeel van de blend van Famous grouse.

Dit is zo’n beetje wat ik onthouden heb van de 90 min. durende rondleiding. Prins Harry en Kate waren hier pas nog geweest vertelden ze. Alles wordt nog met de hand gedaan in deze distillery en daar waren ze trots op en dat is in deze tijd toch wel bijzonder. Als je de lowlands uit rijdt is dit de eerste distillery in de Highlands. Je hebt verschillende Whisky regionen en daardoor ook veel verschillende smaken.

Eenmaal gebotteld blijft de whisky zoals het is, niet zo als wijn dat het door rijpt. Eigenlijk hoorde bij de proeverij maar 2 glazen, echter daarna konden we van alles proeven als we maar geïnteresseerd leken in een bepaalde soort. Nou en dat waren we en daardoor kregen we nog diverse proefglaasje. Lekker hoor. Eigenlijk dacht ik dat ik niet van whisky hield maar er zijn zoveel verschillende soorten dat er altijd wel 1 bij is die je lekker vindt.

Een kat is onmisbaar bij zo’n plek als dit, buiten staat er een standbeeld van de kat Towser die daar jaren gejaagd heeft op de muizen.

Op de terug weg reden we nog langs de stalen paarden beelden. Ze noemen het de Kelpies en zijn 30 meter hoog. Ze zijn te bezichtigen in Falkirk. Het zijn de grootste paardenbeelden ter wereld.

Om 7 uur kwamen we weer terug in Edinburgh, we deden toen eerst een whisky in het luxe hotel Balmoral. Daarna aten we bij de Devil’s Advocate een heerlijke steak. Wel even reserveren daar want deze hippe tent is enorm populair. We dronken daar ons lekkerste biertje ooit de Mochaccino van de Schotse brouwerij Pilot.

Ik vind de Schotten iets netter dan de Engelse en de Ieren, meer stijl ofzo. Ze zijn erg beleefd en hebben een bepaalde klasse. Je voelt je als toerist erg welkom door hun vriendelijkheid. We gingen op zijn Schots ontbijten bij het Gran Cafe at the Scotsman. Een locatie met klasse en alles was van marmer binnen.

Het zal wel heel duur zijn zeiden we tegen elkaar, maar dat viel erg mee, de dag begon in ieder geval met onze maagjes goed gevuld.

We hadden besloten deze dag een lekkere wandeling te maken door zowel old als new town. Twee totaal andere delen van de stad. Vroeger was er alleen de oude stad die gebouwd was op Castle Rock. Er staan nog steeds veel authentieke gebouwen om te bezichtigen en zoek je kleding met een Schotse ruit dan zit je op de Royal Mile goed. In de lager gelegen nieuwe stad, die eind 18e eeuw is gebouwd omdat de rijkere mensen de oude stad te smal en te vies vonden, zijn de straten breed en vind je veel mode winkels. De meest bekende straat is Princess street. Het mooie gebouw van het Balmoral hotel en daarnaast het grote Waverly station staan tussen de oude en nieuwe stad in.

Genoeg gezellige restaurantjes in beide delen van de stad. De gin distillery die op een verborgen plekje in de stad zat, was helaas het hele weekend uitverkocht maar dat mocht de pret niet drukken, pubs genoeg, het lijkt soms wel een gezellige huiskamer, pub is ook niet voor niks een afkorting van Public house. Er staan soms wel 300 soorten whiskey’s op de kaart en er worden veel lekkere speciaal biertjes getapt, de hendel wordt helemaal naar beneden getrokken, het lijkt zelfs met een beetje kracht te gaan. Heel apart om te zien maar heerlijk van smaak.

Na de hele dag lopen doken we weer een pub restaurant in, haggis eten durfde we niet aan hoewel je tegenwoordig ook de vegetarische variant kan bestellen. Na het eten van weer een pie gingen we redelijk op tijd naar bed. De volgende morgen staat er namelijk een bezoek aan het platteland van Schotland op het programma.

Vroeger wilde ik alleen naar warme landen. Nu ben ik ook zeer geïnteresseerd in plekken waar het weer net zoals in Nederland is of kouder. Na vorig jaar in Ierland te zijn geweest wilde ik nu naar Schotland. We hadden een goede gelegenheid namelijk ons 30 jarig huwelijk.

Via KLM had ik een city deal geboekt en dat was echt een goede deal. We vertrokken vrijdag ochtend vroeg en waren om 10 uur al in Edinburgh. Met de airlink gingen we naar het hart van de stad. Ons hotel the Royal Schotsclub lag in een goede buurt van New Town op maar 10 minuten lopen van de bushalte af. Het hotel was klassiek en stijlvol.

Omdat we lekker vroeg waren en het tenslotte onze trouwdag was besloten we eerst een gebakje te gaan eten bij Valerie in Rose street, een patisserie die door heel de stad te vinden is. Daarna gingen we naar het kasteel op de berg (castle rock) die midden in old town ligt. Het kasteel bestaat uit gebouwen die in de 17e eeuw zijn gebouwd. Het kasteel is in der loop der eeuwen meerdere malen verbouwd gerenoveerd en verbeterd. Het poortgebouw met de twee bronzen standbeelden is de laatste toevoeging aan het kasteel. Een andere bezienswaardigheid binnen het kasteel is de St. Magaret’s Chapel. Dit is het oudste gebouw van het kasteel en van heel Edinburgh.

De Stone of Scone, ook wel de Stone of Destiny genoemd, is de steen waarop van de negende tot en met veertiende eeuw alle Schotse koningen werden gekroond en deze ligt in het Kasteel net zoals de schotse kroonjuwelen. We zijn uren zoet geweest met alles te bekijken ik had er geen idee van dat het zo groot was.

Daarna gingen we naar Calton Hill daar vandaan heb je een magnifiek zicht op Edinburgh en op Arthur’s Seat.

De zuilen die op Calton Hill staan doen je denken aan Griekse tempels.

Je voelt je behoorlijk klein als je daar zo tussen staat. Deze plek is echt de moeite waard om te bezichtigen.

Daarna liepen we weer terug het oude deel van de stad in. De stad staat vol met bijzondere oude architectuur, je waant je elke keer in een film van Harry Potter. Vlakbij de St Giles Cathedral op de Royal Mile street zijn we bij Real Mary King’s Close een toertje gaan doen door een netwerk van ondergrondse straten waarin de tijd sinds de 17e eeuw lijkt stil gestaan te hebben.

Ondertussen was het tijd voor een lekkere avondmaaltijd. We doken de Whiski bar in en bestelde echte pub food, Lesley fish and chips en ik een pie. Om 9 uur nam er naast ons tafeltje een gitarist en een trommelaar, die speelde op een Bodran, plaats en deze werden vergezeld door een zangers en er werden echte Schots-Gaelische liederen gezongen. Geweldig genoten, met in onze hand natuurlijk een Schots biertje. Een prachtige trouwdag en ik werd verrast door Lesley met mooie gouden oorbellen, mijn dag kon niet meer stuk!

Iedereen heeft wel doelen of wensen voor zichzelf gesteld wat hij/zij wil halen of beleven ooit een keer. Bij vele mensen blijft het bij zeggen maar bij sommige gaat het ook daadwerkelijk gebeuren.

Neem nu onze kinderen, onze zoon is erg gedisciplineerd als hij iets wil bereiken. Hij is dan in staat de juiste focus te leggen op zijn doelen. Hij tennist al op een hoog niveau maar hij merkt dat als hij veel sport hij zich lekkerder voelt. Hij is zich nu daarom ook gaan focussen op het hardlopen, hij loopt regelmatig wedstrijdjes van 10 km maar onlangs heeft hij de halve marathon van Egmond gelopen en in een geweldige tijd: 1.49.13 dat is bijna 20 minuten sneller dan hij hem vorig jaar heeft gelopen. Maar hij is ook 10 kilo lichter. Een geweldige prestatie, dat kan hij weer afvinken op zijn lijstje. Ooit wil hij een marathon gaan lopen en waar hij dat ook gaat doen wij zullen erbij zijn om hem aan te moedigen.

Onze dochter is nu ook een vinkje aan het zetten bij een item op haar bucket list. Ze heeft een sabbatical genomen voor 3 maanden en is in haar uppie aan het reizen door Azië.

.

Wat een groot avontuur. Haar 2 poezen kindjes logeren bij ons, die zal ze missen maar wat ze allemaal gaat beleven en nu al beleefd is natuurlijk fantastisch. Wij volgen haar op haar fotoblog van de app polar steps en zo genieten wij mee.

Wij zijn super trots op onze kinderen. Onze bucket list bestaat onder andere uit veel leuke dingen doen samen, in en buiten Nederland. We hebben saampjes immers best veel bereikt in ons leven en hebben niks te klagen. We zijn gezond, hebben fantastische kinderen en lieve familie en vrienden om ons heen, we hebben beide een goede baan, een mooi huis en we waren op 25 januari al 30 jaar getrouwd. Natuurlijk hebben we dat gevierd, we zijn met z’n tweetjes een weekendje naar Schotland geweest. Dat is ons vinkje op het moment en dat er nog vele leuke leuke reisjes mogen volgen, daar gaan we voor.

Toen onze ouders ons vertelde dat ze graag wilden dat hun kinderen in Spanje naar hun toe kwamen gaf mijn vader de data door en bood aan ons ticket te betalen, we moesten het alleen zelf boeken. Ik besloot iets eerder heen te gaan dan mijn ouders voorstelde maar wel de zelfde datum terug te gaan, toen mijn broer me appte, ik heb geboekt! wilde ik net op de knop drukken om mijn ticket te boeken en wachtte toch maar even toen ik dat appje las.

Ramon, lees ik het goed ga jij 10 januari terug? Ja, jij niet dan vroeg hij verbaasd. Nou pa en mam vliegen 9 januari en dat zouden wij toch ook doen, oh jee zei hij, ik heb mijn terugvlucht op een haartje na nog niet geboekt broer, dus ik stel voor dat we samen dan nog een nachtje in Malaga blijven, want we hebben geen auto die leveren papa en mam in op 9 januari.

Zo gebeurde het dat onze ouders ons afzetten bij ons kleine stads hotel gewoon in een woonwijk en zij daarna naar het vliegveld reden. Nadat wij onze bagage achtergelaten hadden liepen we in 10 minuten naar Plaza Merced. We besloten gelijk op het terras te ploffen want wat schijnt het zonnetje daar altijd lekker zeg. Na de afgelopen dagen veel vlees te hebben gegeten besloten we nu een vegetarische schotel te bestellen.

Wat een mazzel hadden we gehad met het weer van afgelopen dagen, dit voor begin januari, het voelde zoals de zomer in Nederland.

We liepen door de vele kleine straatjes die Malaga rijk is en ik vertelde Ramon waar alle leuke plekjes te vinden zijn. Zo heb ik Malaga niet eerder gezien, super leuke stad eigenlijk, zei mijn broer. Ik wilde graag op zoek gaan naar de wijk Soho waar veel muurschilderingen te vinden zijn, maar ik zag alleen maar deze. De volgende keer als ik in Malaga ben ga ik een toertje Street ART boeken en laat ik me rondleiden besloot ik.

Na behoorlijk wat stapjes gezet te hebben volgens mijn fitbit liepen we langs de haven naar het strand en bestelden we een drankje omdat vakantiegevoel zo lang mogelijk vast te houden. Onze oogjes gingen even dicht en genieten maar van het zonnetje.

Daarna wilde ik Ramon nog een mooi uitzichtpunt laten zien over de stad en daarom gingen we bij het AC hotel Malaga Palacia naar de bovenste verdieping. Wat een sfeertje daar om half 6 s’ avonds, de laatste stralen van de zon schenen daar nog. In Denemarken is het allang donker om die tijd. Er werd lounge muziek gespeeld en heel relaxt dronken we daar nog een drankje.

Daarna nog even terug naar het hotel om ons op te frissen en rond 9 gingen we tapas eten. Malaga leeft s’avonds nog steeds, het was gezellig druk en we konden gewoon buiten zitten. Zo heerlijk dit, dit gaan we missen. Net zoals als ik mijn broer weer ga missen, want sinds hij in Denemarken woont zie ik hem maar 2x per jaar. Maar dit was wel even quality time samen en super leuk en gezellig.

De volgende morgen zijn we nog even bij het voormalige Moorse fort Alcazaba wezen kijken, daar was mijn broer ook nog nooit geweest. Zo grappig je kan daar alleen maar cash je kaartje kopen en dan ook alleen vanuit een machine. Soms snap je die Spanjaarden niet. Dit was een leuke afsluiting van onze vakantie in Spanje. Pap en mam bedankt voor deze super leuke dagen, we voelde ons echt weer even kind (en ook zeer bevoorrechte) deze afgelopen dagen. Dikke kus!

Inmiddels kan ik wel zeggen dat Ayo onze favoriete Paella bar is, het ligt in Nerja bij Burriana Playa. Een perfecte locatie om af te spreken, het is een klein strandje verscholen tussen de rotsen, heel idyllisch. Wellicht in de zomer bomvol maar de periodes dat ik daar geweest ben is het geweldig, je zet 1 stap op het strand en je voelt je op vakantie.

Op 8 januari afspreken bij Ayo zei ik tegen mijn neef toen hij bij ons was begin december. Mijn broer is dan ook in Spanje, dan hebben we een kleine familie reünie met elkaar.

Neef Bob en Jolanda hebben ook een huis in Spanje en zijn daar regelmatig te vinden. Hij had Ramon al jaren niet gezien en hij vond het leuk zijn kleine neefje weer te zien! Ha ha. Nou je kan alles zeggen van Mon maar klein is hij niet meer.

Ramon was ook helemaal weg van dit leuke plekje en vond de paella verrukkelijk en dat voor maar €7,50 en je mag zo vaak opscheppen als je wilt. (Bob ging 3x)

Na het eten zijn we het stadje nog even ingelopen en hebben op de rand gestaan van Europa, bij Balcon de Europa. Daarna nog bij een andere geweldige bar wat gedronken. Lekker muziekje erbij en wat zaten we te genieten daar zeg.

Deze top dag werd afgesloten bij restaurant Pajaritos in een dorpje vlakbij ons huis.

Malaga is echt een hele leuke stad en doet zeker niet onder voor de andere grote steden in Spanje. Het is er altijd gezellig druk maar niet te toeristisch zoals bv  Barcelona. Het ligt ook aan zee dus je kan daar ook even lekker zitten of wandelen, er is veel te beleven en te zien echt een leuke stad voor een citytrip.

Wij gingen nu heerlijk genieten van de zon op het pleintje van Picasso, Plaza Merced.

We bestelden een tapasschotel, natuurlijk was dit per persoon veel te veel, we hadden het makkelijk met 2 schotels afgekund voor de lunch. Maarja het is allemaal zo goedkoop dat je denkt niet zoveel te krijgen. Na de lunch hebben we lekker gewinkeld, heerlijk hé mam dat je dochter erbij is, pap staat altijd buiten voor de winkel te wachten en vindt het al snel genoeg.

Op de valreep hebben we de versierde winkelstraat nog gezien die vanaf 1 december tot 6 januari te bewonderen is.

Mijn ouders hadden deze brandende lichtjes tunnel nog nooit gezien, echt prachtig vonden ze het, zeker een must see.

Mijn broer uit Denemarken kwam om half 11 aan die avond in Spanje en we reden direct door naar bar Meijias in Salinas. Een echte Spaanse bar met Spaanse prijzen. We betaalden totaal voor 6 anijsdrankjes, 2 wijntjes, 1 biertje en een koffie en 8 tapas het gigantische bedrag van €15 euro. Eigenlijk niet mogelijk.

Om 12 uur werd de feestmuziek aan gedaan door de barman op de tv en er werd gefeliciteerd gezongen in diverse talen. Mijn vader is nu 72 jaar en zijn wens is uitgekomen, deze dag vieren met zijn eigen gezinnetje.

Maar er stond ons nog heel wat te wachten deze dag op de zesde januari. Na de nacht en daarna rustig wakker worden gingen we rond 1 uur een drankje met hapje doen op het zonnige terras bij Manolo en later ook nog bij het stationnetje, een mini tapas tour.  Daarna reden we door naar Cordoba. Dat was een cadeau voor ons van onze ouders. De avond werd afgesloten door een geweldige show tijdens ons diner. Nog nooit eerder had ik zo genoten van een flamenco optreden. De zangeres had een prachtige stem en de dansers waren top.Ons knusse echt Spaans ingerichte hotel lag midden in het centrum net naast het Mezquita, daar sliep ik met mijn moeder en Ramon met zijn vader op de kamer. Gezellig kletsen en een beetje ouderwets roddelen nog voordat we in slaap vielen. Een super dag.