Na een aantal dagen had ik wat rust in mijn lijf gekregen en kon ik het opbrengen om lekker in de tuin te gaan werken. Best een behoorlijke klus, maar in een tuin van ruim  20.000 m2 is het onmogelijk om alle distels en brandnetels weg te halen. Daarom alleen de tuin wat in het zicht ligt iets netter gemaakt. De oleanders staan lekker te bloeien, wat is dat toch een dankbare plant in de hitte van het Spaanse landschap. Maar de rozen en de kruiden zoals rozemarijn, lavendel en munt doen het ook heel goed hier. Ik was weer tevreden met het resultaat. De buurman was hard aan het werk op zijn land om zijn hooi balen te maken, een prachtig gezicht, dat leverde een mooie foto op met onze prinses.

Natuurlijk hoorde er deze week ook een dagje shoppen bij in Malaga met dochterlief. De leuke zomerjurkjes zijn weer gekocht. Uiterraard hebben zijn we vaak uiteten geweest met Cheyenne maar er is helaas een tijd van komen en gaan en toen we Chey naar het vliegveld brachten haalden we direct onze volgende gast weer op.

Een vast loopje is het voor ons geworden om na onze inkopen bij de Mercadona supermarkt even door te lopen naar de Chinees. In Spanje koop je geen eten bij de Chinees maar allerlei spulletjes, zeg maar een soort Action. Je komt er altijd wel met iets naar buiten van huishoudspulletjes tot schroefjes tot nepplantjes, je kan het zo gek niet bedenken of ze hebben het. Echter dit keer was onze schrik groot, want “onze” Chino had nu alleen nog maar kleding en met de prulletjes waren ze verhuisd naar een soort grote hal een kilometer verder op. Echt jammer dit. Lesley blij want hij vind het vreselijk om er rond te lopen. Bij de kleding Chinees hebben ze niet echt geweldige kleding maar wel leuke schoentjes, Chey en ik kochten een paar mooie zomer glitter slippertjes. De nieuwe grote Chinees waar alles te koop is, vind ik niet zo leuk, een beetje sfeerloos. Maar wees niet bang dat ik nooit meer bij een Chinees zal komen want in elk dorp hebben ze er wel 1 of meer.

In Rute vond ik nieuwe ligbed kussens, elk jaar koop ik er een paar nieuwe ter vervanging van de oude. Ook al zo’n super grote hal. Het gaat goed met de Chinese bazaar business.

Ik wilde er altijd nog een keertje naar toe naar het smurfendorp Juzcar. Het is een klein gehuchtje wat speciaal voor de promotie van de smurfen film in 2011 helemaal blauw was geverfd, iedere bewoner (250 stuks)deed mee. Bij ons vandaan is het 2 uur rijden maar in combinatie met een dagje Ronda is het goed te doen.

In Ronda waren we 9 jaar geleden een keertje geweest dus het was erg leuk om er weer te zijn, Chey was er nog nooit geweest dus zij was aangenaam verrast.

Het is niet groot maar je hebt er een lange winkelstraat en een paar bezienswaardigheden met natuurlijk de grote trekpleister de brug op de kloof die de in tweeën gesplitste stad weer met elkaar verbindt.

We zijn een stukje naar beneden gelopen voor het beste uitzicht. Pff warm zeg zo’n klimpartij maar wel goed voor de calorietjes, want we moeten toch wat doen om die zalige Rueda wijntjes te verbranden. Eind van de middag reden we verder op zoek naar het blauwe dorp.

Het was een beetje spannend of we nog wel een blauw dorpje zouden aantreffen want volgens internet zouden de smurfjes vorig jaar al verwijderd moeten zijn omdat er geen overeenkomst meer was met de eigenaar van de smurfen. Het dorpje ligt maar 20 km van Ronda dus die gok wilden we wel wagen.

Toen we het dorp in kwamen zagen we direct al een mega grote smurf staan en verderop in het dorp de smurfin en de grote smurf. Verder wat wandtekeningen en paddestoelhuisjes. Aan een uurtje heb je ruim genoeg incl een drankje met tapa in de plaatselijke kroeg, er zijn ook wat wandelroutes uitgezet in het dorpje.

Typisch Spaans, geen overeenkomst maar toch gewoon de smurfen laten staan en zien wat er gebeurd. Wij vonden het in iedergeval erg leuk om er rond te lopen en wat foto’s te maken en gelukkig was ik net op tijd weg anders had Gargamel me te pakken gekregen.

Wanneer je een eigen huis in het buitenland hebt wil je er natuurlijk ook vaak naar toe, maar door alle verhuistoestanden zijn we er het laatste half jaar helemaal niet geweest. Op de valreep konden we nog net in Nederland het feestje van Anton en Desiree 50 jaar meemaken. Een heerlijk verzorgde boottrip in een sloep door de grachten van Haarlem. Daarna konden we direct op 17 juni door naar ons buitenlandse stulpje.

Toen we aankwamen in Malaga zijn we direct doorgereden naar het strand van El Palo waar we een vers visje gingen eten aan het strand om zo het vakantie gevoel optimaal te beleven.  Chey trakteerde. Om 3 uur reden naar Hacienda la Suerte.

Gelukkig hadden mijn ouders in de maand april wel de nodige klusjes gedaan. Veel geverfd en veel onkruid weg gehaald, maar het is een slecht voorjaar geweest in Spanje met heel veel regen, dus toen wij aankwamen schrokken we ons rot, ik had nog nooit zoveel onkruid gezien in onze mooie tuin, zelfs op het grind waar worteldoek onder ligt zat veel onkruid. Maar deze schrik moest ik maar even proberen te parkeren.

Mijn broer met zijn gezinnetje zaten al een aantal dagen te genieten in ons huis. Zij hebben zelf een goed lopende B&B, appartementen, kampeer en camperplekken in het prachtige Denemarken, neem gerust maar eens een kijkje op hun site:
http://www.stilbjerg-bedandbreakfast.com/.

De kids hadden vanwege het drukke leven van pa en ma een aantal dagen extra vrij gekregen van school om qualitytime met de familie te hebben in Spanje. Super leuk om ook nog een paar daagjes samen te zijn met hun. Onze dochter was ook met ons mee en de kids groot en klein vermaakte zich prima in het zwembad, het zonnetje was gelukkig weer volop aanwezig in Spanje. We hebben heerlijk bijgekletst en natuurlijk de nodige restaurantjes bezocht en na een paar dagen gingen zij weer naar huis en bleven wij met z’n drie achter. Nog een paar heerlijke weekjes voor de boeg.

Ik krijg het regelmatig te horen, ga je alweer op vakantie? Ja dat is nu eenmaal een grote hobby van mij, lekker even er tussenuit. Maar dat hoeft niet altijd ver weg te zijn of lang te zijn hoor, maar gewoon even je bevinden in een andere omgeving.

Dit keer was het een weekendje begin mei in België. Mijn schoonzusje was vorig jaar 50 jaar geworden en we wilden een belevenis cadeau geven dus het werd een weekendje Sy. Wij komen hier al jaren, Sy is een heel klein gehuchtje in de Belgische Ardenen, een super plek om te wandelen maar ook om te ontspannen en te ontstressen.

Wat een geluk hebben we gehad het was werkelijk prachtig weer. Onze favorite tussenstop hadden bij restaurant Sofa in Maastricht.http://www.sofamaastricht.nl/

In Sy kregen we een kamer aan de overkant van het restaurant. Elvira haar oude vertrouwde kamer bleek, ze was hier 1x eerder geweest. Wij zijn hier denk wel voor de 10e keer als het niet al meer is. http://www.hotelalaferme.be/nl/

Dat we elke keer terug blijven komen zegt wel genoeg denk ik. Direct na aankomst hebben we een rondje rond het dorp gelopen. De eerste avond aten we in het restaurant van het hotel. Echt een geweldige keuken. Met de uit geprinte wandelingen van de tukhut hebben we de volgende dag een schitterende wandeling gemaakt van ongeveer 8 km, door weiland en bos. De tweede avond aten we aan de overkant buiten bij restaurant Le Bonheur, lekker spareribs. Op zondag nog een wandeling en daarna een afsluitend Belgische biertje drinken bij ons hotel aan de Ourthe en toen zat ons tripje er al weer op. Ik weet zeker dat dit niet de laatste keer is dat we naar Sy zullen gaan, het blijft ons favorite plekje in België ooit aanbevolen door mijn vriendin Lida. Thanks dear.

Toen ik half april thuis kwam van een geweldige reis naar Jordanië had ik natuurlijk gehoopt om snel ons nieuwe huis in te kunnen, maar nee hoor dat heeft nog ruim een maand op zich moeten laten wachten. Lesley maar ook Elvira hebben nog hard gewerkt maar zonder onze klusjeman Jaap en consorten kwamen ze ook niet veel verder, sommige dingen kun je gewoon niet zelf. Het probleem op het moment is dat de klusjesmannen werk zat hebben en meerdere opdrachten tegelijk aannemen en ze komen dan af en toe eens een uurtje bij jou langs, dat schiet niet op natuurlijk. Maar eind mei gingen we er dan eindelijk wonen. Niet dat het toen allemaal klaar was, maar wel zodanig dat het bewoonbaar was.

Wel even wennen hoor na 5 maanden bij onze dochter gewoond te hebben nu eindelijk samen met onze 4 katjes in ons eigen nieuwe huis. Het huis is wel een stukje kleiner dan ons vorige huis dus waar we alle spullen uit de dozen laten wordt nog een uitdaging. Dat het zolang geduurd heeft voordat we er gingen wonen komt natuurlijk ook omdat het een oud huis is, gebouwd in 1928 en wanneer je in een oud huis komt moet er gewoon van alles vervangen worden maar ook gemoderniseerd maar dat is wel redelijk goed gelukt vind ik #trots. Het is echt prachtig geworden, helemaal naar onze smaak. Ik ben ook super blij met de tuin, altijd een lekker zonnetje en vrij uitzicht. De buitenkant wordt in augustus aangepakt, dan wordt er gestukt en geverfd, het rood wordt grijs en daarna zal er een house warming komen.

Met de jeep of per kameel werden we weer naar de bus gebracht. De laatste dagen van deze geweldige trip waren alweer aangebroken, deze laatste dagen verbleven we in de badplaats Aqaba. Gewoon naar het strand gaan kun je niet als toerist want het is niet gebruikelijk om in je badpak daar te liggen, maar er was wel een speciaal resort ongeveer 20 minuten met de taxi van ons hotel af waar je lekker kon liggen aan het strand of aan het zwembad. Even relaxen, tenminste dat gold voor mij, Cheyenne ging duiken, ze kreeg een spoedcursus en heeft een geweldige ervaring gehad. Ik wilde ook wel maar zag een spoedcursus niet zitten, zoiets wil ik dan op mijn gemak leren en hier ging je direct de zee in met vrij weinig uitleg. Voor mij komt dat nog wel eens een keer. S’avonds na het eten liepen we wat door het stadje met de groep en kochten we wat souvenirs en noten, deze zijn super lekker hier, verder is het stad waar je je echt in het Midden Oosten voelt, ze zijn allemaal bijzonder vriendelijk tegen toeristen en nergens maar dan ook nergens wordt je lastig gevallen of raar aangekeken als toerist.De volgende dag gingen we op boottrip op de rode zee, je zag aan de overkant Eilat in Israël heel goed liggen maar ook Saoedi Arabië en Egypte. Facinerend vond ik dat. Maar wat ik helemaal geweldig vond was het snorkelen, eindelijk had ik eens een goede duikbril op, vroeger als ik dat deed kwam er altijd water doorheen maar nu niet en daarom kon ik uren lang genieten van de prachtige koraalriffen, we zagen zelfs een oude tank en boot liggen op de bodem. Ik vond het fantastisch.

Op de boot kregen we een bbq en het sfeertje was weer compleet, een super laatste dag. Die avond reden we terug naar Aman om de dag erna heel vroeg weer naar het vliegveld te gaan. Wat een super gave reis was dit, ik beveel dit zeker aan iedereen aan. Cheyenne en ik hebben onwijs genoten en waren echt blij dat we dit keer geen moeder dochter weekendje gedaan hadden maar een moeder dochter weekje.

Heel fijn dat we maar een kort stukje naar de ingang van de verborgen stad Petra moesten lopen. Zeker nu ik weet hoeveel stapjes we verder nog gezet hebben tot het einde van de dag, ik had er 20 km opzitten.

Zoveel gehoord over deze archeologische hotspot maar het zelf ervaren is een compleet amdere belevenis. Petra was ooit de hoofdstad van de Nabateeërs. Het lag op het knooppunt van de handelsroute. Begin 1800 was er een Zwitserse ontdekkingsreiziger die hoorde van de stad, maar iedereen ontkende het. Toen hij later terug kwam vermomd en al met de smoes dat hij een offer wilde brengen werd hij wel door de kloof geleid naar de verborgen stad. Hij was compleet onder de indruk en maakte het wereldwijd bekend, dit moest iedereen zien.

Sinds 2007 staat de stad op de Unesco lijst als 1 van de 7 nieuwe wereldwonderen. Vroeger hebben in Petra wel 35000 mensen gewoond zegt men.

We liepen met onze groep door de ingang het zandstenen landschap in en plots zie je een kloof, heel nieuwgierig loop je tussen de hoge roodbruine rotsen door nietwetende waar dit pad je naar toe leidt. Hoelang is de kloof en wat kan je verderop nog verwachten? Ineens na ongeveer 4 km schijnt er een lichtstraal en houd je je adem bijna in want wat je daar ziet is werkelijk prachtig. Uit de flinke rotsblokken zijn prachtige zuilen gebeiteld, metershoog en heel glad gemaakt. Hoe hebben ze dit ooit kunnen maken vraag je je dan af. Ze noemen dit de schatkamer. Binnenin mag je niet komen, maar aan de buitenkant is genoeg te zien.

Met onze groep gingen we daar samen op de foto. Er liepen wat kamelen in de rondte om mooie plaatjes te kunnen schieten.

Na onze ogen goed de kost te hebben gegeven hebben we geluncht in 1 van de twee restaurantjes. Het grootste monument is het Klooster maar om daar te komen moet je een flinke klim maken. Het was warm die dag ruim 30 graden en het Klooster lag hoog, 900 treden, ik vond het heel zwaar en het duurde wel een uur voordat ik boven was. Helemaal uitgeput maar wel trots dat ik dit gehaald had genoot ik van het uitzicht. Je kon ook met een ezeltje, maar dat leek me eigenlijk nog enger op die stijle trappetjes en dat was ook mijn eer te na. Chey en ik zijn zelfs nog verder omhoog gelopen daar waren een aantal prachtige uitzichtpunten. Je zag de kleur van de rotsen veranderen van rood naar zwart. Het was rustig daar, ja niet iedereen was zo gek om zo’n stuk naar boven te lopen/klimmen. Wel vrijwel iedereen van onze groep hoor, daar zaten een paar sportievelingen bij die later nog een keer een stukje omhoog gingen om nog meer moois te bekijken.

We hoorden dat deze ooit zo’n bloeiende stad met zijn ingenieuze watersystemen werd verlaten toen de handelsroute werd verplaatst naar de rode zee.

Deze stad met zijn graftempels en zuilen blijft echter bijzonder om te zien hoewel het nu grotendeels ruïnes zijn, ik had dit bezoek niet willen missen. Maar ik was wel een beetje gebroken aan het einde van de dag, je moet zeker een goede conditie hebben als je veel wilt zien hier. Maar ik zeg tegen iedereen ga naar Petra, het is een belevenis!

Wederom moesten we vroeg uit de veren, er stond een lange rit naar Petra op het programma, zeker 400 km verder.

Onderweg waren genoeg mooie en bijzondere bezienswaardigheden te bewonderen. Neem nu het mozaïek stadje Madaba ,op de route langs de koningsweg, er ligt daar werelds grootste 6e eeuwse vloer mozaïek kaart van het heilige land in het middenoosten. Prachtig om die twee miljoen kleine stukjes steen zo bijelkaar te zien met zijn schitterende kleuren. Helaas is niet alles bewaard gebleven maar het is nog goed te zien dat het een kaart was. Hier op de poster staat hij in zijn geheel.Omdat het stadje beroemd is om zijn mozaIek zijn we ook naar een werkplaats geweest waar we zagen hoe arbeidsintensief het is, al die kleine ingekleurde stukjes worden met de hand in een van te voren getekent patroon gelegd. In het winkeltje ernaast kon je wat verschillende werken kopen, maar peperduur, dat snap ik nu wel want wat een werk is dat zeg om te maken.

Daarna reden we 800 m boven zeeniveau naar Mount Nebo, door de paus erkent als heilige plek, want Moses keek daar op de berg uit over het beloofde land. Het is onderdeel van de pelgrims route. Je hebt daar een prachtig uitzicht over de Jordaan Vallei met in de nabijheid al die beroemde plekken uit de bijbel. Deze plek is zowel voor de Christen als voor de Joden als voor de Moslims een belangrijke plek. Men zegt dat Moses daar vlakbij begraven ligt. Zijn graf is echter nooit gevonden. De paus heeft er een olijfboom geplant en deze doet het super goed. Komt natuurlijk ook omdat deze water krijgt en de andere olijfbomen moeten het doen met regenwater. In het daarbij gelegen kerkje zie je meerdere mozïek vloeren.

Daarna vervolgden we onze weg over de koningsroute naar de 12 e eeuwse kruisvaarders burcht in Kerak. We liepen door de burcht die best heel groot was en kregen uitleg van Ferdi onze gids, een deel van ons raaakte de groep kwijt maar die werden keurig rondgeleid door een oud plaatselijk mannetje die zeer goed Engels sprak.

Toen we weer in de bus zaten en ik naar buiten keek, had ik soms zelfs het gevoel dat we in Spanje reden. De zelfde soorten bomen en planten en heuvelland. Maar opeens zei Ferdy dat we onze ogen dicht moesten doen en van 10 tot 1 moesten tellen. Toen we ogen open deden waren we ineens in een compleet ander landschap. Gekscherend noemde Ferdy het landschap wat we zagen de Grand Canyon van Jordanië. Er was zelfs een soort hooverdam. We keken uit op de kloof van Wadi Mujib. De rivier mondt uit in de dode zee maar staat voor een groot deel van het jaar droog. De dam vangt aan de ene kant het water op en voorziet daarmee de dorpen en steden van water. De kloof is onstaan door het verschuiven van de aardplaten tussen twee continenten. Spectaculair om te zien.

Tegen de avond kwamen we eindelijk in Petra aan. We zijn vlakbij het hotel wezen eten wederom lekker humus en falafal, gelukkig kan ik daar geen genoeg van krijgen. Ons hotel ligt super dichtbij de ingang van de verborgen stad dus morgen kunnen we daar gewoon naar toe lopen.