Aan de rand van het historische centrum zit ons hotel Palazzo Ravizza, een super plek met een eigen parkeerplaats.

Het mooie is, er is ook nog een bonus namelijk een eigen tuin met een groot terras en een prachtig uitzicht.

We liepen na het inchecken in de mooie kamer zo de binnenstad van Siena in. Kleine smalle straatjes, je kan makkelijk verdwalen.

Overal zijn mooie doorkijkjes en prachtige gebouwen.

We hadden een kaartje gekregen bij de receptie met de highlights.

Bij een gezellig restaurantje naast de kathedraal gingen we wat drinken, maar ineens uit het niks begon het werkelijk keihard te regenen.

De parasols hielpen niet om ons droog te houden, dus waren we nood gedwongen om af te rekenen en verder te gaan in de stromende regen. Wij dachten we komen uit Nederland en zijn niet bang voor een beetje regen.

Maar dit was werkelijk zo hard dat we snel weer een plekje zochten buiten onder een grote parasol.

Dat was op het grote plein Piazza del Campo met uitzicht op Torre del Mangia. Gelukkig na een uur werd het weer droog en konden we onze wandeling door de middeleeuwse binnenstad vervolgen.

Niks loopt recht alles is stijl en daar gaan de restaurant eigenaren slim mee om want de tafeltjes blijven zo goed staan op de schuine straatjes omdat de voorpootjes langer zijn dan de achterpootjes.

Boven de tafeltjes hangen allemaal halve parasolletjes. Wel grappig als je zit eten zit je daarom meestal naast elkaar ipv tegen over elkaar.

Het eten wat we kozen bij Zest Risorante & Winebar was wederom een lekkere verse pasta. Het is echt een gezellige leuke plek.

Na het eten liepen we terug naar de kathedraal waar we zo abrupt weggingen vanwege de regen, nu gingen we deze vanaf de andere kant goed bekijken, hij is enorm.

We besloten om bij het terras van ons eigen hotel het wijntje van de chagrijnige wijnboer van een paar dagen geleden soldaat te maken.

Als toetje nog een paar stukjes kaas die over waren van de kaasboerderij. Zo zaten we echt super gezellig.

Bij de bar van het hotel konden we nog een lekker drankje bestellen, genoeg lekkere likeurtjes maken ze in Italië maar wij kozen voor de oldtime best Sambuca en die smaakte ons opperbest.

Wanneer je geslapen hebt bij hotel Contucci Residenze d’Epoca krijg je een bon voor een gratis ontbijt en het leuke is dat ontbijt nuttig je in het mooie authentieke caffetteria Poliziano, een paar honderd meter van het hotel af, echt tussen de Italianen.

Kijk dat vinden wij nu leuk, dit hotel was 100 euro per nacht goedkoper dan het vorige hotel in Firenze. Dit hotel kost ook nog steeds dik boven de 100 maar hier weten ze wel hoe het hoort voor die prijs.

Al is het alleen maar een zoet broodje en een kopje koffie met een sapje, toch is het netjes.

Als je meer wilt dan kun je nog een keuze maken op eigen kosten uit de heerlijkheden uit de vitrine.

Het is tijd om weer door te gaan, ons volgende hotel is in Siena. Omdat we geen snelweg willen zal het nog wel even duren voordat we daar zijn. Onderweg zijn we ook diverse keren gestopt omdat het landschap zo onwijs mooi is in deze regio.

Hier vind je echt het uitzicht zoals je dat op vele kiekjes ziet van Toscana. Dan moet je gewoon even de auto uit om er zelf tussen te gaan staan.

We reden eerst naar Pienza en met Montepulciano nog op de achtergrond zagen we een bordje langs de weg staan met kaasfabriek, ik reed er al voorbij maar besloot toch om terug te keren. Nou dat was een schot in de roos. We vonden een verborgen pareltje.

Een mooi landelijk huis waar ook B&B Cugusi in zit had een aangrenzend kaaswinkeltje Caseificio Cugusi.

Uit de vitrine kon je wat verschillende pecorino kaasjes kiezen allemaal met een andere smaak.

Tevens kan je er flesjes wijn kopen en je kan er een picknickmand bij bestellen, waar brood in zit, een plankje, bestek en een bekertje.

In hun prachtige tuin mag je zelf een plekje uitzoeken om daar te picknicken, hoe leuk is dat.

We hadden een kaasje met truffel, met iets pikants, iets romigs en iets met saffraan. Allemaal kleine stukjes, ik dacht wat zal dat wel niet kosten, maar incl. wijn was ik maar 17 euro kwijt. Echt een goede prijs. Toen Chey later nog 2 kaasjes erbij ging kopen stond ze wel 30 minuten in de rij, meer mensen kennen dus dit verborgen pareltje. Ik vind het zo’n leuk idee die picknickmand, dat zou ik ook wel in Spanje willen op ons landgoed, mensen kunnen dan een picknickmand bestellen met allemaal lekkere spulletjes erin en dan op een 1 van de vele plekje bij ons het oppeuzelen. Ik zie dit helemaal zitten.

Deze tuin hier was ook helemaal mijn smaak, vele rozen, lavendel, olijf bomen, oleanders, kruiden planten en noem maar op, super romantisch, ook met dat prieeltje.

Omdat we het zo naar ons zin hadden hier bleven we ook wat langer, we zaten zo op ons gemakje te genieten.

Maar er is een tijd van komen en een tijd van gaan. De weg naar Siena toe is echt prachtig, we wilden wel nog wat dorpjes bezoeken maar gewoon geen tijd daarvoor. We bleven stoppen elke keer om het mooie uitzicht te fotograferen.

We moeten hier gewoon terug komen, echt ik ben helemaal weg van het landschap hier in Toscana!

Rond 4 uur kwamen we aan in Siena, voor meer nieuwe avonturen. Wordt vervolgd…

We beleven zoveel op 1 dag dat ik er soms twee blogjes voor nodig heb. Wat hebben moeder en dochter het toch naar ons zin hier in Italië! Montepulciano is onze volgende stop en dat plaatsje is ook beroemd uit de verhalen van oma en opa, al is het alleen maar om de wijn. Montepulciano is ook de naam van een druivensoort die daar voorkomt maar ook in vele andere gebieden van Italië zich thuis voelt. Het is een blauwe druif en de wijn is iets wat droog. We hebben vaak een wijntje gedronken van deze druif en nu weten we waar zijn oorsprong ligt.

We zagen gelijk toen we het middeleeuws achtige centrum binnenreden dat deze al net zo prettig voelt als de wijn is, wat een imposante gebouwen en leuke smalle straatjes.

Ons hotel lag midden in het historische centrum en bezit ook een wijnkelder en een wijnbar, daar zitten we dus goed. We kregen een parkeerkaart om gratis aan de rand van de stad te parkeren. Dat was wel even een heuveltje oplopen zeg, het is allemaal mega stijl hier.

Onze kamer bij Hotel Contucci Residenze D’Epoca op het Plaza Grande was enorm groot en met klasse ingericht, je krijgt hier het gevoel alsof je 100 jaar terug bent in de tijd.

Heel bijzonder, we voelden ons een beetje een jonkvrouw.

We brachten direct even een bezoek aan de wijnkelders van Cantine Contucci, die Nobile di Montepulciano produceert. Deze kelder ligt pal onder onze kamer.

Na dit bezoekje wilden we natuurlijk de huiswijn gaan proeven in het barretje naast onze kamer.

Verrukkelijke wijn hoor. Daarna liepen we door de smalle straatjes van het langgerekte dorpje naar beneden, we wilden eigenlijk reserveren voor vanavond bij een restaurant met mooi uitzicht over de vallei dat restaurant heet Osteria del Borgo maar dat plekje zat helaas al vol.

Het uitzicht vanaf dit hoge dorpje is prachtig, je kan behoorlijk ver kijken, ik snap wel dat iedereen tijdens het diner dat uitzicht wilt hebben.

Terwijl we naar beneden liepen kwamen we langs allemaal boetiekjes en winkeltjes waar je lokale producten kan kopen zoals worst, kaasjes en wijntjes en natuurlijk zaten er de nodige ijswinkeltjes. Ze hadden zelfs onze favoriete smaak, drop. Deze smaakte niet naar drop toffee maar naar zoethout. Echt een toppertje.

Helemaal beneden aangekomen kon je gratis water tappen, je kon zowel plat als bruis water kiezen. Wat een service.

We besloten even te chillen op de rand van de muur en te genieten van het mooie uitzicht voordat we naar ons restaurant voor het diner gingen. Montepulciano is echt geweldig, wat een prachtige plek, het hoort nu al bij onze favorietjes.

We gingen eten bij Porta Di Bacco Osteria Enoteca gelukkig hadden we nog net het laatste buitenplekje kunnen bemachtigen, de rest was al gereserveerd en buiten wil je toch graag zitten als toerist uit een kouder land, zo vaak kan dat thuis nu ook weer niet, de Italianen zelf zitten wel graag binnen.

We konden in de naastgelegen wijnwinkel zelf ons wijntje uitkiezen, hij vroeg waar houd je van wit, rood, droog, vol, soepel, krachtig etc, we kregen een kleine proeverij.

Het wijntje wat ik uit koos was soepel en Chey koos een krachtige volle.

Mijn gekozen wijn kost 7 euro dat is normaal hier in Italië maar die van Chey kost maarliefst 14 euro per glas, dat was even slikken.

Maar om dan te zeggen nee doe die toch maar niet vond ze ook een beetje gek, vooruit dan maar zei ze ik ben op vakantie.

De prijzen van de pasta’s vielen mee maar dat komt natuurlijk omdat we bij een Osteria aten, daar is het eten betaalbaar.

Het is ons namelijk opgevallen dat je in Italië verschillende namen hebt voor eetgelegenheden. Je hebt een Ristorante en daar is het wat stijver en formeler eten, dan heb je een Trattoria dat is vaak een familie restaurant met lokale producten en dan heb je ook nog de Osteria dat was ooit een budget eettentje van oorsprong maar tegenwoordig zijn dit de opkomende restaurants met veel gemoedelijkheid, gastvrijheid en ook veel vers producten die betaalbaar zijn. Als laatste heb je dan ook nog de pizzeria’s waar je dus zoals de naam het al zegt pizza’s kan eten en dat kun je niet bij de andere 3 eet plekken meestal. Zo hebben we weer wat meer geleerd over dit leuke land.

Omdat we geen ontbijt kregen bij ons dure hotel besloten we niet de stad weer in te gaan maar gelijk door te rijden naar het volgende plekje om daar te gaan ontbijten. De hotels staan dan wel vast maar de dorpjes ertussen bezoeken we spontaan. We zijn een ideale combinatie, ik rijd en Chey is een kei in het navigeren.

We reden naar Greve wat bekend staat als de poort naar de Chianti streek.  We hadden een route zonder tol gekozen omdat we veel van de omgeving willen zien, onderweg kwamen we vele wielrenners en motors tegen, heerlijk crossen en scheuren op die weggetjes voor hun maar ik vond het maar gevaarlijk om er elke keer langs te moeten. Aangekomen in Greve gingen we eerst op zoek naar een apotheek want door de airco in de auto had ik keelpijn gekregen.

Daarna belanden we op het grote plein in het midden van het dorpje, er bleek een marktje te zijn. Bij een bakkertje bestelden we een zoet broodje en een thee en koffie. Het dorpje zelf is niet zo bijzonder maar het landschap eromheen is wel prachtig daarom reden we snel weer door naar het volgende dorpje Panzano.

Toen we de auto neerzetten aan de rand en naar boven keken naar het dorpje wat wederom op een heuvel lag, viel ons direct een restaurant op, volgens mij is dat wel een leuk plekje om straks te lunchen zei ik. We liepen eerst door de kleine straatjes en zagen mooie kerkjes en pleintjes.

Toen we aankwamen bij familie ristorante il Vescovino voor de lunch werden we overdonderd door de schoonheid van dit knusse plekje.

Je hebt een waanzinnig mooi uitzicht over de vallei en het restaurant zelf zag er zeer verzorgd uit met oog voor detail, mooie tafellakens en overal leuke bloemetjes. Wat een super ontdekking.

Het eten was ook nog eens onwijs lekker en zeer betaalbaar en de wijntjes kosten per glas maar 3 euro en dat is helft van wat het in de stad kost. Ik wil hier ooit terug komen met mijn man want het was zo’n romantisch plekje.

Dat vind ik nu leuk hé zo’n spontaan gevonden plekje. Zo hebben we er meer ontdekt want nog geen uurtje rijden vanaf onze lunch plek reden we voorbij het piep kleine dorpje Castelnuovo Berardenga en daar zagen we een leuke kar buiten staan en een pijl die naar een restaurant wees.

Een mooi moment voor een korte pauze om te kijken of we hier iets moois konden ontdekken.

Huizen met van die prachtige oude steentjes en mooie mediterrane plantjes in de tuin.

Bij het restaurant bleek ook een plattelands hotelletje te zitten dat heet: Villa di Sotto, weer een super plekje voor op mijn lijstje, genoeg om voor terug te komen dus.

Ze hebben een binnen restaurant met een glazen pui zodat je een prachtig uitzicht hebt op de Chianti en Siena en ze hebben ook een leuk buitenplekje om een wijntje te drinken.

Wat een leuke ontdekking dit weer. De volgende bestemming was wel gepland we reden namelijk naar Torrita di Siena en dan niet het dorp zelf maar we wilden gaan kijken bij het vakantiehuis il Casteletto net buiten het dorp.

Mijn ouders gingen daar altijd op vakantie in hun Italië tijd en de kinderen zijn daar samen met mijn ouders een keer 1 week geweest, daar hebben ze enorme mooie herinneringen aan.

Het was zeker 12 jaar geleden dat Chey hier geweest was dus we gingen even wat nostalgie opsnuiven. Ze herkende nog veel dingen.

Oh daar zaten we altijd oma’s gehaktballen te eten en daar gingen we mini golfen met opa en daar gingen we kikkers laten zwemmen bij het zwembad. Zo leuk om dit weer terug te zien voor Chey maar ook voor mij want ik heb er zoveel verhalen over gehoord.

Ze waren zo verwent deze vakantie door oma en opa dat ze kilo’s dikker terug kwamen na die week. Helaas is de camera met het filmpje erin van die vakantie gestolen dus moesten ze het doen met hun herinneringen. Nu was het weer even terug in de tijd. De mooie klaprozen velden van Toscane kon Chey zich ook nog goed herinneren.

Ik snap het nu ook heel goed waarom mijn ouders hier elk jaar terug wilden komen, de omgeving is werkelijk prachtig. We reden na dit leuke bezoekje door naar het stadje Montepulciano, wordt vervolgd……

Slechts 2 weken geleden hadden we onze hotels pas geboekt. De beste deals zijn natuurlijk dan al weg, maar ik schrok wel van de prijs in Firenze, want als je een hotel een beetje in de buurt van het centrum wilt betaal je echt de hoofdprijs. Hotel The lux in Firenze ligt 1.5 km van het centrum, parkeren is niet makkelijk daar maar gelukkig hebben ze hier een valet parking, maar niet gratis natuurlijk. Door de prijs hadden we een behoorlijke hoge verwachting gekregen van dit plekje. De moderne kamer zag er goed verzorgd uit maar de badkamer was klein en het dakterras waar ze mee adverteren is om 6 uur al dicht en er zit geen ontbijt bij. Al met al wel een prima plek voor 1 nacht maar veel te duur voor wat het was.

Toen we het centrum in liepen zagen we hoe druk het was, heel veel Amerikaanse toeristen viel ons op.

Ik ben een beetje allergisch voor die drukte maar toen ik de gigantische kathedraal zag snapte ik direct waar al die mensen op af kwamen, prachtig gewoon wat een schoonheid.

De Duomo, is dé blikvanger van de stad met zijn prachtige kleuren en zijn details. Het is 1 van de grootse kathedralen van de wereld.

We dwaalden verder door de straatjes, maar door de drukte voelde het een beetje benauwd. We liepen naar de beroemde rivier waar je de oudste brug vindt van de stad, op deze brug staan allemaal winkeltjes en daardoor is deze zo apart om te zien.

Het leek ons leuk om bij een rooftop bar nabij de brug wat te gaan drinken maar er stond een rij voor de lift, dus we dachten als we nou de trap op gaan lopen zijn we al die mensen voor. Hijgend kwam ik boven aan maar helaas er was geen plek toen moesten we weer terug via de trap. Nu was ik echt wel toe aan een aperolletje.

Daarna liepen we langs het stadhuis, waar vele mooie historische beelden staan.

De Santa Croce Basilica is een erg belangrijke kerk in Florence. Hier liggen namelijk heel wat bekende mensen uit het verleden begraven waaronder Michelangelo. Basilica di Santa Maria Novella nabij het station is ook erg mooi.

De toren van het paleis, Torre d’Arnolfo, is exact 94 meter hoog en je kan hem beklimmen als je de energie daar voor hebt. Al met al kan ik zeggen Firenze is best een leuke stad en er is genoeg te zien maar ik vind het veel te druk en ik miste de knusse sfeer en de gemoedelijkheid die je wel in Lucca had. Maar dat is persoonlijk.

Het is wel een must om de kathedraal te bezoeken en een rondje te lopen door de stad maar dan snel weer weg uit die drukte daar. Maar wij hadden natuurlijk al een hotel geboekt voor die nacht, dus bleven we nog even voor een Italiaans ijsje en een lekkere maaltijd, want lekker eten in Italië kun je zeker met al die vers gemaakte pasta’s. Het restaurantje wat we gevonden hadden heet Osteria de’Cicalini en ligt in het straatje naast de mooie kerk en daar hebben we gezellig en zalig gegeten, alles is wel met zorg en aandacht ingericht in Italië, daar kan Spanje soms nog van leren. Het eten is natuurlijk het belangrijkste maar de omgeving is wel een flink onderdeel van je smaak beleving vind ik en dat is tip top in orde hier in dit land.

Nadat we gisteravond in het barretje naast ons hotel Palazzo Rocchi in het hartje van Lucca nog even een Italiaans slaapmutsje (Arrancino) gedronken hadden vielen we snel in slaap. We werden de volgende morgen verrast met een werkelijk geweldig ontbijt, geen klein broodje met alleen een kopje koffie maar er stond een hele tafel klaar vol aparte dingetjes, zalig wat een super verwennerij.

We besloten deze ochtend nog even een stukje over de middeleeuwse stadmuur te wandelen, bovenop de muur staan allemaal bomen en je hebt er prachtige doorkijkjes over de stad.

We hebben er niet alleen bovenop gelopen maar we zijn er ook onder geweest. Bijzonder hoor zo’n gangenstelsel.

Op verschillende plekken kun je vanaf de muur weer de stad inlopen.

Het is echt een stadje met vele mooie kerken, er is veel te bewonderen maar nu is het tijd om weer door te gaan naar een volgend plekje.

Ik wilde graag naar het wijnstadje Montecarlo dat is hoog gelegen op een heuvel met daaromheen vele wijngaarden en prachtig ander groen, het landschap is heel divers en je kunt ver kijken.

Onderweg er naar toe zagen we een heel leuk plekje, daar wilden we lekker wat gaan drinken maar het restaurant bleek helaas dicht.

We mochten wel even rondkijken.

Wat een superplekje zeg, als ik ooit hier in de buurt terug kom wil ik hier slapen en eten.

We reden door naar het ommuurde stadje MonteCarlo.

Het fort dat het middeleeuwse stadje Montecarlo domineert, staat bekend als Rocca del Cerruglio. Een belangrijk fort vanwege de strategische ligging. Na een rondje gelopen te hebben in dit pittoreske stadje gingen we wat drinken en wat kaasjes eten. Ondertussen zagen we de plaatselijke bevolking naar het theater gaan wat dit kleine stadje rijk is.

Na de snackjes liepen we weer naar de auto die op de gratis parkeerplaats stond aan het begin van de muur. Omdat we het ene bordje na het andere bordje zagen voor een wine tasting besloten we er één te gaan volgen. Kleine en smalle weggetjes volgden we minuten lang omhoog en daar was de poort van het domein.

Oh dicht, maar iets verderop zagen we een grote schuur met daarin grote roestvrij stalen wijnvaten en daar tussen stond een oud mannetje. Wine tasting? vroegen we. Hij gromde een beetje en keek erg nukkig, maar zei toen wel Si Si. Met iets wat zichtbare tegenzin zette hij een paar flessen wijn neer en vroeg welke we wilden proeven.

De witte maakte hij open, het bleek een lekkere frisse jonge wijn. Ik vroeg de prijs en dat was 12 euro, net toen we wilden zeggen doe maar een fles realiseerde we dat de wijnen hier natuurlijk nog allemaal kurken hebben en we geen kurkentrekker mee hadden, mag ik de open fles kopen dan vroeg ik, hij wilde eigenlijk niks van de prijs af doen omdat we er immers zelf net iets uit geproefd hadden, maar uiteindelijke knorde hij toch Si toen we een tientje boden. Nou daar gaan we binnenkort van genieten en pakte de fles in.

Nog een uurtje rijden en dan zijn we in Florence. Nooit geweten dat de Italianen zelf een andere naam hebben voor deze stad namelijk Firenze. Wat zal er in deze stad allemaal te zien zijn, wordt vervolgt….

Nadat we vorig jaar een bezoek gebracht hadden aan Puglia in de hak van de laars, smaakte Italië naar meer, dit keer kozen moeder en dochter voor het midden, we gaan naar Toscana.

Zal het echt het mooiste gebied van Italië zijn? We gaan het beleven.

Lekker op tijd vlogen we van Amsterdam naar Pisa, het is slechts 2 uurtjes. Om 9 uur stonden we te wachten op de Pisamover om ons in nog geen 10 minuten naar Pisa centrum te brengen, een kek elektrisch karretje hoor er zit geen chauffeur in.

We besloten met ons rugzakje nog op eerst de toren van Pisa te gaan bewonderen, maar niet voordat we een Italiaans ontbijtje namen langs de straat. Een zoet broodje en een kopje koffie dat is hoe de Italianen graag ontbijten.

Het was 20 minuten lopen, als maar rechtdoor vanaf het station en onderweg leek het erg rustig maar toen we eenmaal bij de toren aan kwamen zagen we pas hoe druk het al was zo vroeg in de morgen.

Hij is echt heel scheef zeg, iedereen probeert hem om of recht te duwen maar helaas is dat nog steeds niet gelukt haha.

Maar gek genoeg als je hem vanaf de andere kant af fotografeert lijkt hij wel rechter.

In het straatje er vlak naast zitten allemaal restaurantjes, een beetje commercieel maar het ziet er wel gezellig uit.

Het was voor ons nog te vroeg voor een aperol spritz maar geloof het of niet er zaten massa’s mensen al lekker te lurken aan dit Italiaanse populaire drankje. Maar mooi niet dat het in het land zelf goedkoper is hoor want de prijzen zijn, 7, 8 of zelfs 9 euro per glas.

We besloten niet te gaan lunchen in Pisa maar met de mover weer terug naar de luchthaven te gaan om onze auto op te halen. Onze laatse dag slapen we in Pisa dus we komen hier terug om de stad verder te ontdekken.

Bij het autoverhuur bedrijf aangekomen te zijn kregen we een upgrade, best een bak, een onbekend merk, ik denk chinees ofzo.

Onze volgende bestemming was Lucca, in dat stadje blijven we ook slapen. Inmiddels was het tijd voor een lekker ijsje, dat hoort er natuurlijk bij in Italië en op elke hoek vind je ook een ijssalon.

Daarna plofte we neer op het terras, eindelijk een aperol drinken.

Het is typisch Italiaans om voor het eten een aperitivo te nuttigen, daar krijg je allemaal snackjes bij en zo redden we het wel tot de avond. Ons hotel lag naast de kerk op Piazza San Michele, wat heerlijk centraal gelegen.

Het hotel is een plaatje, prachtig klassiek.

Onze kamer is mooi maar de relax ruimte/ontbijt zaal is werkelijk prachtig.

Beide vinden we het echt belangrijk om een leuke overnachtingsplek te hebben, dat is gewoon een onderdeel van je belevenis.

We deden een rondje historisch centrum, echt mooi hoor en heel verzorgd.

Gelijk vonden we dit stadje al leuker dan Pisa.

Mooie gebouwen en leuke verzorgde eetplekjes, dat wordt nog moeilijk om de mooiste en lekkerste er uit te kiezen.

Maar gelukt hoor we vonden een perfect plekje.

Natuurlijk aten we een pasta met een lekkere wijn uit de regio erbij.

Het straatje van het restaurant ligt naast het grote plein Piazza dell’Anfiteatro die s’avonds ook heel sfeervol verlicht is. Wat een heerlijke start van onze mini road tour door Italië. Echt genieten dit!