Individualist en eigenzinnig, dat zijn synoniemen voor eigenheimer. Er zijn aardappels met die naam en wanneer deze nu hier verbouwd worden had ik het begrepen, gewoon vernoemd naar een aantal eigenzinnige en individualistische mensen die hier al hun leven lang wonen. Maar hier zie je alleen maar bollen. Ik kan daarbij alleen maar bedenken hoe haal je ‘t in je bolle kop.

De ene buur (zie foto roze randen) laat een schermen schutting na gezamenlijk overleg op de erfgrens (tussen onze huizen in) door zijn zoon plaatsen en natuurlijk delen we de materiaal kosten, maar hij stuurt ons zonder blikken of blozen de rekening op een kladje waarop staat dat zijn begin 20 jarige zoon wel 40 euro per uur kost en er 19 uur mee bezig is geweest. Of ik effe de helft wil dokken. Ze hebben een eigen bouwbedrijf en zijn zoon werkt bij hem en hij heeft dat plaatsen onder werktijd gedaan, dus ja dat kost wel geld. Toen ik zei dat hij het echt niet gratis had hoeven doen maar dat ik dat bedrag wel wat hoog vond en het vreemd vond dat hij dit als een zakelijke transactie behandelde. Ik zag dit als een privé aangelegenheid omdat hij zelf notabene voor de helft eigenaar is en daarop antwoorde hij dat ik blij mag zijn dat hij geen btw rekent. Tja wat moet je daar nou mee, hij heeft het echt niet door, hij vindt zelfs dat hij heel coulant is omdat hij toch de helft betaald. Jammer voor mijn zoon ik denk dan, hij had ook wel 40 euro per uur willen verdienen om een schutting te plaatsen, een riant betaalde klus hoor.Dan hebben we nog een buurvrouw van 2 huizen verder met afbakeningsdrang (zie dat gigantische terrein met rode randen) Ons huis (blauwe randen) stamt volgens het kadaster uit 1920 en al 100 jaar heeft onze woning een prachtig landelijk uitzicht. Ik was zo blij dat we het 2 jaar geleden kochten en vorig jaar hebben we een mooie serre laten plaatsen, paleisje compleet. Dit prille geluk wordt nu een beetje verstoord.

Waarom, vragen wij ons af, wil onze buurvrouw ineens haar enorme tuin net achter ons muurtje afbakenen? Bij navraag geeft ze aan dat ze nooit wat met die grond heeft gedaan maar er nu wel plannen mee heeft. Ze laat zich er niet precies over uit wat ze dan gaat doen, maar ik houd mijn hart vast en ben bang dat ze er een hoge schuur wil gaan neerzetten waar haar paarden trailer in past.
Toen we het huis kochten hoorden we van de vorige eigenaar dat er wat wrijvingen waren tussen sommige buren. De oude eigenaar had ook een fors meningsverschil met de groot grond bezittende buurvrouw en haar vader (die naast haar woont) omdat ze grootse bouwplannen had op het stuk grond met de groene randen wat ze gekocht hadden. De hele buurt was tegen dat plan en een vergunning werd niet verleent en dat zette kwaad bloed bij de familie. Er werden volgens horen en zeggen uitspraken gedaan door de weinig empathische familie als ik maak jullie huis onverkoopbaar en als het toch wordt verkocht zeg dan maar tegen de nieuwe eigenaren dat ik deze mensen hun landelijke uitzicht zal afnemen. Geen idee of dat allemaal echt gezegd is, maar het blijkt nu wel te gebeuren.
Deze uitspraken werden klaarblijkelijk gedaan omdat haar idee door de war werd gegooid en de oude boerderij die eerst op het stuk grond stond (zie groene randen) dus tot haar spijt niet platgegooid werd voor haar oorspronkelijke plan maar nu werd gebruikt door haar broer die op dat stuk grond een moderne riet gedekte woonboerderij liet bouwen.
Er werd wat grond gewisseld tussen broer en zus en de broer begon met het afbakenen van zijn terrein en plaatste een groene wand tussen zijn grond en die van zijn zus. Er werd tevens een hoge palen schutting pal achter de achtertuin van onze buren (grond met gele randen) gezet en weg was hun landelijke uitzicht. Nu kan ik wel begrijpen dat privacy belangrijk is wanneer het tuin terras zo’n 30 meter schuin bij elkaar vandaan ligt maar dat had prima opgelost kunnen worden met iets lagers en iets groens en was wat socialer geweest naar de andere partij.
Nu zijn wij dus de sjaak. De buurvrouw haar huis is zoals ik al zei 2 huizen verderop en we zien dat huis niet eens, zelfs als je met je hoofd om het hoekje van de muur kijkt zie je het amper liggen, daarom is het zo ontzettend selfish van haar, zeker als je weet dat zij echt een mega grote tuin heeft en alle ruimte heeft om te doen waar ze maar wat wilt.
Maarja haar grond loopt nu eenmaal zo’n 1o meter langs onze achtertuin en ze mag natuurlijk doen wat ze wil in haar eigen tuin, maar om ons nu niks van uitzicht te gunnen vind ik erg wrang.
Vorig jaar appte ze me al dat ze wilde praten over een afscheiding en ze vertelde dat ze graag een schutting wilde, wij gaven aan dat voor ons het huidige muurtje, wat een stukje hoog en een stukje laag is prima voldoet. Wij vinden het namelijk niet erg als ze ons incidenteel in onze tuin zou zien zitten, want we zien haar immers ook zelden lopen in haar tuin richting haar paardenbak, rechts achter in de verte of wanneer ze loopt naar haar broer.

We gaven aan dat een schutting ons erg verdrietig zou maken. Als ze er dan toch op stond om iets te plaatsten dan liever wat groens en het liefst niet zo hoog. Ze zou er over nadenken. Ik was erg opgelucht en had het volste vertrouwen dat dit goed zou komen want we gaan namelijk op prima voet met elkaar om. Nu kwam deze week dus de mededeling via de app waarin stond: ik plaats een schutting volgende week. Bam!
Er valt niet over te praten en we kunnen er niks aan doen helaas want ze plaatst het op haar grond, maar als iemand nu tegen me zegt beter een goede buur dan een verre vriend, zeg ik geef mij maar die verre vrienden die we hebben, die zijn ons dierbaar want van deze buren moet je het niet hebben.

Vandaag was het dan zover, 1 man die er nog geen 8 uur mee bezig is geweest en hij stond. (Werkt dus stuk sneller dan de buurjongen.) Waarom is iets lager voor haar geen optie dan houden we wat zicht? Nee hoor 2 meter hoog werd het helaas. Ach het is geen lelijke schutting maar zo jammer dit. Misschien kunnen we hem nog opleuken met wat decoratie. Mijn fantasie slaat alweer op hol want blijven kniezen zit niet in mijn aard.
Knibbel knabbel knuisje wie knabbelt er aan mijn huisje (tuintje). Ojee Eucalypta.

Tussen de middag even erop uit want 9 uur achter elkaar thuis achter de computer werken op een gewone stoel aan de eettafel is niet te doen.

Wat ben ik blij dat we 2 jaar geleden besloten hebben om in deze omgeving te gaan wonen. Je hebt hier werkelijk alles. Wat vooral fijn is is dat we in een bosrijk gebied zitten, de vogeltjes hoor je fluiten, de konijntjes zie je voorbij rennen, de schotse hooglanders en de wilde paarden zie je grazen.

Een andere keer loop je langs de bollenvelden en zie je de bollen uitkomen of al prachtig bloeien. De volgende dag loop je op het strand en heb je weer een ander schitterend uitzicht. Het prachtige witte zand met daarachter de zee. De mooie duinen, echt een wonderschoon gebied. Elke dag ga ik met mijn kinderen een wandeling maken van 3 a 4 kilometer om zo even een frisse kop te halen. Zodat ik er s’middags weer tegen aan kan achter mijn eettafel want geld moet er verdiend worden en gelukkig kan ik dat nog.

Een jaartje erbij, dit keer ben ik gewoon thuis, maar dat was zeker niet minder leuk. Ten slotte moet je vaak zelf de slingers ophangen in het leven, zo ook met mijn verjaardag. Ondanks deze tijd mag je best nog leuke dingen doen.Eigen gemaakte hapjes door onze dochter en mezelf. We hebben een hightea gehouden in onze eigen serre.

Wat zijn we blij met deze aankoop van een jaartje geleden, zeker in de lente is het al snel warm. De ligging van onze tuin is natuurlijk ook perfect op het zuidwesten. De stoeltjes even uit elkaar zodat mijn kinderen toch gezellig langs konden komen, het is slechts een klein beetje aanpassen. Ik vond het wel jammer dat mijn ouders niet konden komen, maar ik heb een gebakje bij hun langs gebracht en werd toen verrast met een prachtige bos rozen en ik heb een prachtig bedelarmbandje gehad. Zelfs Denemarken was me niet vergeten want ik kreeg een bak met narcissen, gekocht door mijn moeder. Verder van de kids heb ik een mooie plant voor in de serre gehad. Van mijn man en schoonzus heb ik een bedeltje gehad voor aan mijn armband. Ik ben echt verwent. Het enige wat ik niet kon doen deze dag was even lekker knuffelen om te bedanken voor deze mooie dag.

We willen wat leuks doen als jullie 30 jaar worden, kunnen jullie het weekend van jullie verjaardag vrij houden? Dit hadden we gezegd tegen onze zoon en schoondochter, maarja je weet nooit of dat in goede aarde valt. Gelukkig reageerden ze spontaan, leuk zeiden ze en we mogen zeker niet weten wat we gaan doen?

Dat klopt helemaal, het moest tot de laatste dag aan toe een verrassing blijven. Ondertussen ging ik goed nadenken wat ik nu precies wilde gaan doen met ze. Ideeën genoeg in binnen en buitenland om onze grote zoon Jairo te verrassen maar uiteindelijk is het Ameland geworden want het allerleukst zou natuurlijk zijn als Daisy haar familie er ook bij zouden zijn, zij werd tenslotte ook 30 jaar. Dus in het geheim hebben de moeders een leuk plannetje bedacht. Beide families gingen een huisje reserveren in het verjaardags weekend van 15 en 16 september. Er werd een leuk programma gemaakt, de boodschappen werden in huis gehaald en op 13 september kwamen Jairo en Daisy naar ons huis toe.

Toen we de snelweg op reden richting Alkmaar hebben we het ze maar verteld, ze reageerden spontaan, ik ben nog nooit op een Waddeneiland geweest zei Daisy. Toch hadden ze een klein vermoeden, want Daisy had op haar moeder haar i-pad iets gezien over Ameland. Ja dat klopt wel zei ik want ik heb advies gevraagd aan je moeder voor lunch gelegenheden die jou zouden aanspreken. Daisy haar ouders komen die ook dan zei Jairo, nee natuurlijk niet joh, ik had alleen advies nodig. Oeps zouden ze wat door hebben?

We moesten nog haasten want iets wat nooit gebeurd gebeurde nu wel, we stonden ruim een uur in de file bij de afsluitdijk. We wilden namelijk ook onderweg langs St Annaparochie waar we 5 jaar gewoond hebben en we moesten ook nog even langs bij mijn vriendin Gerbranda, zij komt van Ameland en had een speurtocht voor ons gemaakt voor op het eiland. Uiteindelijk kwamen we half 5 bij het huisje aan.

Ik bedacht de smoes dat we een rondje park deden en daarna ergens wat zouden gaan drinken, ik kreeg een appje en zei dat mijn collega mij appte met de vraag of ik een foto van haar huisje op ons park wilde maken die ze onlangs gekocht had, ze had me de locatie gestuurd. Dus wij op zoek, omdat ik beetje op mijn telefoon zat te turen of ik nu links of rechts af moest, zei Jaro geef maar hier, ik doe het wel. We kwamen zo bij een huis aan waar gek genoeg volgens Daisy net zo’n auto stond als haar ouders pas gekocht hadden. Hadden ze het nu door? Nee hoor, niks in de gaten, toen ik ineens op de deur ging kloppen, keken ze me beide verbaasd aan, zo van wat doe jij nou? Het ging natuurlijk allemaal heel snel en ineens hadden ze het door, lachend kwamen Daisy haar familieleden hun verwelkomen. VERRASSING!!!

Dit hadden ze toch niet verwacht, we gingen lekker taart eten met elkaar. De eerste avond deden we rustig aan want alles moest natuurlijk even landen.

Op zaterdagochtend eerst ontbijten en daarna gingen sommige zwemmen. De laatste familieleden kwamen met de boot aan, dus uiteindelijk waren we met een groep van 17 man en we gingen met elkaar lunchen op het strand.

Daar werd een quiz gedaan, wie kent Jairo en Daisy het best. Het was leuk dat er vragen bij zaten die zelfs de jarige niet van elkaar wisten.

Na de lunch gingen we de Speurtocht doen en we werden in 3 groepen verdeeld, we kregen opdrachten en zo moesten we allemaal letters verzamelen. Met deze losse letters moesten we op het eind proberen een woord te maken die te maken had met Ameland. Toen we om 6 uur in het pannenkoek restaurant onder de Vuurtoren kwamen was mijn vriendin Gebranda daar ook bij. Zij onthulde het woord: NOBELTJE.

Een typisch Amelands drankje, Jairo en Daisy kregen een lekkere fles van haar en voor de winnaars groep van de puzzeltocht was er een grote fles met celebrations.

Wat een gezellige dag was het geweest. Op zondag, Jairo zijn verjaardag, werd er flink gebruik gemaakt door de kleine en grote kinderen van het zwemparadijs en wederom gingen we samen lunchen, dit keer in het dorpje Hollum. S’middags werd er gewandeld, hardgelopen (door Jairo) en gefietst naar Ballum. Daarna gingen er al een aantal weer terug naar het vaste land met de avondboot. De rest ging eten bij Dolores, een super lekker restaurant. Daar was voor ons ook nog een verrassing want Jairo en Daisy namen dit etentje voor hun rekening. Bedankt jongens.

Op maandag was Daisy jarig en werd er wederom flink gezongen maar dat niet alleen we hadden nog een jarige in ons midden. In Nes gingen we lunchen om de hoek bij het ouderlijk huis van Gerbranda en daar werden we door de jarige Elvira getrakkeerd. Super!

Wat hadden we met elkaar genoten van dit prachtige weekend en het weer was ons ook nog eens gunstig gezint, alleen maar zon.

Net zoals het gezicht van de 30 jarige alleen maar blij en zonnig en zo zien vaders en moeders hun kinderen maar wat graag.

Het is al een geruime tijd geleden dat ik iets geschreven heb, dit komt omdat onze computer ineens kapot was gegaan, we konden niet meer inloggen, na eerst zelf wat gepield te hebben, toen naar mijn vader gebracht, ook hij kreeg hem niet aan de praat, zelfs nadat hij ook hulp gevraagd had. Uiteindelijk moesten we hem naar de winkel brengen, helaas op een 3 jaar oude computer zit geen garantie meer. Gelukkig na €200 verder deed hij het weer.

Er is inmiddels sinds mijn vorige blog van half juni weer veel gebeurd. Bloggen via mijn telefoon doe ik niet, vind ik niet handig. Dus ik ben blij dat ik nu weer verder kan gaan met mijn hobby.

Over ons uitzicht bij ons nieuwe Nederlandse huis heb ik goed nieuws, ik heb de buurvrouw gesproken en ze gaat definitief geen palen plaatsen. Ze bleek ontzettend aardig te reageren en zei dat ze misschien Hedra wilde plaatsen maar na nog even verder gepraat te hebben en ze merkte dat ik ziek was van haar besluit een erfafscheiding te nemen, besloot ze het sowieso een jaartje uit te stellen. Nou ik hoop maar dat van uitstel afstel komt. Dit uitzicht is uniek.

Uiteraard zijn we weer naar Spanje geweest rond Lesley zijn verjaardag zoals inmiddels elk jaar, lekker 2 weekjes genieten van ons andere huis. Ik zal in de aankomende blogs onze belevenissen van die weken vertellen.

Ik keek uit naar deze periode in Spanje omdat onze klusjesman druk had lopen hakken om de oude tegels, die schots en scheef lagen bij het zwembad, eruit te krijgen. Een behoorlijke investering maar een nieuw terras was echt nodig. Vanaf een foto zal er niet zoveel verschil te zien zijn omdat we de zelfde kleur tegels weer genomen hebben, maar als je er met je neus op staat is het verschil groot. Ook het schoonmaken van de tegels zal een stuk makkelijker gaan vanwege het profiel.

Zo blijf je maar investeren in je tweede huis. Regelmatig denk ik als ik hier thuis in Nederland alles moet regelen voor het Spaanse huis, pff wat een gedoe, zullen we het maar verkopen, maar eerlijk gezegd als we daar zijn is er geen haar op mijn hoofd die daar aan denkt want het is zo’n heerlijk en uniek plekje. Zolang onze familie en vrienden er nog zo van genieten houden we het gewoon in eigendom en blijven we gewoon investeren. Geld moet rollen, rente krijg je toch niet meer!

Helaas toen ik thuis kwam op 6 mei stond ons huis nog steeds in de steigers. Onze stukadoor Brian was nog steeds niet klaar. Hij had nog wel zo beloofd dat alles in april nu eindelijk klaar zou zijn, nou echt niet. Hij had inmiddels wel de voor en achterkant klaar en hoewel hij eerst zei dat dat niet geverfd hoefde te worden kwam hij daar nu op terug, je kan het beter maar gelijk verven Lesley zei hij, nu de steiger er nog staat. Lesley heeft dus terwijl ik lekker vakantie aan het vieren was in Taiwan, hoog eng op de steiger gestaan om alles mooi wit te maken zodat ik blij zou zijn als ik terug kwam, wat een topper die man van me.

Op 6 mei zou de steiger afgebouwd worden en aangezien ik die dag nog vrij was kon ik dat mooi in de gaten houden. Toen er om 12 uur nog niemand was werd ik ongerust, want de volgende morgen zouden er 4 man op de stoep staan om de veranda te plaatsen. Helaas had onze Brian niet zo goed geschakeld met de steigerbouwers en ze bleken niet te komen. Nu werd ik echt kwaad, dat het nu al bijna een jaar duurt voordat ons huis afgestukt is omdat hij totaal geen planning heeft en er elke keer wat tussen komt bij hem, had ik hem echt op zijn hart gedrukt dat de steiger weg moest zijn op 6 mei. Je komt hem zelf maar afbreken zei ik tegen hem. Nou daar kwam hij, met sorry, sorry, maar zo’n groot bouwwerk kun je natuurlijk nooit alleen afbreken, dus Lesley en Jairo kwamen eerder van hun werk om hem te helpen. Zelfs ik die net 13.5 uur in het vliegtuig gezeten had heb geholpen. Het ging niet helemaal goed en Lesley moest een stukje staal opvangen.

Ik was heel blij dat de steiger na 4 uurtjes eindelijk weg was en de veranda bouwers  tenminste aan de slag konden. Ze werkten snel en zorgvuldig en binnen 2 dagen stond de veranda er. Hoera!Het is zo ontzettend mooi geworden, de bouwer van de winkel de Woonzaken was zelf ook trots en vroeg of ze foto’s mochten maken voor hun website. Ze plaatsten een paar spulletjes van hun zelf en onze tuinstoelen en er werd een ware fotoshoot gehouden met figuranten en een glas cava in de hand en al.

Later kon ik me uitleven om zelf de inrichting te gaan verzorgen. Het weekend erop heb ik namelijk spullen gekocht bij de Ikea en de Kwantum en het plaatje was compleet. Ik ben er zo blij mee wat is ons huis mooi geworden zeg. De tuinkamer past er perfect bij.

Onze stukadoor moet nu alleen de zijkant nog stuken en de muurtjes bij de tuin, maar natuurlijk was onze DJ stukadoor nog een een paar daagjes tussendoor naar Frankrijk voor een dj klus. Dus ik hoop dat het eind juni toch echt klaar komt.

Inmiddels heb ik het tuinhuisje ook wit geverfd en we krijgen ook nog een nieuwe schutting tussen ons en de zij buren en daar ben ik blij mee want deze is echt aan vervanging toe. S’avonds ziet de serre er ook zo mooi uit met de lampjes en het is inmiddels een zeer geliefd plakje van ons geworden. Maar waar ik niet blij mee ben is dat onze buren van 2 huizen verder waarvan onze achtertuin grenst aan hun grond ook een palen schutting willen gaan neerzetten, pal achter ons muurtje en zo ons hele uitzicht willen gaan ontnemen. Aan de ene kant 2 huizen verder woont de zus en 2 huizen verder aan de andere kant woont haar broer en de grond is van hun beide. Hun terras is dus mijlenver weg en we kijken elkaar niet in de ogen als we buiten zitten. Dus ik begrijp het helemaal niet waarom ze dit doen.

Het zijn ontzettend rijke mensen en doen gewoon waar ze zin in hebben, helaas gunnen ze hun buren geen uitzicht, ik ben daar best een beetje ziek van. Ik heb dit huis toch ook gekocht vanwege het mooie uitzicht. Ze houden ze zich aan de regels, 30 cm van de erfgrens en max 2 meter hoog, ik kan er niks tegen doen. Maar ik vind het zo jammer dit. Eerst stonden er brandnetels en kleine boompjes nu willen ze er gras en ik denk dat de zus haar paarden hier wil laten lopen, de andere kant heeft haar broer nu bij zijn tuin getrokken en tussen hun land hebben ze een peperdure kant en klare haag gezet van 30 meter maar ze hadden ook best een andere oplossing kunnen bedenken voor de afscheiding tussen hun grond en hun buren dan hoge palen maar ons wordt niks gevraagd, gewoon mede gedeeld. Geld hebben maakt soms ook egoïstisch.

Het enige wat ze ons niet kunnen ontnemen is ons uitzicht vanuit onze slaapkamer, dat blijft want er mag niks gebouwd worden, een schrale troost!

Mijn vriendin Gerbranda die ik ontmoet heb toen we in Friesland woonden komt van oorsprong van Ameland, uit het plaatsje Nes. Haar grote droom was ooit een klein huisje op Ameland te hebben. Haar broer en zus wonen nog op het eiland en daar kan ze natuurlijk altijd terecht, maar een plekje voor hun zelf is natuurlijk helemaal fantastisch. Dit jaar is het eindelijk gelukt een eigen plekje te bemachtigen op dit populaire waddeneiland. Wij waren razend nieuwsgierig, we wilden dat plekje graag bewonderen natuurlijk en daarom togen we met z’n vier naar het Friese Holwerd waar de boot verrekt naar Ameland om een een heerlijk paasweekend te gaan beleven. Het is een uurtje varen. Wat hebben we geboft met het weer niet eerder was het zo warm dit jaar. Eerlijk gezegd hadden we van te voren ons helemaal niet gerealiseerd dat we afgesproken hadden in het weekend van de Pasen. Maar de drukte viel mee, zeker omdat weinig mensen hun auto meenemen op de boot.

Toen we van de boot afkwamen pakte we de bus. Het eind punt was ook onze bestemming, het duurde een half uurtje. Op een goed verzorgd park in Hollum lag het chalet van onze vrienden, lekker beschut en met veel privacy. Gezellig ingericht, een perfect vakantieverblijf.

We zijn direct naar het strand gaan wandelen, vlakbij de vuurtoren. Het was daar natuurlijk lekker druk vanwege het mooie weer, maar we konden nog een plekje bemachtigen. We wilden niet teveel eten want het was al wat later en voor de avond hadden we al een restaurant gereserveerd. We zagen een bruidspaar op het strand elkaar het jawoord geven, hoe romantisch!. Gerbranda moest natuurlijk direct denken aan haar zoon die over 3 weken gaat trouwen. Zo spannend en nog mooier nieuws ze wordt ook voor het eerst oma.

Zalig om weer terug te zijn in het mooie natuurlandschap van Ameland, de laatste keer dat Lesley hier was was toen de kinderen nog klein waren, zo’n 25 jaar geleden. Lesley had toen zijn eerste kampeerervaring. Ik ben daarna nog een aantal keer geweest samen met Cheyenne, Maurien en Gebranda en toen sliepen we bij Gebranda haar ouders.

Ik voelde me eigenlijk direct weer in mijn nopjes op dit heerlijke eiland. Nadat we een flink stuk hadden gewandeld gingen we avonds bij Doloros eten. Een restaurant waar ze zowel tapas, als Mexicaans eten als grill eten hadden, heerlijk.

De volgende dag gingen we een stuk fietsen, lekker door de duinen heen, we stopten bij een vogel spot plek met uitzicht op het duinmeer. Daarna reden we door naar een andere strandtent in Ballum en dronken daar wat. Daarna fietsten we door naar de andere kant van het eiland, waar geen strand is maar de dijk.

We fietsen langs een plekje waar je plaatselijk gebrouwen biertjes kon drinken, dat werd dus een tussenstop en we namen een proeverijtje.

Nobel is een ander bekend drankje, een lekker likeurtje wat in de verte een beetje lijkt op de Spaanse likeur 43. De naam Nobel komt ook voor als fietsverhuur en als hotel en restaurant. Bij restaurant Nobel gingen we lunchen, echt een super plek met uitzicht op de mooie huisjes die dit dorp rijk is.

Daarna fietsten we weer terug, nu wind mee, ik had zelfs een beetje zadelpijn, ben natuurlijk niks gewent. Na nog een kopje thee bij het huisje gingen we weer met de bus naar de boot. Het was inmiddels eb en de boot deed er daardoor een kwartje langer over. Om 21.30 waren we goed gebruind weer thuis en we kunnen terug kijken op een heerlijk ontspannen weekend Ameland met onze goede vrienden Theo en Gebranda.

Ik neem je mee een dagje zei mijn schoondochter tegen me en ik vertel nog niet waarheen. Oeh spannend, de controle freak in mij ging natuurlijk alweer flink malen, wat zal ze van plan zijn?

Om 11 uur werd ik opgehaald en we reden naar Almere. We gingen naar het festival der zoete verleidingen. Nou dat was natuurlijk wel goed aan mij besteed. Overal stonden leuke stands, met hebbendingetjes maar ook met veel eten, heerlijk om te proeven, maar zeker ook om te kopen. Verder waren er bakdemo’s om inspiratie op te doen. Er liepen zelfs bekende personen uit heel Holland bakt. We deden nog een taart en thee workshop en op het laatst keken we onze ogen uit naar de mooie taarten die binnen gebracht werden door de mensen die meededen aan de lekkerste taart wedstrijd. De taartjes werden verkocht en de opbrengt ging naar het goede doel.

Helaas was het weer een beetje fris maar desondanks was het super gezellig en heel erg leuk bedacht van Daisy om haar schoonmoeder zo te verrassen want een echte zoetekauw ben ik wel.

Vrijdagavond club avond. Waar je mij nu echt mee kan plezieren is een gezellig swingend avondje Club Dauphine. Een verborgen pareltje in Amsterdam, achter het gewone restaurant zit een kleine donkere ruimte met een podium en er staan een tafeltje of 20. Wanneer je tijdens het 4 gangen diner wilt genieten van de muziek dien je van te voren je tafel te reserveren.foto van Graphincent

Het kost een paar centje, zo’n avondje puur genieten van Jazz, Soul, Reggae en Blues muziek, reken maar op €100 per persoon, maar dan heb je ook echt wat. Lekker eten en helemaal los gaan tijdens de laatste set als de tafeltjes aan de kant gaan. Er treden bekende en onbekende artiesten op uit zowel binnen als buitenland. Toen wij er met onze vrienden Nic en Jerry waren op 12 april hebben we zien zingen onder begeleiding van de bandleider Roger Happel, Zangers Do, Tim Akkerman ex zanger Direct, Kirsten Michel, Brian B, de meiden van Gems en nog vele meer. Super aanrader.

Het zou vorig jaar juni al gebeuren, echter bouwen op onze stukadoor is een lastige. Ier ik kom ietsje later, ik heb een klussie tussendoor.
Iertje ik ben kapot moet er even tussen uit.
Hé ik kan effe niet hoor vandaag.
Oh sorry de steigerbouwer laat het afweten en ik ga echt niet op een rolsteiger staan. Nu kan de steigerbouwer wel maar het regent de hele tijd laten we het maar naar maart tillen.
Nou maart is ook onzeker, qua weer dus dat wordt hem niet.
Goed nieuws Ira de steigerbouwer komt begin april.

Oh wat fijn gaat het nu eindelijk gebeuren. De steigers staan voor en achter.

Ier heb ook nog een andere klus in april hoor, maar ik beloof je als de steigers weg gaan is de voor en achter kant klaar, de zijkanten komen in mei dan.
Jemie je moet wel een lange adem hebben hoor bij onze Brian. Brian die naast stukador ook nog een DJ is en hij verzorgd tevens swingende Salsa feesten. Eigenlijk is het 1 grote frustratie om met hem te moeten samenwerken. Maar hij is wel heel aardig maar zo ongelofelijk nonchalant met zijn afspraken. Het is een geweldige vakman en de kwaliteit van zijn werk is top. Maar ik moet wat geduld hebben, want hé Iertje het is wel mooi weer nu maar moet effe tussendoor naar Spanje moet effe draaien daar, ja en ik heb naast jou nog een klus hé in april. Maar ik beloof je, echt hoor Ier, begin mei is de voor en achterkant af. Ik kom wel tweede paasdag extra oké. Nou Brian dat zou heel fijn zijn.