Wat was het een prachtig verjaardags weekend geweest, met veel gezelligheid, eten en drinken. We zaten gisteravond nog zo vol van 3 dagen eten, dat alleen een klein kopje soep en een geroosterd broodje met knoflook boter voldoende was. Mijn broer en schoonzus kwamen ook nog even een glaasje drinken voordat zij uiteten gingen met hun vrienden. We hadden een lekker stukje kaas gehad die ze gekocht hadden tijdens hun tour bij de kaasboerderij. Ze waren ook nog bij de bier brouwerij geweest vertelde ze. Daar hadden wij allemaal geen tijd voorgehad maar ik zeg altijd je moet iets overhouden om terug te komen.
De volgende dag moesten we om 10 uur al uit het huisje, het moest netjes achtergelaten worden dus we stonden om 7 uur al op om te ontbijten om daarna aan de schoonmaak te beginnen. Om 10 uur kwam de taxi ons halen. We reden naar de supermarkt om de statiegeld kratjes terug te brengen en daarna liepen we nog even door het dorpsstraatje. We zagen onderweg ook een aantal mooie bronzen standbeelden staan. De jutter staat in de Dorpsstraat en van de zeeman/ontdekkingsreiziger Willem de Vlamingh staat een beeld aan het water vlakbij de boot.
Ik kreeg van mijn moeder een leuk zeehond kopje, deze kan in het water drijven, leuk voor in ons Spaanse zwembad. Zo los gefotografeerd ziet het zeehondje er misschien een beetje eng uit maar als je het in het water ziet drijven ziet het er juist heel schattig uit.
We dronken nog kopje chocomelk bij restaurant Gestrand, dat was ons eerste restaurantje en ons laatste restaurantje van onze Vlieland trip, de cirkel is rond.
We stapten om 11.50 op de boot. Van de 5 Waddeneilanden hebben we er nu 3 bezocht. Nog 2 te gaan.
In Harlingen aangekomen hebben we nog geluncht en toen was dit verjaardag weekend echt voorbij. Wat was het weer een mooie verjaardags belevenis zo met familie en vrienden, iets om nooit meer te vergeten.
Tja en waar zal Chey volgend jaar haar verjaardag vieren? We gaan het zien, met onze dochter die heel avontuurlijk is weet je het nooit.
Ik ben blij dat ik juist deze gehuurd heb van de vele huisjes die er op het eiland te vinden zijn. Ze zijn betaalbaar en ze zien er leuk uit aan de buitenkant met die rieten daken en aan de binnenkant zijn ze heel modern en van alle gemakken voorzien. Een goede keus en aan te raden.
Vandaag vertrokken er met de ochtend boot al 2 vriendinnen van onze dochter, echt super leuk dat zij ook van de partij waren om haar 30 jaar te vieren. Het was super gezellig dat ze er waren, ze zijn al bevriend sinds de middelbare school en hoorden natuurlijk bij dit feestje.
Na het ontbijt besloten we een wandeling te maken naar de vuurtoren. Het was een heerlijke ochtend waar je de wind door je haren voelt waaien en de zilte zeelucht je neus prikkelt.
Onderweg zagen we de fazanten lopen, zo leuk, je voelt je 1 met de natuur.
Toen we bij de vuurtoren stonden realiseerden we ons pas goed dat het eiland helemaal niet zo groot is.
Wanneer je links keek zag je de zee en wanneer je rechts keek zag je de zee. De ene kant ligt de noordzee en de andere kant is de waddenzee. Het is eiland is daar zo’n kleine 5 km breed.
Het is niet zo’n hele grote vuurtoren maar valt natuurlijk door zijn rode kleur enorm op in het groene duinlandschap.
Bij helder weer kun je de Friese kust zien maar ook Texel en Terschelling liggen zo dichtbij dat je ze dan kunt zien.
De toren is gebouwd in 1876 en is slechts 17 meter hoog.
Het was een leuk bezoekje aan de vuurtoren en een heerlijke wandeling door het bos, net toen we weer terug waren in het huisje begon het flink te regenen.
Met de middag veerboot gaan er nog een aantal naar huis en straks blijven alleen mijn ouders, Les en ik en onze dochter nog een nachtje in het huisje. Maar eerst gingen we nog een gezamenlijke lunch doen in het dorpje bij restaurant Zeezicht.
De lunch was een cadeautje van mijn schoonzus, echt super lief.
Toen was het uitzwaai moment gekomen. Dag lieverds, het was een gezellig weekend zo met elkaar.
De vriendinnen zaten samen met onze dochter in een huisje en de rest zat samen in een dubbel huisje. De ochtend was vrij, ieder kon zijn eigen ontbijt tijd kiezen en wandelen of zwemmen, een spelletje doen of relaxen naar eigen invulling.
Wij kozen voor een gezamenlijk vroeg ontbijt in het dubbele huisje.
Mede omdat dat kleine spookje natuurlijk ook altijd op tijd wakker is. De meiden hadden hun eigen tijd.
Na het ontbijt hebben we een wandeling gemaakt, even de zee zien. We zaten echt maar 5 minuten daar vandaan.
Na de relax ochtend liepen we naar de strandtent t’Badhuys om eerst een wandeling te maken met de gids met de hoed en gelijk wat zwerfafval op te ruimen en de gids vertelde nuttige en smeuïge verhalen over het eiland.
Er wonen maar 1100 mensen op Vlieland maar er komen wel 200000 toeristen elk jaar. Vroeger kosten de huisjes maar 5000 gulden en nu gaan ze voor gemiddeld 7 ton weg.
Kunstenaars maken van zwerfafval mooie kunstwerken.
Het zwerfafval wat wij vonden was wat troep en plastic en mijn moeder spotte zelfs een condoom langs de weg, gatsie.
Na de wandeling gingen we lunchen in het t’Badhuys daar werden we goed in de watten gelegd met een heerlijke maaltijd naar keuze. Wat voor de 1 een lekkere salade betekende en voor de andere een bordje mosseltjes en voor weer de andere een broodje kroket. Tijdens het eten deed ik een quiz met 30 vragen over Chey haar leven en er waren twee winnaars, en toen bedacht Chey zelf een benadering vraag en oma had gewonnen! Een koelkast magneetje van een zeehondje met Vlieland erop en oma gaf deze weg aan Katja omdat zij uit Finland komt.
Kleine Fallon zat van alles wat er om haar heen te zien was te genieten. Kleine schat.
Om half 3 stond de Vliehors-expres klaar voor ons om over het strand te scheuren.
De bus reed niet alleen voor onze groep maar ook met andere dus we zaten helaas niet allemaal naast elkaar.
In de wagen speelde een accordeonist allemaal Nederlandse liedjes, wat hilarisch was, de jongelui vonden dat natuurlijk niks.
Maar wij maakte er gewoon een lolletje van een zongen en klapten hevig mee.
Onderweg mooie vergezichten over het strand en de banden sporen waren goed zichtbaar, we zogen goed de grond in en af en toe moest er behoorlijk wat gas gegeven worden om daar uit te komen.
We stopten bij het drenkelingen huisje. Een vroegere opvangplaats voor gestrande drenkelingen. Het schijnt dat er 100 mensen gered zijn door hier te kunnen schuilen.
Binnenin is een klein jutters museumpje met spullen die er allemaal op het strand gevonden zijn.
De gekste en apartste dingen zoals, flessenpost, sigaretten, speentjes, jasjes en andere kleding, koffie, hout, vissen die op sterkwater zijn gezet, tot gebitjes.
We zagen ook nog een jong zeehondje.
Ook zagen we Texel liggen op slechts 2 km afstand.
Het gebied de Vliehors is de Sahara van het noorden van Nederland en nu als een militair oefen terrein in gebruik, het enige gebied in Nederland waar ze mogen oefenen met munitie en explosieve ladingen, het is een behoorlijk weids gebied van ruim 20 km aan de westkant van Vlieland.
Een prachtig gebied en fantastisch om mooie foto’s te maken.
Dit zijn de resten van een oude steiger voor de boot naar een ander naastgelegen eiland.
Na deze leuke rit dronken we nog lekker een warme kop chocomelk met een juttersbitter bij het strandpaviljoen.
In de avond bleven wij thuis een zelf gemaakt soepje eten maar de meiden gingen nog lekker eten in het dorp bij Grand Café.
Waar Chey verrast werd met taart en vuurwerk als toetje. Weer een zalige dag.
Op 4 november is ons jongste kind 30 jaar geworden, een belangrijke mijlpaal.
Ik kan het zelf nog zo goed herinneren dat ik 30 werd en nu heb ik een kind van die leeftijd, zolang lijkt het helemaal niet geleden, maar dat is toch alweer 26 jaar, mijn ouders hadden voor mij toentertijd een feest georganiseerd voor familie en vrienden in een mooie boerderij, een herinnering om nooit meer te vergeten.
Wij wilden ook voor onze dochter zo’n mooi feest vol fijne herinneringen creëren. Toen onze zoon 30 jaar werd gingen we naar Ameland, dus nu leek ons een ander eiland ook leuk, het werd Vlieland.
Op de eilanden kan je lekker uitwaaien en voel je je helemaal op vakantie. Ik had 3 duinhuisjes gehuurd vlakbij het strand. Onze dochter is een meisje dat van de zee en van het strand houdt dus beter kan niet.
Het was een heel geregel, ik heb het alleen niet als een surpriseparty kunnen houden, ik kan mijn mond slecht houden en onze dochter houdt niet zo van verrassingen dus daarom had ik het toch maar van te voren verteld. Zeker omdat ze veel in Mexico zit en ik niet de kans wilde lopen dat ze er net niet zou zijn.
Ik had van te voren besloten dat mijn ouders, Lesley en ik met de snelboot zouden gaan om alvast de boodschappen in huis te halen en de rest zou dan komen met de boot van 2 uur. Echter door het vreselijke ongeluk met de snelboot en water taxi 2 weken geleden bij Terschelling reed de snelboot niet, want dat was blijkbaar de zelfde snelboot als wij zouden hebben. Daardoor werd onze rit naar 9 uur in de morgen verplaatst. Lekker vroeg, we vertrokken al om 6 uur van huis omdat we eerst mijn ouders nog op moesten halen en toen naar Harlingen moesten rijden.
Het toeval wil dat mijn broer die in Denemarken woont ook een feestje van een vriend had op Vlieland, net in dat zelfde weekend. Hij en zijn vrouw zaten dus ook op de boot. Zo leuk om elkaar ook dit feest weekend te zien.
We kwamen om 10.30 al op het eiland aan. Behoorlijk vroeg, we kunnen pas aan het einde van de dag in het huisje maar het weer was gelukkig goed, de zon scheen en we liepen door het knusse dorpstraatje.
Op Vlieland mag je geen auto meenemen, maar gelukkig werd onze bagage naar het huisje gebracht. Het eiland is een stuk kleiner dan Ameland het is zo’n 12 km lang en maar 5 km breed, er is ook slechts 1 dorp op het eiland dat heet Oost Vlieland, het is super pittoresk. We begonnen met een kop koffie of warme chocomelk bij het knusse restaurantje Gestrand.
De vrouwen gingen daarna winkeltje in en winkeltje uit en de mannen zaten lekker op een bankje buiten voor de deur.
We hebben een soepje gegeten en een echt Vlielands biertje gedronken bij ’t Praethuys.
Daarna zijn we bij de Spar boodschappen gaan doen en deze worden ook bij het huisje bezorgd. We hadden van te voren taart besteld en deze haalden we op bij de bakker. De sleutels van de huisjes werden opgehaald en we stonden klaar bij de boot om de rest te ontvangen.
Toen ze aankwamen zaten tot onze schrik 3 meiden, de vriendinnen van onze dochter niet op de boot, ze hadden op 5 min na de boot gemist. Wat een dikke pech want de volgende gaat pas om 7 uur.
Maar gelukkig was de jarige jet wel aan boord en haar Finse vriendin ook, verder natuurlijk haar broer met zijn gezin en tante.
Het bleek een half uur lopen naar ons huisje toen we het precieze adres zagen, dus pakten we maar de bus, mijn vader kon zich niet heugen dat hij voor het laatst met de bus geweest was, dus dit was ook weer een ervaring voor hem.
De meesten van ons op 2 na waren voor het eerst op Vlieland, ons huisje lag helemaal aan de rand van het park Stortemelk, op de Ankerplaats.
Ik had ook een handdoeken lakenpakket geregeld, dus de bedjes moesten opgemaakt en de boodschappen over de huisjes verdeeld, iedereen was daar even druk mee en om 5 uur hadden we afgesproken voor een taartmomentje.
Luidkeels zongen we: Er is er 1 jarig hoera hoera, dat kun je wel zien dat ben jij
De 30 jaar kaarsjes op de echte Friesekoek taart werden uitgeblazen door Chey en iedereen kreeg een lekker stukje.
Oma las haar speech voor en werd beloont door haar kleindochter met een dikke knuffel.
We hadden een taxi laten komen om half 7 om ons naar het restaurant de Zeevaert te laten brengen voor een lekker diner.
Mijn broer en schoonzus waren ook van de partij deze avond.
De 3 laatkomers schoven aan om half 9, we zaten toen net aan het hoofdgerecht.
De Italiaanse ober was een beetje druk, de dames namen alleen een wijntje want die moesten natuurlijk 5 uur lang in Harlingen wachten en hadden daar al gegeten.
Het was een super gezellige avond en kleine Fallon stal van iedereen het hart.
Niet alleen aan onze tafel maar ook van de omliggende tafeltjes, met haar vrolijke bekkie was ze namelijk naar iedereen aan het zwaaien.
Thuis gekomen om 11 uur gingen we snel ons bedje in, iedereen was bekaf, het was een geslaagde eerste dag van dit verjaardagsweekend.
Het allerleukste van weer thuis komen is natuurlijk om je kinderen en je kleindochter weer te zien.
Slechts 2 weken waren we weg maar wat gaat die ontwikkeling snel zeg. Het kleine dametje kan nu helemaal zelf de ringen om de stapel piramide doen en ze klapt in haar handjes als het gelukt is, zo trots is ze er zelf op.
Toen we hoorden dat we oma en opa zouden gaan worden waren we uiteraard enorm blij en dachten helemaal niet oh jee wat zijn we oud nu, ik dacht wel zal ik net zo’n goede oma worden als mijn moeder?
Maar het gaat helemaal vanzelf de liefde voor je kleinkind en je hebt er alles voor over, het is een toefje slagroom op je leven. Ik ben nu nog gelukkiger en wat genieten we van haar zeg als ze bij ons is. Tot nu was ze hier 2 dagen per week, de maandag en de dinsdag. Vanaf oktober is het dinsdag en regelmatig de vrijdag middag geworden.
Als ze er is wordt de speelgoed kist te voorschijn getoverd en gaan alle tafeltjes aan de kant, het wordt een echt speelparadijs bij oma en opa dan. Oma en Fallon maken altijd een lange wandeling van zeker 2 uur in de middag en komen onderweg allemaal diertjes tegen, de koeien, de paarden, de schaapjes, de geitjes, de kippetjes maar ook de alpaca’s en de hertjes, wat een feest is dat. Oma zijn van Fallon is fantastisch!
Ken je het gevoel, je bent op vakantie geweest je bent er lekker even uit geweest, je hebt veel beleefd, andere prikkels gehad maar eenmaal terug lijkt het na een paar dagen alsof je nooit bent weggeweest. Je wordt gewoon weer opgeslurpt in de alledaagse dingen.
Ik plan daarom elk kwartaal wel een tripje buiten mijn woon en leef gebied. Voor mij werkt dat zo om mijn leven leuk te houden. Ik realiseer me wel dat dat een luxe is, maar ik werk daar veel voor zodat ik me dat ook kan veroorloven.
Zo maakt iedereen zijn eigen keuzes waar hij zijn geld aan uitgeeft, ik word enorm blij van belevenissen en ik word er ook blij van deze belevenissen daarna op te schrijven en ze daardoor nog een keer te beleven en nadat ik ze heb opgeschreven word ik er ook blij van te horen dat andere genoten hebben van mijn opgeschreven belevenissen. Zo blijf ik een blij ei.
Wanneer ik zelf mijn belevenissen overdenk ontstaan er weer nieuwe ideeën. Nieuwe reisjes die ik wil gaan maken, nieuwe dingen die ik wil gaan veranderen aan mijn huis in Spanje en zo kun je zeggen dat ik met die hobby want zo kun je het wel noemen mijn vrijetijd vul. Voor een ander simpel misschien maar voor mij zorgt deze levenswijze ervoor dat ik als een gelukkig mens door het leven ga.
Verder vind ik het zalig om gezellig met mijn familie en vrienden een hapje of een drankje te doen en zo genieten we van het goede leven.
Het is alweer 40 jaar geleden dat ik voor het eerst in 1982 een concert van Doe Maar bijwoonde. Daarvoor kende ik ze alleen van tv, van de nummers Sinds een dag of twee en Smoorverliefd. Ik was gelijk verkocht, wat een heerlijke muziek. De lp Skunk vond ik geweldig en draaide ik plat. Ik wilde ze dol graag live bezoeken, wat een ervaring was dat mijn eerste concert, toen nog in een klein zaaltje en geen dringende meisjes.
Het smaakte naar meer, het hele land ben ik doorgetrokken om ze te zien spelen en zelfs in België ben ik naar concerten geweest. Omdat ze toen wel bekend waren maar nog niet zo heel druk bezocht mochten wij de kleedkamer in en konden we lekker kletsen met de mannen, reuze interessant vonden wij dat. Ze waren zo wijs en zo idealistisch, echt onze voorbeelden.
De muziek was verslavend en het bezoeken van de concerten en lekker meezingen was een passie geworden. Mijn twee beste vriendinnen Doménique en Joyce ken ik uit die Doe Maar periode en ik ben nog steeds met ze bevriend, hoe bijzonder is dat.
Toen we gisteren hoorden dat onze jeugd held Henny was overleden waren we even stil, wat erg, wat jong nog. Hij zag er nog steeds goed uit voor zijn leeftijd, en hij was nog zo energiek en zo vol enthousiasme met de muziek bezig, deze duizend poot. Je verwacht dat niet.
Natuurlijk hoorden we vorig jaar wel al dat hij ziek was en dat hij geen concerten meer ging geven, maar je hoopt dan toch dat het meevalt en dat hij toch weer beter wordt. Helaas was dat niet het geval en ondanks we dus al wisten dat het niet goed ging kwam het gisteren toch als een schok. We zijn met Doe Maar groot geworden en het voelt alsof er ook een stukje van ons leven verloren is gegaan.
Mijn vriendinnen en ik zijn heel verdrietig maar ook dankbaar dat we zoveel mooie momenten met Henny en de band beleefd hebben. Rust zacht Henny. Thank you for the music!
Ik vind het altijd leuk om iedereen te verrassen, maar het is altijd erg moeilijk voor mensen om mij terug te verrassen want ik heb alles altijd snel door.
Vorige week niet, ik was compleet overdonderd met een super surprise.
Er kan niet zoveel vanwege de corona, dus ik had zitten nadenken wat kan ik nu doen met mijn 55 ste verjaardag. Ik vier het altijd, ofwel met familie en/of met vrienden of een reisje naar het buitenland. Vaak natuurlijk naar onze eigen huis maar soms ook naar een ander mooi plekje. Als kind al keek ik altijd naar mijn verjaardag uit, lekker even het middelpunt van de belangstelling zijn.
Maar dit jaar kon er natuurlijk niet zoveel dus ik besloot mijn verjaardag vrij stilletjes aan me voorbij te laten gaan. Tenminste dat dacht ik.
Niks was minder waar want mijn lieve dochter had een plannetje bedacht. Ons gezinnetje wandelt vrijwel elke dag met elkaar dus de zondag voor mijn verjaardag vroeg ik de kids even een taartje te komen eten om daarna met elkaar in het bos te gaan wandelen.
Toen het taartje op was zeiden ze zullen we bij Johanna gaan wandelen? Prima zei ik niks vermoedend. Toen ik daaraan kwam viel het me direct op dat de kinderen een tas bij zich hadden. Waarom hebben jullie dat mee vroeg ik gelijk. Niet zo nieuwsgierig Mam, kijk eerst maar eens goed om je heen. Toen zag ik ineens een doosje hangen en daarop stond Ira 55 jaar. Ik maakte het open en daar zat een briefje in waarop stond dat we een speurtocht door het bos gingen maken met als thema de wandeling door mijn leven. Ik moest elke keer zoeken naar een envelopje of een doosje met een aanwijzing hoe ik moest lopen en bij elke vondst kreeg ik anekdotes te horen van de belevenissen in mijn leven. Geweldig, afwisselend vertelde de kinderen en Lesley een mooie herinnering uit mijn leven, bij sommige verhaaltjes kreeg ik leuke cadeautjes en soms kreeg ik de iPad voor mijn neus waarop een goede vriendin of vriend iets moois vertelde over onze vriendschap, zo bijzonder.
De wandeltocht duurde wel 2 uur en de laatste spreker was Lesley die vertelde over onze ontmoeting en toen zeiden ze, ja mam, voor die tijd kenden we je natuurlijk niet en er zijn twee mensen die graag ook wat willen vertellen en toen we de hoek omliepen stonden ze daar hoor, mijn lieve ouders. Ik schoot helemaal vol. De hele wandeling voelde ik me al emotioneel, want ik vond het zo lief dat ze dit georganiseerd hadden en ze spraken allemaal zulke mooie woorden maar bij het zien van mijn ouders kwamen de waterlanders en kon ik me niet meer groot houden. De laatste kilometer liepen we samen en vertelde mijn ouders lieve verhaaltjes over mijn jeugd.
Ik vond het allemaal fantastisch en ik voelde me heel geliefd. Wat een bijzondere dag, dit zal ik nooit vergeten. De volgende dag was ik echt jarig en ik kan je vertellen er is echt aan me gedacht, van mijn broer en zijn gezin kreeg ik een ontbijt opgestuurd all the way from Denemarken, ik heb vele kaarten gekregen, ook superleuk dat wordt namelijk tegenwoordig niet meer zo vaak gedaan, zelfs van een aantal collega’s en er werden zelfs bloemen opgestuurd, zo ontzettend attent. Het 4 jarige jongetje Tiago waar ik aan voorlees elke week kwam ook nog even snel een bosje bloemen brengen en ik kreeg een heel klein gekko beeldje van hem. Hij ziet natuurlijk altijd mijn kettinkje om mijn hals hangen met een gekko hangertje eraan en hij wist gelijk zeiden zijn ouders dat hij een gekko beeldje voor mij wilde kopen, zo schattig. Ik ben echt onwijs blij met alle aandacht voor mijn verjaardag en ik voel me vereerd met zoveel lieve mensen om me heen.
Precies 35 jaar geleden was ik een avondje aan het stappen in Amsterdam. Ik zat toentertijd op de hotelschool, ik had een leuke medescholier gespot op het binnen schoolplein, ik had direct een oogje op hem. Maarja te leuk voor mij dacht ik, ik zag hem een meisje uit mijn klas groeten, ik vroeg haar wie is dat waar ken je hem van, ze vertelde dat zijn naam Lesley was en dat hij altijd bij ons school café kwam. Nou daar moet ik ook heen dan. Iedere donderdagavond mocht de school van de kroegbaas van Café de Chaos het café runnen om zo praktijk ervaring op te doen. Zelf was ik er nog nooit geweest en had ook geen behoefte om achter de bar te gaan staan, ik was meer een restaurant type. Maar ik was natuurlijk wel getriggerd te gaan omdat ik daar misschien die leuke jongen kon tegen komen.
Zodra ik binnen kwam in het kleine kroegje zag ik hem direct staan, heel innig was hij met een meisje. Gek genoeg schrok me dat niet af, het maakte me eerder zeker van mijn zaak, want ik had verwacht dat hij alleen op bloed mooie dames viel en toen ik haar zag dacht ik nou dan maak ik ook wel een kans.
Tevens had ik die avond een dosis zelfvertrouwen omdat ik daar was met een jongen die zo graag met mij op date wilde dat ik me gevleid vloeide en overstag was gegaan. Ik had eerst voor hem gekookt en daarna gingen we naar het schoolcafé. Eigenlijk best lullig want mijn gedachte was eigenlijk bij die knappe Lesley.
Lesley daar tegen hoorde van zijn vriendinnetje dat er zo een vriend van haar kwam met een meisje en dat hij bij haar gegeten had en dat ze hoopte dat de vonk was overgeslagen bij hen omdat hij zo gek op haar was. Lesley was dus wel nieuwsgierig wie zou dat meisje zijn? Hij had dus gelijk oog voor mij toen ik binnen kwam.
Omdat we de zelfde mensen kenden stonden we steeds bij elkaar in de buurt en uiteindelijk ging ik praten met een vriend van Lesley en hoorde van hem dat hij en Lesley ook op de horecavakschool de Hubertus hadden gezeten net als ik, dat was het moment van mij om Lesley aan te spreken en te zeggen, hé we hebben op de zelfde school gezeten. Terwijl we met elkaar in gesprek gingen voelde we beide dat er een enorme klik was tussen ons, we raakte niet uitgepraat en tot de late uurtjes hadden we alleen maar oog voor elkaar.
Dit is nu 35 jaar geleden en nog steeds is die klik er tussen ons, inmiddels zijn we bijna 32 jaar getrouwd en hebben we 2 kinderen van 31 en 28 jaar. Waar blijft de tijd.Redelijk uniek in deze tijd dat we na al die jaren nog steeds zo gek zijn op elkaar.
Door de weeks lijkt op elkaar, elke dag om 7 uur zit ik al achter de computer te werken, tussen de middag lekker wandelen in het bos en rond 5 uur stoppen met werken, dan moet er maar in het weekend wat afwisseling zijn dacht ik.
Dit keer togen mijn dochter en ik naar Friesland en mijn man bleef thuis verder opdrachten maken voor zijn master studie.
26 jaar geleden verhuisden we vanwege Lesley zijn werk voor 5 jaar naar Friesland. Wat hebben onze kids daar een heerlijke jeugd gehad. Veel buiten spelen, sporten, skeeleren, kikkers vangen en hutten in het bos maken, wat wil je nog meer als kind.
Al snel werd ik bevriend met Gerbranda die 2 zoons en een dochter heeft rondom de zelfde leeftijd als onze kinderen. Toen we weer terug naar het Westen gingen wist ik al dat ik haar het meeste zou gaan missen van ons Friesland avontuur. Gelukkig hebben we altijd contact gehouden en zien we elkaar nog regelmatig. Heerlijk vind ik het om een weekendje naar haar toe te gaan, ze is ook zo’n goede gastvrouw.Er wordt altijd speciaal voor ons Friese koek in huis gehaald, verder lekker toostjes eten, wijntje drinken, kletsen en veel praten over huis metamorfoses, dat is van ons beide een passie. Mijn vriendin heeft maar liefst 2 vakantiehuisjes, 1 in de bossen en 1 nabij het strand. Ik natuurlijk in Spanje, dus er is altijd wel wat op te knappen, te verbouwen en te decoreren. Stapels VT wonen tijdschriften liggen er altijd al klaar voor me. Heerlijk allemaal nieuwe ideeën!
Onze dochters zijn ook goede vriendinnen, dus de meiden hebben ook lekker zitten kletsen. We lopen dan altijd een rondje in ons oude dorpje en kijken wat er veranderd is, ook kijken we even bij ons oude huis. Leuk om te zien hoe de bomen gegroeid zijn.
Hoe leuk ik het ook vind om bij mijn vriendin op visite te zijn en hoe mooi haar plekje ook is aan de rand van het dorp, ik wil er nooit meer wonen. Ik ben helemaal blij met de plek waar we nu wonen.
Als afsluiting van ons plezieruitje hebben we lekker gegourmet, vanwege de 31ste verjaardag van mijn vriendin haar zoon die ook even op bezoek kwam, 3 gasten mocht nog net.
Spaansgeluk 