Hacienda La Suerte ligt onderaan het gebergte Pedroso en wordt omgeven door olijfbomen en kijkt uit over een prachtige laagvlakte waar soms koeien, paarden en geiten op grazen. Soms worden er groenten verbouwd of graan, het uitzicht heeft dus elke keer een andere view en geeft je elke keer een ander wow gevoel. In de verte zie je nog meer olijfbomen en op de achtergrond een glooiend berglandschap waar je in de winter de toppen wit ziet worden.

Op het terras dat grenst aan het huis groeit een oude druivenstruik, een wisteria die in het voorjaar rosé kleurt en er groeien diverse kruiden, zoals, salie, mint, tijm en rozemarijn.

Toen ik in 2011 voor het eerst voor het huis stond viel ik als een blok voor deze cortijo, gelegen op deze idyllische locatie. Ik wist het gelijk, dit voelt goed, dit zou wel eens ons huis kunnen worden.

Het huis heeft een lange geschiedenis dat zie je direct, er zit hier een verleden in van zeker 100 jaar.

De huizen van nu worden heel anders gebouwd. Dit oude huis heeft verschillende verrassende kamertjes, criss cross verspreid, de centrale plek is de keuken, het hart van het huis.

Het was zeker geen bouwval toen wij het kochten maar wel behoorlijk aan renovatie onderhevig, we hebben het weloverwogen opgeknapt en hebben geprobeerd al haar charme te behouden en het in de stijl van deze streek te verfraaien.

De sporen van het verleden zijn nog steeds te zien, we hebben ons laten vertellen dat het eerst een boerderij met dieren was, met op het land wat druivenranken die snel plaats maakten voor olijfbomen omdat er subsidie voor gegeven werd en ze ook beter bestand zijn tegen het klimaat wat hier heerst, warme droge zomers, winters overdag redelijk goede temperaturen maar s’nachts ligt de temperatuur rond het vriespunt, het ligt namelijk op z’n 700 meter boven zeeniveau. Het huis heette toentertijd La Parra (de wijnstok).

Later is de familie die er woonden zich gaan richten op de vele stenen die op het land liggen, ze haalde de kalk eraf door het in de oven te verhitten en verkochten die kalk in de wijde omgeving zodat mensen er hun huis mee konden wit kalken. Er zijn nog steeds 2 van die authentieke ovens te zien op ons land. Het huis heette in die tijd La Calera (de kalkoven).

Daarna is er een Engelse muzikant in komen te wonen, hij heeft het zwembad gebouwd en de naastgelegen schuur geïsoleerd en er een provisorische muziekstudio in gemaakt, er zijn daar echt platen opgenomen. Hij had de naam niet veranderd van het huis, maar de mensen in de omgeving noemde het toen cortijo del músico.

Toen wij het kochten vond ik het een echte hacienda (Latijns Amerikaanse naam voor groot landgoed) en omdat ik daar altijd zo onwijs gelukkig ben is het Hacienda la Suerte geworden, echt een perfect passende naam voor ons. (Groot landgoed van het geluk).

Echter de locals blijven toch la Calera zeggen, immers bij die plek haalden men hun kalkverf en daardoor was het huis een beetje beroemd in de streek. Het lijkt me leuk om daarom ons nieuwe buitenplekje ook zo te gaan noemen. De volgende keer als we er weer zijn gaan we op zoek naar een leuk naambordje, net zoals we deze bij de voordeur hebben hangen om zo de buitenplek een officiële naam te geven maar dan wil ik ook zo’n paal hebben met van die bordjes erop om aan te geven waar alles ligt want je zou haast verdwalen op ons 22000 m2 landgoed (onze Hacienda).