Het is een lang koesterde wens van me, Spaans leren spreken maar het kwam er nooit van. Toen kreeg ik van mijn werk een cursus cadeau en werd ik een week lang ondergedompeld met de Spaanse taal maar je kan natuurlijk nooit in 1 week Spaans leren. Ik had de basis nu wel en toen moest ik het gaan doorpakken. Elke avond luisterde ik een podcast en ik dacht ik ga wel vooruit zeg.

Vol goede moed ging ik naar Spanje om het geleerde in de praktijk te brengen. Maar ja tegen wie moet ik Spaans praten als je een huis op het platteland hebt. Ik had mijn hoop op de ober in het restaurant gevestigd.

Nou ik kan je vertellen het werd helemaal niks want voordat ik mijn zin bedacht had was de ober al weer door naar de volgende tafel of als ik dan een zin had en hij gaf antwoord moest ik eerst goed luisteren wat hij zei en het dan in mijn hoofd vertalen en dan ook weer goed nadenken wat ik terug ging zeggen. Het was een ramp. Ik had echt gehoopt dat ik er meer van zou bakken. Maar ik klapte ook een beetje dicht en merkte dat ik sommige woorden ook ineens niet meer wist toen hij voor me stond, terwijl als hij weg liep ik ineens dacht oh ja dat had ik kunnen zeggen.

Door deze ontmoediging ben ik weer even gedemotiveerd en luister ik zelfs geen podcast meer. Maar ik ga het wel weer oppakken. Ik moet het niet gaan opgeven, het vergt alleen een hele lange adem. Volgende keer als ik in Spanje ben ga ik gewoon onder het schaduwdoek alvast wat zinnen oefenen die ik dan die avond ga zeggen allemaal want zeg nou zelf dit is toch geen verkeerd leerplekje.