Het leek vandaag alsof het hotel redelijk klaar was, er werd niet gewerkt door de bouwvakkers en iedereen liep niet meer heen en weer en kris kras door elkaar, het restaurant personeel stond allemaal op hun eigen plek. Zouden ze nu dan klaar zijn? Maar wat bleek de grote Amerikaanse baas mr Heinecke nu woonachtig in Thailand, kwam langs en daarom was het zo stil. Hij was nog niet weg en het schuren aan de buitenbar begon weer. Maar ons hotel zag er inmiddels wel prachtig uit ook al waren de barretjes nog niet open. We werden uitgenodigd bij een ceremonie voor het vieren van onafhankelijks dag, deze werd ook weer gehouden in het naast gekregen 5 sterren hotel.

Toen we die avond gingen eten in ons eigen hotel wachtte ons een grote verrassing.

Jairo en Daisy hadden een belangrijk bericht. Jairo had toen ze samen op het strand aan het wandelen waren geweest romantisch zijn vriendin Daisy ten Huwelijk gevraagd en ze heeft JA gezegd!. Niemand wist het dat hij dat van plan was en het was dan ook een grote verrassing voor ons. Trots liet Daisy haar ring zien. Wat een mooie afsluiter van onze vakantie.

Wat hebben we allemaal genoten van onze vakantie, wat hebben we het gezellig gehad met elkaar. We hebben vele mooie momenten met elkaar beleefd, deze vakantie zullen we nooit meer vergeten en staat in ons geheugen gegrift.

Na deze mooie reis waar we veel gezien, gedaan, genoten, gewandeld en gegeten hebben, nu de tijd om 3 dagen lang te relaxen in een luxe resort. We reden dus met een bepaalde verwachting naar ons laatste verblijf toe. We schrokken ons rot toen we zagen dat ons paradijsje in verbouwing was. Niks geen rustige plek om bij te komen van de afgelopen drukke dagen.

Er werd geboord, gehakt, geschuurd, gemetseld, gelijmd en schoongemaakt. Het stonk naar chemicaliën en erg was veel lawaai en er liepen wel honderd man rond. Niet alleen bij 1 plek waren ze bezig, nee overal. De manager beloofde ons dat het de volgende morgen opgelost zou zijn, het waren de laatste loodjes van de renovatie. Morgen klaar, daar hadden we een hard hoofd in, er moest nog zoveel gebeuren. Het restaurant was dicht en de barretjes ook. We kregen als tegemoetkoming een grotere kamer, zeer mooi vonden we die maar dat is natuurlijk niet de oplossing voor deze situatie waar we in beland waren. Die avond mochten we gaan eten bij het naast gelegen 5 sterren hotel.

Dat was een super luxe hotel. Het eten was geweldig, wat een mooie plek. We keken even snel op internet en zagen dat de kamers hier vanaf €250 per nacht kostte tot maarliefst €975 per nacht.

De volgende dag was het restaurant in ons resort gelukkig open maar er werd nog wel wel gewerkt. We moesten nu ook weer gebruik maken van het naast gelegen hotel omdat er bij ons hotel een fotoshoot was bij het zwembad. Het zwembad gedeelte was klaar daarom werden daar nu foto’s gemaakt voor hun site en wij moesten dus weg tot 12 uur. Maar we genoten gelukkig van het mooie zwembad van het 5 sterren hotel, we werden namelijk erg verwent door de poolman met een mandje met een sinasappeltje erin, een flesje water en een flesje zonnebrand. We besloten stiekem om niet alleen de ochtend daar te blijven maar gewoon de hele dag, het decadente beviel ons wel. Ontzettend leuk vonden Lesley en ik het toen er ineens een taart werd gebracht, nog voor onze 31 ste huwelijks dag, geregeld door onze kinderen.

Cheyenne die een duikbrevet heeft wilde graag een mooie duik gaan maken, dus wij gingen op zoek naar de beste duikschool in de omgeving.

Ze ging 2 duiken maken, 1 bij een wrak en de ander bij mooi koraal. De andere 4 gingen een boottocht maken op zoek naar walvissen.

Heel vroeg in de morgen vertrokken we al, ontbijt kregen we mee van de aardige Sri Lankeese eigenaar van onze B&B. Wat we niet wisten is dat we ook op de boot nog een ontbijt doosje kregen, we hoefden niet met een lege maag de zee op. We kregen ook een kopje thee en voor mij met 2 reistabletjes erbij. Ik ben namelijk al een paar keer eerder in mijn leven zeeziek geweest en dat wilde ik nu voorkomen.

We voeren wel 1.5 uur lang en we waren kilometers uit de kust en onderweg zagen we dolfijnen zwemmen maar het doel van de tocht was natuurlijk walvissen spotten. Ineens zagen een straal water omhoog komen, jaja daar kwam de kolossale walvis met zijn sierlijke staart naar ons zwaaien. Natuurlijk ging dat allemaal veel te snel om een goede foto te maken, maar we hebben meerdere keren er 1 boven zien komen in de 4 uur dat we op het water waren. Gelukkig ben ik niet zeeziek geworden, er zaten er wel een paar op de boot die de hele tocht over de reling gehangen hebben. Wij konden gelukkig alle 4 genieten van de kokosnoot en de ananas partjes die we aangeboden kregen. Goed verzorgd hoor allemaal.

Helemaal in het zuidelijkste puntje van Sri Lanka ligt het vestingstadje Galle. In dit vissers plaatsje valt nog veel te zien van de Nederlandse overheersing in de 17e en 18e eeuw.

De Nederlandse VOC had toen namelijk hun fort in Galle, een groot fort dat later ook nog was overgenomen door de Britten. Binnen in het fort ligt het kleine stadje en het heeft een gemoedelijke sfeer, alles is op loopafstand, rondom lopen is ongeveer 4 km. Je kan op de muren klimmen en genieten aan het einde van de dag van de zonsondergang .

In het centrum van het stadje sliepen we in een mooie B&B die maar 4 kamers had. Echt een super schattig plekje.

Overal leuke restaurantjes en winkeltjes. Wij vermaakten ons wel.

Een leuke plek om 2 dagen te verblijven, wij vonden het echt de moeite waard.

We reden langs de kust waar we de beroemde mannen op palen zagen zitten in de zee. Paalvissen vereist veel vaardigheid en evenwicht. De echte paalvissers zijn zo goed als uitgestorven. Maar tegenwoordig klimmen de lokale bewoners (in ruil voor geld) nog steeds op de palen.

We gingen op bezoek bij een kindertehuis. Somawathi Home, Holland House of Hope.

In 2004 was er een noodkreet aan Marja van Leeuwen een Nederlandse vrouw, de tsunami had vrijwel alles verwoest in het Zuiden van Sri Lanka, veel kinderen hadden hun ouders verloren.

Marja heeft zich volledig ingezet en dankzij de hulp van heel veel vrijwilligers en donateurs wordt het Somawathi Home gerealiseerd. Precies 100 dagen naar de tsunami worden de eerste 15 kinderen door de Kinderbescherming onder voogdijschap geplaatst. Er is een echt kinderdorp ontstaan, waar kinderen tot hun 18e jaar eten, drinken, onderwijs en onderdak hebben. Jaarlijks hebben ze ruim 2 ton nodig om dit allemaal in stand te houden. Dat lukt alleen met hulp, vandaar ze ook mondjes maat mensen toestaan die bij het opvang huis kunnen langs komen en een kleine rondleiding kunnen krijgen. De bezoekers kunnen dan een donatie doen. Wij kunnen verder ook nog helpen door mensen in onze omgeving te vragen geef aub ook aan dit kindertehuis wat centjes, er worden namelijk vele kindjes mee geholpen! Doneren kan via deze site https://weeshuissrilanka.nl/somawathi-home/

Het huis ziet er zeer verzorgd uit en de kindjes vonden het geweldig dat wij er waren, ze waren direct lekker aan het kletsen met ons in gebrekkig Engels. Jairo ging lekker met ze schommelen.

Na dit bezoek gingen we nog naar een ander opvanghuis maar dan van schildpadden. Gehandicapte schildpadden worden hier opgevangen en goed verzorgd en gewonde kunnen hier herstellen en worden weer terug gebracht naar de zee als ze beter zijn. Baby’s kunnen hier opgroeien tot ze sterk genoeg zijn en dan worden ze op het strand gezet zodat ze zelf het laatste stukje terug kunnen lopen naar de zee.

Boeddhisten geloven in karma, alles wat we doen, zeggen of denken komt weer bij ons terug. Boeddhisten bidden vaak in een tempel voor een altaar. Boeddhisten gaan ook naar stoepa’s om iets te offeren, bij een stoepa worden resten van boeddhistische heiligen bewaard.

Wierrook, kaarsen en water zie je vaak bij tempels. De wierook staat voor zuiverheid en wijsheid. De kaars voor begrip en verlichting. Water staat voor liefde en goed doen.

Als we nu een wens willen doen net zoals we zien dat vele Boeddhisten dat doen als ze naar een tempel gaan hoe werkt dat dan voor ons vroegen we aan onze boeddhistische gids Siri. Hij nam ons mee naar de witte stoepa in Tissamaharama de  Rajamaha Viharaya waar hijzelf ook altijd komt en vele met hem, wat was het druk, bussen vol mensen overal vandaan. Om af te koelen sprongen de mensen in de rivier die ervoor lag, iedereen had pret. Het is één van de 4 oude stoepa’s die behoort tot Anuradhapura tijdperk. Het is de grootste, evenals de meest aanbeden.

We moesten natuurlijk eerst onze schoenen uit doen. Daarna gingen we een olie kaarsje aansteken en daarna wierrook stokjes  branden en toen gingen we naar binnen naar een priester die ons toesprak en besprenkelde. Onze wens gaat uitkomen beloofde hij.

We vervolgen we onze route zuidelijk naar Tissamaharama een plaatsje 100 km verder. Onderweg kwamen we nog een mooie waterval tegen.

Het plaatsje Tissamaharama staat niet bekend omdat het maar 15 min van de kust afligt maar om zijn safari’s. Het Yala Nationale Park is een van de grootste nationale parken in het land en kent een grote populatie olifanten, luipaarden, beren en krokodillen.

Het Yala park heeft de hoogste concentratie luipaarden per vierkante kilometer ter wereld. Toch lopen hier maar een paar honderd luipaarden en het gebeurd ook regelmatig dat ze zich niet laten zien want het zijn schuwe beesten, het gebied is ook mega groot 130.000 hectare, een deel daarvan is maar open voor publiek. Wij zijn allemaal dol op katten en deze grote katten willen we graag in het echt bewonderen, maar we moeten dan wel geluk hebben. Na de lunch kwamen we aan op de plaats van bestemming.

Ons hotel, ook weer van de keten Oak Ray, was wederom prachtig en ongelooflijk rustig.

Er was een virus uitgebroken in China (corona virus) en daardoor konden mensen uit China niet meer online een visum aanvragen voor Sri Lanka en ze kwamen alleen het land nog binnen als ze op de Sri Lankese ambassade in China zelf een visum gingen aanvragen en een dokters verklaring konden overleggen. Dus er was vrijwel geen Chinese toerist meer te zien en zodoende hadden we het zwembad voor ons alleen, wel gek hoor om zo’n mooi hotel vrijwel leeg te zien. We vertrokken heel vroeg in de morgen om gelijk bij de opening van het safari park erin te kunnen rijden met onze jeep die een stuk hoger was dan bij onze vorige safari. Vrijwel direct kwamen we terecht in een file. We waren teleurgesteld, jemie wat een drukte, niet leuk. Maar al snel kwamen we erachter waarom er zo’n opstopping was, er lag namelijk een luipaard net naast de zandweg te chillen. Iedereen wilde dat natuurlijk zien en foto’s maken.

Nee deze foto heb ik niet gemaakt, want we zagen hem slechts een flits en weg was hij. Maar het was wel gaaf ook al was het zo kort en zagen we de verdere 5 uur dat we er waren er geen 1 meer.

Wel genoten we van de waterbuffels, krokodillen en prachtige vogels die we zagen. Verder zagen we nog de mangoest en gelukkig ook veel olifanten. Het gebied is werkelijk prachtig en een genot om doorheen te rijden.

Hier en daar hadden we een vellige stop plek om een mooie foto te maken , bv aan het strand wat aan de rand van het park ligt.

Het werd op een gegeven moment nog even spannend toen er een olifant op de wegliep en richting onze auto kwam. De chauffeur werd er zelfs helemaal zenuwachtig van. Handtasjes en zonne brillen wegstoppen schreeuwde hij bijna, want dit kolozale dier pikt graag. En ja hoor toen hij langs liep stak hij zijn slurf al in de auto maar op dat moment gaf de chauffeur een dot gas en liet hij de verbouwereerde olifant verbaasd achter, wat een avontuur.

We begonnen in de ochtend met een stevige wandeling van 7 km door het prachtige landschap waar we mensen op het land zagen werken, jong en oud. Heuveltje op en heuveltje af, veel variatie in dit gebied. Inmiddels ben ik op dit land verliefd geworden. Wat is het toch mooi hier. Daisy zag een Daisy groeien en ze straalde.

We kwamen overal langs en door, prima geleidt door een ervaren tourgide van 25 jaar die daar zelf ook woonde. Onderweg veel vriendelijke mensen tegen gekomen, die zeer hard aan het werk waren.Er komen hier niet veel toeristen vertelde onze gids, maar wat er komt is uit Europa want de Indiërs, Chinezen en Amerikanen houden niet van wandelen. Nou wij wel! 

Er worden veel verschillende groenten verbouwd maar ook vind je er prachtige rijst veld terrassen. Wat een werk zeg om rijst te verbouwen. Wat een ander leven hebben wij denk ik dan op zo’n moment.

Veel thee planten gezien maar ook her en der koffie planten.

Sri Lanka heeft een fascinerende en eigenzinnige keuken met heerlijke gerechten. Het is een mix van lokale producten met recepten en specerijen die naar het eiland zijn gebracht door de eeuwen heen. Het belangrijkste gerecht in Sri Lanka is rijst en curry:groentecurries, viscurries, eier, vleescurries maar ook fruitcurries.

Kaneel, kardemon, gember, kruidnagel, (chili)peper, anijs en curry leaves, basilicum en vele andere specerijen worden massaal verbouwd. Er worden veel bonen, paprika, kool, pompoen, jackfruit en dahl (linzen) gegeten.

Heerlijk fruit zoals, meloenen, sinaasappels, limoenen, citroenen, grapefruit, mango, avocado, kokosnoot, papaja, jackfruit, doerian, lychees en bananen.

Na de wandeling leek het ons leuk om een kookles te gaan volgen en zelf van de verse groenten een heerlijke curry te gaan maken.

Het viel me op dat er geen knoflook gebruikt werd en dat het desondanks toch heerlijk op smaak te krijgen was. We hebben veel geleerd en neem nu de sperziebonen, niks alleen de uiteindjes er alleen af halen. Door midden snijden velletjes eraf en kijken of er geen wormpjes in zitten. Ja hier is alles nog lekker puur en niet zo met gif bespoten als thuis.

Rijst met allemaal verschillende groenten en aardappel gerechten, je kan prima vegetariërs zijn hier, vlees mis je echt niet, ons zelf gemaakte eten smaakte verrukkelijk, dit gaan we thuis herhalen, we weten nu hoe het moet.

Het lijkt wel of de natuur hier  in het midden steeds mooier wordt, prachtig heuvelachtig landschap vol met theevelden. We stoppen bij een theeplantage en bij de theefabriek kregen we een rondleiding en werd er veel uitgelegd over verschillende soorten thee. Het weer en het landschap van Sri-Lanka zijn ideaal voor het verbouwen van thee. Er wordt voornamelijk zwarte thee geproduceerd echter produceert Sri Lanka, voormalig Ceylon, ook groene theesoorten, witte theesoorten en Oolong theesoorten. De witte thee (Silver tips) is het duurste. Sri Lanka was ooit ’s werelds grootste exporteur van thee, maar door economische en politieke tegenslagen moest Sri-Lanka deze titel afstaan aanlanden zoals China, Kenia en India.

We reden daarna door naar het treinstation van Nanu Oya, om op de trein naar Bandarawela/Haputale te stappen. Een schitterende treinreis door de groene theeplantages op de vele heuvels maar in het landschap zie je ook veel verschillende bomen, bloemen en watervallen. Hier en daar staat een huis of een hutje.

Ons volgende hotel lag bovenop een heuvel en toen we onderweg naar het dorpje wandelden zagen we een super leuke bar, Olive View point. Wouh wat een geweldige plek, een lekkere banenmilkshake drinken met zo’n uitzicht. Onbeschrijfelijk en op de foto lang niet zo mooi als in het echt. Adembenemend gewoon.

We sliepen in Kandy in een hotel bovenop een heuvel met een prachtig uitzicht over de stad. Het hotel was wel wat druk helaas, maar het eten was prima. We begonnen de volgende dag met een bezoek aan de botanische tuinen, de mooiste tuinen van Azië en echt een rustpuntje in deze drukke stad. Prachtige inheemse en exotische planten en bomen. De tuinen zijn aangelegd in de veertiende eeuw. In deze periode maakten ze deel uit van de Koninklijke paleistuinen, in de negentiende eeuw werd de botanische tuin door de Engelsen opnieuw vorm gegeven. We hebben er wel 4 uur rondgelopen omdat er zoveel te zien was. We zagen naast de prachtige bomen en planten ook weer de leuke kleine aapjes lopen.

Na de lunch gingen we per tuk-tuk door Kandy, een drukke stad. We struinden over de markt en gingen op zoek naar mooie stoffen. Overal zie je vrouwen lopen in sari’s en boven hun hoofd hebben ze een parapluutje tegen de warmte.

We waren nieuwsgierig naar een winkel waar ze sari’s verkochten en toen we er 1 zagen gingen we ook direct naar binnen. Zo leuk we mochten er 1 passen. We kozen ieder onze eigen favoriete kleur.

We deden eerst een kort truitje (choli) aan in een bijbehorende kleur. Er wordt een touwtje om je middel gedaan. De sari wordt dan rond de heupen geslagen en in het touwtje gestopt. Daarna wordt hij nog eenmaal rond het lichaam gedraaid en gevouwen en dan over één schouder geslagen. Het deel dat over de schouder hangt is vaak apart bewerkt en heet pallu.

In de avond gingen we naar een dans show, allemaal traditionele dansen. Daarna naar de belangrijkste bezienswaardigheid van de stad, de Tempel van de Tand, waar een tand van Boeddha wordt bewaard. Drie keer per dag voert men hier de religieuze puja-ceremonie uit waarbij offers worden gebracht en de tand wordt getoond.  Je kan de tand niet echt zien wanneer je de tempel bezoekt, want hij wordt bewaard in de kleinste van zeven geneste gouden kisten (à la Matryoshka-poppen) in de vorm van een dagoba, die in een aparte vereringsruimte binnenin de tempel bewaard worden. Maar ondanks dat komen vele lokale mensen langs. Ze hebben allemaal witte kleren aan.’s Avonds is het heel sfeervol met de verlichte tempel en de brandende olielampjes.

Het was een magisch bezoekje, vol mooie indrukken.