Vandaag alweer 27 jaar getrouwd, toch bijzonder, nu lekker saampjes in deze prachtige stad, die ons toch wel enorm verrast heeft. Vandaag doen we een wandeling naar de andere kant van de Donau naar Boeda, gisteren hadden we wel 20km gelopen nu maar even wat rustiger aan, heb wat last van mijn rug. Maar ben wel een doorzetter hoor, want nadat we de oudste brug van de stad, de kettingbrug over waren gelopen had ik makkelijk het kabelbaantje kunnen pakken de Budavárheuvel op maar koos toch voor de traptredes naar het Boedapaleis.

Eenmaal boven gekomen keken we weer onze ogen uit, wat een mooie gebouwen bezit deze stad toch. Het paleis, de Matthiaskerk, het vissersbastion allemaal even mooi.

En dan het uitzicht, hiervandaan kijk je prima naar Pest met het prachtige parlementsgebouw.

We daalden weer af naar beneden en daar namen we de tram naar de vrijheidsbrug, bedenk dat er voor 1849 niet één brug was over de Donau nu zijn er meerdere.

Voordat we de brug weer overliepen waren er nog 2 dingen die we wilden bekijken namelijk eerst de grotkerk. Deze grotwoning was eerst van een kluizenaar die met het thermale geneeskrachtige water zieken genas, later werd het een kerk en deze wordt nog steeds gebruikt.

We hebben erover nagedacht om een thermaal bad te bezoeken, maar we besloten om toch niet een hele middag kwijt te zijn met relaxen maar liever om de stad te ontdekken. We wilden echter wel even een kijkje nemen in zo’n badhuis want het hoort wel bij de traditie en geschiedenis van Boedapest.

We liepen naar binnen bij het Gellértbad, het oudste golfslagbad van Centraal Europa, het ziet er statig uit binnen met veel zuilen, beelden en mozaïek werken. Het 38 graden hete water in de baden is rijk aan magnesium en zwavelchloride en fluoride.

Er zit ook een viersterren hotel bij waar menig beroemdheid geslapen heeft.

Na dit korte bezoekje liepen we de brug over naar ons hotel, even uitpuffen, toch weer 15 km gelopen.

Lesley vroeg de receptionist een tip voor een leuk restaurant, vorige keer was het ook goed bevallen dus dit was het proberen waard, het was echter nog wel een stukje lopen. Toen we het eindelijk gevonden hadden liepen we zo door naar binnen, zonder op de kaart te kijken, ik was een beetje misselijk van de rugpijn en we kwamen terecht naast een kakmadam die erg naar vieze parfum rook, bah. Ik keek om me heen en zag dat dit restaurant wel erg stijfjes was en toen ik de kaart kreeg en eigenlijk niet iets zag waar ik echt zin in had besloten we om toch maar weg te gaan, het waren forse prijzen en dat is dan ook zonde als je er niet echt van kan genieten.

We liepen nog een rondje op zoek naar een normale leuke tent. Het hoeft allemaal niet zo speciaal, we vinden elkaar speciaal.

Met lekkere een cocktail kwam ik helemaal bij en we genoten van elkaars gezelschap. Op de terugweg nog een blik op de prachtige bruggen en de rivier de Donau, dit was onze laatste avond alweer hier. Jammer!