Na een heerlijke douche in de mooie traditionele badkamer gingen we naar de ontbijtkamer.
Het onbijt was binnen omdat het weer nog steeds niet heel mooi was, jammer want buiten hadden ze ook een leuk plekje hiervoor.
Het onbijt was prima alleen niet zo heel uitgebreid. De eigenaren vertelde ons dat ze geen horecaervaring hebben en dat verbaasde ons want alles was zo proffesioneel. Het was wel persoonlijker dan in een hotel maar niet zo persoonlijk als de Nederlandse of Belgische b&b's waar we geslapen hebben maar dat kan ook met de taal te maken hebben, je kletst toch wat makkelijker met elkaar als je elkaars taal goed spreekt. We keken nog even in de vitrine van het 'winkeltje' ze verkochten namelijk een aantal spulletjes, olijfolie uit de streek, cosmetica op basis van olijven uit een fabriekje in Olvera, amandelen en schilderijen. Wel een leuk idee.

Wat ik ook heel mooi vind is dat ze een eigen folder hebben, die je kan uitdelen of neer leggen bij de plaatselijke vvv. Ze vertelde ons ook nog dat 70% van hun gasten buitenlands is en 30% Spaans, we zagen in het gastenboek dat hun gasten echt uit alle landen van de wereld kwamen. We namen afscheid van de vriendelijke Carmen en Antonio en werden uitgezwaaid.
We hebben het hier erg naar ons zin gehad, ik vond het wederom jammer dat we hier niet langer bleven want ik was erg gecharmeerd van de omgeving en het ligt maar 40 minuten van het vliegveld dus misschien is dit wel de plek waar ik een huisje zou willen. Daar in de buurt hadden we wel ons droomhuis gezien trouwens.

Het is een huis in aanbouw maar er wordt al een tijdje niet meer aan gebouwd, waarom weten we niet. Het kan zijn dat het een familiehuis is en dat het in een soort 10 jaren plan afgebouwd wordt, elke keer als er weer wat geld is bouwen ze verder, het kan ook zijn dat de bouwer failliet is gegaan of het kan zijn dat het illegaal is. We hebben ons laten vertellen dat als een huis 5 jaar de illegale status heeft, je hem weer legaal kan laten verklaren, maar hoe dat allemaal zit weten we niet.

Ik hoop natuurlijk dat het gewoon te koop staat voor niet al te veel geld en dat wij het dan kunnen kopen en af kunnen bouwen. Ik heb het huis al helemaal ingedeeld namelijk en ik weet ook al waar ik het zwembad wil laten bouwen, stiekum zijn we het terrein op gelopen en hebben we allemaal foto's gemaakt, nu even uitzoeken hoe het echt zit met dit huis. Want wat is het een plaatje vinden jullie niet?
Het weer werd beter en we zijn toen naar het plaatsje Archidona gereden een dorpje van ongeveer 9000 inwoners, we hebben daar wat rondgelopen.

We zijn ook via een 3 km stijle weg naar boven naar een Santurio gereden(een klein kerkje) en daarvandaan had je een prachtig uitzicht over het dorpje.

 
Ik was vergeten een routebeschrijving uit te printen van de volgende b&b dus op goed geluk zijn we maar naar het dorpje gereden om op zoek te gaan naar de straat, onze tomtom kende het in iedergeval niet we hebben het ook nog gevraagd maar niemand kende het. Uiteindelijk hebben we de eigenaren maar gebelt, het lag een paar km buiten Riogordo richting Colmenares, we moesten een hele stijle weg oprijden en op de top van de heuvel lag Casa El Algarrobo onze volgende overmachtingsplek.

El Algarrobo betekend johannesbroodboom, deze boom kom je heel vaak tegen in Spanje en er groeien een soort bruine sperciboon/tuinboon/peultjesachtige vruchten aan, deze peulen hebben een hoge voedingswaarde. Ik heb de peulvrucht heel even opengebroken en geproefd, een beetje zoetige cacao achtige smaak heeft het,  het wordt ook wel als vervangingsmiddel voor cacao gebruikt vertelde Dorien ons, maar ook als bindmiddel, tevens wordt er de Spaanse likeur Palo van gemaakt. De 5 ezeltjes die daar rondlopen zijn er ook dol op.

Wim en Dorien komen uit Belgixc3xab en hebben de financixc3xable wereld waar ze beide in werkte achter zich gelaten en zijn een nieuw avontuur begonnen. We kregen eerst een glaasje drinken aangeboden en wat olijfjes en toen een uitgebreide rondleiding, er werd van alles verteld, bv dat ze de trap zelf hadden gemaakt van keien die ze in de rivier gevonden hadden en aangezien alle rivieren van de Koning zijn in Spanje noemde ze het de koningstrap, heel leuk.
Ze hebben 5 gastenkamers met ieder een eigen terrasje, verder nog een hele grote buitenkeuken waar je ook een hele grote koelkast vindt die vol staat met drankjes, maar je kan ook een blikje olijfjes pakken of wat zoutjes, je schrijft dat op in een boekje en bij weggaan wordt het afgerekend.

Alle kamers waren bezet, er was een 60+ wandelgroep aanwezig waarmee we s'avonds een paella avond gehouden hebben. We kregen gelukkig wel een eigen tafeltje, dat we dat die avond prettig vonden hadden de eigenaren goed aangevoeld, met z'n allen hebben gekeken hoe de grote paella pan stond te pruttelen met rijst, groente , inktvis en konijn.
Vooraf hadden we ook nog guaqamoledip en gazpacio (koude tomaten/paprikasoep) gegeten omdat het net iets te koud was buiten hebben we binnen in de gezamelijke ruimte gegeten, het was erg smakelijk allemaal. Ze bieden alleen 2x per week een gezamelijke maaltijd aan omdat het anders veel te druk is, vertelde ze. Dit kan ik met 5 kamers en het verzorgen van de 5 ezels zeker begrijpen.